Σχεδόν αλώβητοι έχουν βγει από την ύφεση της διετίας 2007-2009 οι πλουσιότεροι Αμερικανοί σε αντίθεση με τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού των ΗΠΑ που παραμένει φτωχότερη σε σύγκριση με την προ της κρίσης οικονομική της κατάσταση. Αυτό προκύπτει από μελέτη του οικονομολόγου και ακαδημαϊκού Εμάνουελ Σάεζ, η οποία καταδεικνύει συνεχιζόμενη διεύρυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων στις ΗΠΑ και καταρρίπτει τον μύθο των ίσων ευκαιριών.
Στην ανάκαμψη που σημείωσε η αμερικανική οικονομία την τριετία 2009-2012, τα εισοδήματα του πλουσιότερου 1% των Αμερικανών επέστρεψαν σχεδόν στα προ της κρίσης επίπεδα σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα που δεν είδαν ουσιαστική βελτίωση.
Αντιθέτως, στις προηγούμενες δύο περιόδους ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας επωφελήθηκαν μεν περισσότερο οι πλουσιότεροι αλλά όλες οι εισοδηματικές τάξεις απολάμβαναν μερίδιο στη βελτίωση. Σχετική μελέτη του Σάεζ διαπιστώνει πως στην ύφεση της περιόδου 2007-2009, το πραγματικό εισόδημα των Αμερικανών κατέγραψε τη μεγαλύτερη πτώση του από τη Μεγάλη Υφεση του 1929 με κατά μέσον όρο μείωση 17,4%.
Κι ενώ επλήγησαν αδιακρίτως όλες οι εισοδηματικές τάξεις, οι πλουσιότεροι της χώρας υπέστησαν μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματός τους.
Στην ανάκαμψη που ακολούθησε την τριετία 2009-2012 επήλθε βελτίωση των εισοδημάτων κατά 6% κατά μέσον όρο αλλά το 95% της αύξησης του εισοδήματος αφορούσε τα εισοδήματα των πλουσίων. Τα εισοδήματα του πλουσιότερου 1% των Αμερικανών αυξήθηκαν την περίοδο της ανάκαμψης κατά 31,4% κατά μέσον όρο. Στο ίδιο χρονικό διάστημα το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού είδε να βελτιώνονται τα εισοδήματά τους μόλις κατά 0,4%, ποσοστό που δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνον το ένα τριακοστό της κατά 11,6% μείωσης που είχαν υποστεί την περίοδο της κρίσης. Ετσι στο τέλος του 2012 τα εισοδήματα του 99% του πληθυσμού δεν πλησίαζαν τα επίπεδα του 2007. Αναδύεται, έτσι, η εικόνα μιας διαρκούς διεύρυνσης στο χάσμα της εισοδηματικής ανισότητας στις ΗΠΑ όταν τα ποσοστά αυτά συγκριθούν με τα αντίστοιχα στοιχεία, όπως έχουν καταγραφεί, στις δύο προηγούμενες περιόδους ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας, επί Μπιλ Κλίντον τη δεκαετία του 1990 και επί Τζορτζ Μπους του νεότερου την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Στη διάρκεια της επί Κλίντον περιόδου ανάπτυξης το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών είδε τα εισοδήματά του να αυξάνονται κατά μέσον όρο 98,7% ετησίως, ενώ το εισόδημα του υπόλοιπου 99% του πληθυσμού των ΗΠΑ σημείωσε αύξηση 20,3%. Σε ό,τι αφορά την επί Τζορτζ Μπους περίοδο ανάπτυξης, το εισόδημα των πλουσίων αυξήθηκε κατά 61,8% και των υπολοίπων κατά 6,8%.
Εξετάζοντας, άλλωστε, συνολικά το χρονικό διάστημα από το 1993 ώς το 2012 προκύπτει πως το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών είδε να αυξάνονται ετησίως τα εισοδήματά του κατά 86,1% ενώ εκείνα του υπόλοιπου 99% μόλις κατά 6,6%. Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η εξέλιξη του εισοδήματος στις ΗΠΑ σε έναν μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα που να καλύπτει τα τελευταία 40 χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 το εισόδημα του πλουσιότερου 10% των Αμερικανών αντιπροσώπευε το 33% του συνολικού ετήσιου εισοδήματος και παρέμενε αμετάβλητο από τη δεκαετία του 1940. Τις επόμενες δεκαετίες πήρε την ανιούσα για να φθάσει το 2007 περίπου στο ήμισυ του εθνικού εισοδήματος. Κι ενώ η κρίση του 2007 το περιόρισε περίπου στο 47%, το 2012 είχε ήδη ανακάμψει σε επίπεδα άνω του 50%.