Επιτέλους ελεύθερος. Λιγότερο από ένα χρόνο αφότου έγινε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο Μάριο Ντράγκι μπορεί πλέον να προχωρήσει στη δεύτερη φάση της θητείας του – που δεν είναι άλλη από το σχέδιο για ένα φιλόδοξο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων.
Δεν θα συναντήσει ενωμένους τους Γερμανούς πολέμιους του σχεδίου στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας την ερχόμενη εβδομάδα. Και το γεγονός αυτό θα ενισχύσει την αξιοπιστία του σχεδίου, ενώ σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου θα δώσει στον κ. Μάριο Ντράγκι μεγαλύτερη ελευθερία στη διοίκηση της ΕΚΤ.
Η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ έχει ήδη προσφέρει τη συγκρατημένη στήριξή της στην πρόταση του κ. Ντράγκι για την αγορά βραχυπρόθεσμων κρατικών ομολόγων χωρών για τις οποίες οι αποδόσεις είναι υψηλές, με αντάλλαγμα τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική ορθότητα.
Ο Γερμανός Γιοργκ Ασμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, ακολουθεί την ίδια γραμμή.
Ομως, ο πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας της Γερμανίας Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, ο έτερος Γερμανός μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, αντιτάσσεται στην αγορά ομολόγων, με το επιχείρημα ότι προσεγγίζει υπερβολικά ως μέθοδος τη νομισματική χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Σαφώς, η γερμανική κυβέρνηση και η Bundesbank δεν έχουν υιοθετήσει ποτέ κοινή γραμμή. Εχουν διαφορετικές στρατηγικές και διαφορετικά συμφέροντα.
Ομως η κυρία Μέρκελ -έστω κι αν το έπραξε αφού πρώτα αποφάσισε ότι το ευρώ αξίζει να διασωθεί- αποδείχθηκε εξαιρετικά ευέλικτη για κάθε σχέδιο που δεν θα απαιτούσε υπερβολικά περισσότερα χρήματα και παρατεταμένες διαπραγματεύσεις με το Κοινοβούλιό της. Ο κ. Ασμουσεν, πρέπει να σημειώσουμε, δεν προέρχεται από τη Βundesbank.
Ο κ. Βάιντμαν, από την άλλη, παίζει τον ρόλο του – επαναδιαβεβαιώνοντας την ανεξαρτησία της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, έστω και με τίμημα τις σοβαρές αναταράξεις της αγοράς.
Για το σχέδιο αγοράς ομολόγων του κ. Ντράγκι, επιχειρεί επίσης με ελιγμούς να βρεθεί στη θέση τού πάση θυσία νικητή. Αν αποτύχει το σχέδιο, τότε «αυτός τα έλεγε». Αν επιτύχει, αυτό θα είναι επειδή ο ίδιος επέμεινε σε κάθε λογής προϋποθέσεις και δικλίδες ασφαλείας. Η στήριξη του σχεδίου από τον κ. Ασμουσεν είναι σημαντική γιατί υποβαθμίζει την αντίδραση του κ. Βάιντμαν σε απλώς «άλλη μια γνώμη» και όχι στη στάση που υιοθετεί επισήμως το σημαντικότερο μέλος της Ευρωζώνης.
Δέκα μήνες αργότερα, ο Μάριο Ντράγκι μοιάζει να πραγματοποιεί το άλμα του.
Από εδώ και στο εξής, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα φέρει τη σφραγίδα του.
Τώρα θα πρέπει να μετατρέψει ένα πολιτικό πραξικόπημα σε οικονομική επιτυχία.