Ανάβει η μάχη για τη θέση του επόμενου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, φαίνεται να κερδίζει την υποστήριξη και της Γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ, ως υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Το κόμμα που θα κερδίσει τις ευρωεκλογές του Μαΐου θα αποκτήσει σαφές προβάδισμα στη μάχη για τη θέση του επόμενου προέδρου της Κομισιόν, ωστόσο η τελική επιλογή θα γίνει από τους Ευρωπαίους ηγέτες.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Financial Times, ο κ. Γιουνκέρ φαίνεται ότι εξασφάλισε την υποστήριξη της κ. Μέρκελ προκειμένου να είναι ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) για αντικαταστάτη του κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, η θητεία του οποίου λήγει τον επόμενο Οκτώβριο. Σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο που εμπλέκεται ευθέως στη διαδικασία για την επιλογή των υποψηφίων του ΕΛΚ, η κ. Μέρκελ τηλεφώνησε προ ημερών στον πρώην πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου προκειμένου να τον διαβεβαιώσει ότι έχει την προσωπική της υποστήριξη. Το προηγούμενο διάστημα είχαν εμφανιστεί πολλά δημοσιεύματα στον γερμανικό Τύπο, σύμφωνα με τα οποία η ηγέτις των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών δεν επρόκειτο να υποστηρίξει τον κ. Γιουνκέρ όταν το ΕΛΚ θα εκλέξει τον επίσημο υποψήφιο του κόμματος τον ερχόμενο Μάρτιο. «Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες, περιλαμβανομένης της Μέρκελ, τον ενθαρρύνουν (τον Γιουνκέρ) να θέσει υποψηφιότητα. Στην πραγματικότητα, μπορώ να πω ότι δεν τον ενθαρρύνουν απλώς, αλλά τον καλούν μετ’ επιτάσεως να θέσει υποψηφιότητα», είπε ο αξιωματούχος στους Financial Times. «Πλέον όλα είναι ανοιχτά ώστε να είναι ο υποψήφιος του ΕΛΚ… τώρα θα πρέπει να περιμένουμε την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής, αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ο Γιουνκέρ είναι έτοιμος ν’ αναλάβει το αξίωμα και έτοιμος να ηγηθεί της προεκλογικής εκστρατείας για την προεδρία της Κομισιόν», συμπλήρωσε ο αξιωματούχος.
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, φέτος σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα έχουν αποφασίσει να προωθήσουν ως υποψηφίους για την ηγεσία της Κομισιόν πολιτικούς που είναι ευρέως γνωστοί και ήδη κατέχουν υψηλά αξιώματα. Η επιλογή για την προώθηση πολιτικών «βαρέων βαρών» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτελεί προσπάθεια των ευρωπαϊκών ηγεσιών να αμβλύνουν το λεγόμενο δημοκρατικό έλλειμμα των Βρυξελλών, δηλαδή την εντύπωση ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ειδικά ο πρόεδρος της δεν ελέγχονται από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις. Ο κ. Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ είναι μέλος της παλιάς φρουράς των Ευρωπαίων πολιτικών που πιστεύουν στην ανάγκη ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σταθερά προωθεί τον μετασχηματισμό της Ευρωζώνης σε πολιτική και οικονομική ένωση. Ως πρόεδρος του Eurogroup από το 2005 μέχρι τις αρχές του 2013 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση της κρίσης δημοσίου χρέους και ήταν από τους ελάχιστους υποστηρικτές της Ελλάδας. Πολύ συχνά έχει έρθει σε σύγκρουση τόσο με το Βερολίνο όσο και με το Παρίσι υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των μικρότερων κρατών-μελών έναντι του γαλλογερμανικού άξονα. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές έχουν προτείνει ως υποψήφιο τον απερχόμενο πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, οι Φιλελεύθεροι υποστηρίζουν τον επίσης ένθερμο φεντεραλιστή και επί δέκα χρόνια πρωθυπουργό του Βελγίου, Γκι Φερχόφσταντ, και η Ενωμένη Αριστερά έχει εκλέξει ως υποψήφιό της τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Βολές κατά Ντάισελμπλουμ για μεροληψία
Σύμφωνα με πληροφορίες της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με τον νυν πρόεδρο του Eurogroup, Ολλανδό Γερούν Ντάισελμπλουμ. Σύμφωνα με τη Handelsblatt, η δυσαρέσκεια είναι τόσο έντονη ώστε υπάρχουν σκέψεις για αντικατάσταση του κ. Ντάισελμπλουμ τον ερχόμενο Ιούνιο, δηλαδή ούτε 18 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Σύμφωνα με ανώνυμους Ευρωπαίους διπλωμάτες που μίλησαν στη Handelsblatt, o πρόεδρος του Eurogroup έχει βρεθεί στο στόχαστρο κατηγορούμενος ότι ως υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας προωθεί τα συμφέροντα της χώρας του αντί να τηρεί την ουδετερότητα που επιτάσσει το αξίωμα του προέδρου. Η ολλανδική κυβέρνηση σαφώς επιθυμεί ο κ. Ντάισελμπλουμ να ολοκληρώσει τη θητεία του στα μέσα του 2015. Ωστόσο, εδώ και καιρό προωθείται η ιδέα ο πρόεδρος του Eurogroup να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, δηλαδή να μην είναι υπουργός Οικονομικών της χώρας του, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.