Οι έντονες διακυμάνσεις της ισοτιμίας κυρίως των νομισμάτων των αναπτυσσόμενων οικονομιών τα περασμένα τρίμηνα είχαν αρνητική επίπτωση στις πωλήσεις πολλών εταιρειών, είτε πωλούν σαμπουάν και οδοντόκρεμες, είτε πωλούν αυτοκίνητα Rolls-Royce. Τώρα το πρόβλημά τους είναι πώς και με τι κόστος να προστατευθούν απέναντι στις συναλλαγματικές διακυμάνσεις.
Η έντονη υποχώρηση του ραντ Νοτίου Αφρικής το 2013 και η υποχώρηση των εθνικών νομισμάτων της Αυστραλίας, της Κολομβίας, του Περού κ.α. στοίχισε στη ζυθοποιία SABMiller περίπου 400 εκατ. δολάρια, όπως ανακοίνωσε η ίδια η εταιρεία την περασμένη εβδομάδα. Για την εταιρεία Mothercare που κατασκευάζει είδη για παιδιά το βασικό πρόβλημα ήταν η υποτίμηση του ρουβλιού, αλλά και άλλων νομισμάτων, η οποία θα της στοιχίσει αρκετά χρήματα, αφού θα μειωθούν τα εμπορικά δικαιώματα που εισπράττει. Σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times, οι δύο προαναφερθείσες εταιρείες δεν είναι οι μόνες που προειδοποιούν τους επενδυτές ότι τα φετινά τους κέρδη θα δεχτούν πλήγμα από τη διακύμανση των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν εταιρείες που κατασκευάζουν προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όπως οι Unilever και Procter & Gamble, οι οποίες είναι ευάλωτες επειδή έχουν μικρό περιθώριο κέρδους ταυτόχρονα, όμως μπορούν να προσαρμόσουν γρήγορα τις τιμές, αλλά και εταιρείες όπως η Rolls-Royce, η οποία δεσμεύεται από μακροχρόνια συμβόλαια. Μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και την ύφεση σε ΗΠΑ και σε Ε.Ε., πολλές πολυεθνικές στράφηκαν στις αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου ν’ αντισταθμίσουν τις απώλειες εσόδων στις ανεπτυγμένες αγορές.
Ωστόσο, η περυσινή χρονιά ήταν ιδιαίτερα ταραχώδης για τα νομίσματα πολλών αναδυόμενων οικονομιών, καθώς η αλλαγή νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ προκάλεσε αντιστροφή των ροών κεφαλαίων. Ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα αντιμετώπισαν οι ευρωπαϊκές εταιρείες εξαιτίας της σημαντικής ανατίμησης του ευρώ και της λίρας έναντι πολλών άλλων νομισμάτων. Το πρόβλημα της προστασίας έναντι συναλλαγματικών διακυμάνσεων δεν είναι νέο, απλώς οι οικονομικοί διευθυντές των πολυεθνικών είχαν συνηθίσει να λαμβάνουν μέτρα προστασίας έναντι διακυμάνσεων στα σημαντικά νομίσματα και μέχρι σήμερα θεωρούσαν ότι είναι ακριβό και μη πρακτικό να κάνουν το ίδιο και για νομίσματα αναδυόμενων οικονομιών. Πολλές φορές οι αναδυόμενες αγορές δεν διαθέτουν μεγάλη και ανεπτυγμένη αγορά παραγώγων, όπου μια εταιρεία μπορεί ν’ αγοράσει προστασία έναντι συναλλαγματικών διακυμάνσεων. Επιπλέον, πολλοί επενδυτές θεωρούν τον κίνδυνο της συναλλαγματικής ισοτιμίας εγγενή όταν επενδύουν σε μια εταιρεία που έχει σημαντική έκθεση σε αναπτυσσόμενες αγορές και συνεπώς δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το κόστος προστασίας, διότι σε αυτή την περίπτωση η απόδοση μπορεί να μειωθεί στο επίπεδο που θα είχε μια επένδυση σε ανεπτυγμένη αγορά.