Την αρνητική αντίδραση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκάλεσε η πρόταση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας να δημιουργηθεί, μελλοντικά, Κοινοβούλιο αποκλειστικά από τα μέλη της Ευρωζώνης, προκειμένου να προωθηθεί η ενοποίησή της.
«Το ευρώ είναι το νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συνεπώς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το Κοινοβούλιο του ευρώ. Το ευρώ δεν χρειάζεται νέους θεσμικούς οργανισμούς», απάντησε χθες ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, σχολιάζοντας τις δηλώσεις που έκανε τη Δευτέρα το βράδυ ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Βέβαια, και η απάντηση του κ. Σουλτς (μέσω Twitter) προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, αφού δύσκολα μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι το ευρώ είναι το νόμισμα της Ε.Ε., δεδομένης της μόνιμης εξαίρεσης που έχουν κερδίσει η Βρετανία και η Δανία. «Πρέπει να ενδυναμώσουμε την ευρωπαϊκή ενοποίηση με έξυπνο τρόπο και να την κατοχυρώσουμε τροποποιώντας τις ευρωπαϊκές Συνθήκες», είπε ο κ. Σόιμπλε μιλώντας σε συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις Βρυξέλλες. «Μπορώ να οραματιστώ την ύπαρξη ενός Κοινοβουλίου για την Ευρωζώνη», είπε ο κ. Σόιμπλε αναφερόμενος στην επιθυμία της Γερμανίας και της Γαλλίας «να εμπλακεί πιο αποτελεσματικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις αποφάσεις για την Ευρωζώνη».
Σύμφωνα με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, τον τελευταίο ενεργό από την παλιά φρουρά των Γερμανών πολιτικών που έζησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, «θα ήταν σχετικά εύκολο να το επιτύχουμε μέσω της δημιουργίας ενός Κοινοβουλίου της Ευρωζώνης, που θ’ αποτελείται από βουλευτές προερχόμενους από τις χώρες της Ευρωζώνης».
Η αντίδραση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δείχνει ότι η πρόταση διάσπασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν ενθουσιάζει τους ευρωβουλευτές και ακόμη λιγότερο τα κράτη-μέλη εκτός Ευρωζώνης. Ο Σουηδός υπουργός Οικονομικών, Αντερς Μποργκ, δήλωσε ότι είναι επιφυλακτικός απέναντι στην πρόταση Σόιμπλε και εκτίμησε ότι η δημιουργία ενός Κοινοβουλίου αποκλειστικά για την Ευρωζώνη δεν θ’ αντιμετώπιζε την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στις Βρυξέλλες.
Στην ουσία, ενδεχόμενη εφαρμογή της πρότασης Σόιμπλε θα επισημοποιούσε εμφαντικά την υπάρχουσα διαίρεση μεταξύ Ε.Ε. και Ευρωζώνης, με την τελευταία να καθορίζει όλο και περισσότερο (τα τελευταία χρόνια για τους λάθος λόγους) την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε σχέση με την Ε.Ε.
Πλέον, είναι πολύ σπάνιο το γεγονός ένα συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. να συγκεντρώσει ευρύ ενδιαφέρον, σε αντίθεση με τα συμβούλια των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης που μονοπωλούν το ενδιαφέρον όχι μόνο της κοινής γνώμης αλλά και των κυβερνήσεων των κρατών εκτός Ε.Ε. Τα τελευταία χρόνια είναι η Ευρωζώνη που έχει κάνει τα μεγάλα βήματα ενοποίησης και όχι η Ευρωπαϊκή Ενωση, ασχέτως αν στο τέλος όλα τα κράτη-μέλη καλούνται να επικυρώσουν τις αποφάσεις που παίρνουν οι ηγέτες της Ευρωζώνης. Η εν λόγω διαίρεση έχει ήδη προκαλέσει την έντονη αντίδραση της Βρετανίας, με αποκορύφωμα την άρνηση του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να επικυρώσει τη Δημοσιονομική Συνθήκη της Ευρωζώνης τον Δεκέμβριο του 2011. Η άρνηση Κάμερον ξεπεράστηκε με την υπογραφή Διακυβερνητικής Συνθήκης μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, με τη συμμετοχή ορισμένων ακόμη μελών εκτός Ευρωζώνης.
Στην πραγματικότητα, τα μέλη της Ευρωζώνης έχουν αποδείξει ότι δεν πρόκειται ν’ ανεχθούν εμπόδια στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν την Ευρωζώνη και ότι είναι πρόθυμα ν’ αγνοήσουν ακόμη και ένα ισχυρό κράτος-μέλος της Ε.Ε. όπως η Βρετανία. Η πρωτοκαθεδρία της Ευρωζώνης εντός της Ε.Ε. ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η βαρύτητα της οποίας είναι πολύ μεγαλύτερη από τη βαρύτητα οποιασδήποτε κεντρικής τράπεζας ευρωπαϊκής χώρας εκτός Ευρωζώνης.
Από πρακτικής απόψεως η ίδρυση ενός νέου Κοινοβουλίου θ’ απαιτούσε τη συμφωνία όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε. προκειμένου να τροποποιηθούν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, πράγμα απίθανο με τα σημερινά δεδομένα. Επιπλέον, ενδεχόμενη ευρεία αναθεώρηση των Συνθηκών θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλούσε τη Βρετανία να επαναδιαπραγματευτεί τη σχέση της με την Ε.Ε.