Δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία στον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, αφότου κατέστη σαφές πως δεν θα αντιταχθεί στην καταστροφική πολιτική της λιτότητας και της οικονομικής ορθότητας στην Ευρώπη. Τώρα, όμως, έκανε κάτι πραγματικά σκανδαλώδες. Δεν εννοώ την υποτιθέμενη σχέση του με μία ηθοποιό. Εάν αληθεύει, ούτε έκπληξη προκαλεί (άλλωστε, για τη Γαλλία μιλάμε) ούτε ενοχλεί.
Το πιο σοκαριστικό, που έκανε, ήταν ότι ενστερνίστηκε τα απαξιωμένα πολιτικά δόγματα της Δεξιάς. Κι αυτό λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι τα συνεχιζόμενα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης δεν μπορούν να αποδοθούν αποκλειστικά στις κακές ιδέες των δεξιών πολιτικών. Αυτοί ναι μεν κατευθύνουν τις πολιτικές, αλλά τους διευκολύνουν οι ανερμάτιστοι και ανόητοι πολιτικοί της μετριοπαθούς Αριστεράς.
Σήμερα η Ευρώπη μάλλον εξέρχεται της διπλής ύφεσης και εμφανίζει ελάχιστη ανάπτυξη. Πίσω στο 1936, μόλις επτά χρόνια μετά το Μεγάλο Κραχ, μεγάλο μέρος της Ευρώπης αναπτυσσόταν ταχύτατα με το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ να φθάνει σε νέα υψηλά επίπεδα, ενώ σήμερα το ΑΕΠ ακόμα υστερεί των επιπέδων του 2007. Τότε, οι ευρωπαϊκές χώρες εγκατέλειψαν την οικονομική ορθότητα και τον στόχο ισοσκελισμού των προϋπολογισμών τους. Η σύγχρονη Ευρώπη βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση με όρους ηθικούς, πολιτικούς και ανθρώπινους. Υπάρχει ειρήνη και το κοινωνικό δίχτυ προστασίας περιορίζει τις οδύνες της υψηλής ανεργίας. Κανείς δεν εγκατέλειψε το ευρώ. Η επιτυχία της Γηραιάς Ηπείρου να αποτρέψει την καταστροφή, όμως, κράτησε προσκολλημένους τους ηγέτες της στην πολιτική της οικονομικής ορθότητας.
Η Γαλλία δεν τα πήγε πολύ άσχημα και μάλιστα είχε καλύτερη επίδοση από τις περισσότερες εταίρους της στην Ευρωζώνη. Και δεν εννοώ τις χρεοκοπημένες χώρες, αλλά και τους πυλώνες της Ορθοδοξίας, όπως η Φινλανδία και η Ολλανδία. Πάντως, τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως η Γαλλία δεν μοιράζεται τη γενικότερη άνοδο της Ευρώπης. Οι περισσότεροι παρατηρητές, του ΔΝΤ συμπεριλαμβανομένου, αποδίδουν αυτήν την πρόσφατη αδυναμία της στην λιτότητα. Ωστόσο, ο κ. Ολάντ διεμήνυσε πως θέλει να αλλάξει την πορεία της Γαλλίας και αυτό προκαλεί απελπισία. Θέλει να μειώσει τη φορολογία των εταιρειών, περικόπτοντας σε αντιστάθμισμα τις δαπάνες, χωρίς να δώσει ακριβή στοιχεία. «Πρέπει να δράσουμε στο πεδίο της προσφοράς, η οποία και δημιουργεί ζήτηση», είπε. Αυτό είναι ψέμα. Η Γαλλία, όπως όλα αποδεικνύουν, βρίθει ανθρώπινου και χρηματικού κεφαλαίου, το οποίο μένει ανενεργό, λόγω ανεπαρκούς ζήτησης. Αρκεί να δείτε τον πληθωρισμό, ο οποίος βαίνει μειούμενος.
Οντως, η Γαλλία και η Ευρώπη ως σύνολο πλησιάζουν επικίνδυνα το ιαπωνικό μοντέλου αποπληθωρισμού. Οπότε ποια η σημασία του ότι αυτή τη δεδομένη στιγμή ο κ. Ολάντ υιοθετεί τα απαξιωμένα δόγματα;
Οπως προείπα, είναι ένδειξη της αποδυνάμωσης της Κεντροαριστεράς στην Ευρώπη. Μετά τέσσερα χρόνια στη μέγγενη του πυρετού της λιτότητας, η Ευρώπη έχει υποστεί καταστροφικά αποτελέσματα.
Αντί η Κεντροαριστερά να επιχειρηματολογεί σθεναρά για αλλαγή πορείας, διατυπώνει στην καλύτερη των περιπτώσεων (όπως στη Βρετανία) μία χλιαρή κριτική, ενώ πολλές φορές υποτάσσεται δουλοπρεπώς. Οταν ο κ. Ολάντ ανέλαβε ηγέτης της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στην Ευρωζώνη, ορισμένοι από μας ελπίζαμε πως θα αντιδράσει. Αντιθέτως, περιέπεσε σε φάση υποταγής, η οποία μετατράπηκε σε διανοητική κατάρρευση. Και η δεύτερη ύφεση της Ευρώπης συνεχίζεται και θα συνεχιστεί.