Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων πρόκειται να πλήξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η πρόσφατη επιτυχία του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία πιστώνεται στην ηγέτιδα του κόμματος, Μαρίν Λεπέν, η οποία υπόσχεται ότι η Γαλλία θα αποχωρήσει από τις συμφωνίες για τον έλεγχο των δημοσιονομικών και την ελεύθερη μετακίνηση προσώπων στην Ε.Ε. Παρόμοια άνοδο καταγράφει η Δεξιά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Είναι πολύ πιθανό μετά τις ευρωεκλογές τον ερχόμενο μήνα να εισέλθουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκατό ή και περισσότεροι βουλευτές από κόμματα όπως το Κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία, το βρετανικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας, το φινλανδικό Αληθινοί Φινλανδοί, το ουγγρικό Τζόμπικ, η ελληνική Χρυσή Αυγή και το Εθνικό Μέτωπο. Αυτοί οι βουλευτές αναμένεται να φωνασκούν, να παθιάζονται, να προσβάλλουν, να διακόπτουν και σε ορισμένες περιπτώσεις να εκμεταλλεύονται αδυναμίες και λάθη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η έλευση αυτών των βουλευτών αποτελεί το πιο πρόσφατο από τα άσχημα νέα που λαμβάνουν οι πολιτικοί και οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών.
Ωστόσο, σε συνδυασμό με δύο ακόμη κακές ειδήσεις, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να σώσει την Ε.Ε. Μια ανοιχτή αντιπαράθεση σχετικά με τον σκοπό ύπαρξης της Ε.Ε. θα μπορούσε να αφυπνίσει αυτό το νυσταγμένο Κοινοβούλιο και ορισμένοι βουλευτές θ’ αναγκάζονταν να αντικρίσουν κατά πρόσωπο τα ευρωσκεπτικιστικά ζητήματα που θέτουν τα ακροδεξιά κόμματα. Επί δεκαετίες, αυτά τα ζητήματα παρέμεναν θαμμένα, αλλά μετά τις εκλογές θα μπουν με τη βία στην ατζέντα.
Η ανάπτυξη επιχειρημάτων και η έκφραση πάθους που θα επιδείξουν οι υπέρμαχοι της Ε.Ε. υπερασπιζόμενοι την Ενωση ίσως δώσει στους Ευρωπαίους την ευκαιρία ν’ αντιληφθούν ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης του Κοινοβουλίου. Η δεύτερη άσχημη είδηση είναι γνωστή και αφορά την έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση δημοσίου χρέους. Οι χώρες που εφάρμοσαν μέτρα λιτότητας για να μειώσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα και το δημόσιο χρέος τους κατάφεραν να περιορίσουν ελαφρώς το τελευταίο τους περασμένους μήνες και να έχουν πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό το πλεόνασμα είναι και σημάδι αδυναμίας. Η αλλαγή πορείας των υπερχρεωμένων χωρών επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό χάρη στον περιορισμό της εσωτερικής ζήτησης, καθώς οι καταναλωτές περιόρισαν τις αγορές εισαγόμενων προϊόντων. Αν όμως οι οικονομίες της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας δεν αρχίσουν να αναπτύσσονται με ταχύτερο ρυθμό, γεγονός που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, θα μπορούσε να επέλθει στασιμότητα και η κρίση να επανέλθει. Τι καλό μπορεί να προκύψει από αυτό; Θα μπορούσε να οδηγήσει σε βαθύτερη ενοποίηση της Ευρωζώνης και ενδεχομένως και της Ε.Ε. Στην οικοδόμηση ενός νέου κράτους, των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, όπως ήταν και το όραμα των ιδρυτών της Ε.Ε. Μπορεί η εξέλιξη να είναι αργή, αλλά στο τέλος ίσως να γίνει πραγματικότητα. Η τρίτη κακή είδηση είναι η συνεχιζόμενη τραγωδία της Κριμαίας, την οποία κατέλαβε η Ρωσία από την Ουκρανία. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει την Ε.Ε. για απερισκεψία, επειδή δεν εξέτασε προσεκτικά τι θα σήμαινε για τη Ρωσία η ενδεχόμενη υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας Ε.Ε.-Ουκρανίας. Και οι τρεις αυτές κακές ειδήσεις, κάθε μία από μόνη της σοβαρή και δύσκολη, θα μπορούσε να αποβεί προς όφελος της Ε.Ε., όμως μόνο στην περίπτωση που αναβιώσει το πάθος και ο ιδεαλισμός πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η Ενωση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηταν μία απόφαση που είχε σκοπό να δώσει τέρμα σε όλους τους μελλοντικούς πολέμους. Οι αποτυχίες θα μπορούσαν να εξωθήσουν την Ευρώπη να ανακαλύψει ξανά τις αξίες και την ενέργειά της και να κατανοήσει ότι μέσα από την προσπάθεια να ξεπεράσει τα προβλήματά της μπορεί να γίνει μια ισχυρότερη Ενωση, μία Ενωση που θα μπορεί να καθορίζει το μέλλον της για το καλό του κόσμου.
Για τους Ευρωπαίους, η πρόκληση είναι μπροστά τους και πρέπει να απαντηθεί. Αν οι ηγέτες της αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, τότε η Ενωση θα έχει μέλλον. Προς το παρόν, ούσα σε κατάσταση εσωστρέφειας και φόβου ελπίζοντας ότι τα προβλήματα θα λυθούν από μόνα τους, δεν έχει μέλλον.