Στην Ευρώπη ορίσθηκε ένας νέος πρόεδρος της Κομισιόν, ο οποίος θα ηγηθεί μιας καινούργιας από πλευράς προσδοκιών, προσώπων και διάρθρωσης Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επίσης, εκλέχθηκε ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά τις πρόσφατες ευρωεκλογές, οι οποίες σηματοδότησαν την ανάγκη για μία στροφή της Ευρώπης σε νέα κατεύθυνση πολιτικής – μία απαραίτητη ανανέωση του ευρωπαϊκού οράματος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εγκυρότερων αναλυτών των ευρωπαϊκών εξελίξεων, αυτή η απαιτούμενη αλλαγή για την ενδυνάμωση και την επιβίωση της Ευρώπης (ως ενιαίας δύναμης) θα πρέπει να εκφραστεί μέσα από πέντε πολύ συγκεκριμένες ανατροπές στα έως τώρα κακώς κείμενα:
Πρώτον, να εγκαταλείψει την πολιτική λιτότητας, η οποία έχει στραγγίσει τις οικονομίες του Νότου, διευρύνει το χάσμα και οξύνει τις αντιθέσεις με τον πλούσιο Βορρά. Η Ευρώπη δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ενιαία δύναμη χωρισμένη στα δύο, σε χώρες πλουσίων και φτωχών, σε χώρες δανειστών και οφειλετών με όρους εκμετάλλευσης και ανισότητας.
Δεύτερον, η Ευρώπη δεν μπορεί, επίσης, να σταθεί πολιτικά χωρίς την απαραίτητη δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων που λαμβάνονται για το βιοτικό επίπεδο και το μέλλον 400 και πλέον εκατομμυρίων πολιτών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη τους, οι προτεραιότητες και οι επιλογές τους. Η Ευρώπη θα πρέπει να γίνει πιο δημοκρατική για να μπορέσει να προχωρήσει στην οικονομική ολοκλήρωση και την πολιτική ένωση. Τα ανώτατα όργανα διακυβέρνησης θα πρέπει να εκλέγονται σιγά σιγά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να λογοδοτούν για τις αποφάσεις τους στους πολίτες. Η Ευρώπη χρειάζεται, δηλαδή, να δομηθεί και να δράσει κυρίως πολιτικά.
Τρίτον, πολιτική Ευρώπη σημαίνει ωστόσο (εκτός από τη διαφορετική δομή στη λήψη των αποφάσεων) και ανάδειξη νέων πολιτικών προσωπικοτήτων που θα κινούνται με γνώμονα τα υπερεθνικά πανευρωπαϊκά συμφέροντα και όχι με βάση τα εθνικά ή κομματικά τους οφέλη. Σημαίνει ακόμα κοινή πολιτική για την ενέργεια, κοινή πολιτική για τη μετανάστευση, ενιαία εξωτερική πολιτική. Η Ευρώπη μόνο ως ενιαία πολιτική δύναμη μπορεί να ανταποκριθεί στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και μόνο ως τέτοια θα καταφέρει να κινητοποιήσει τους λαούς της.
Τέταρτον, η Ευρώπη έχει ανάγκη να ξαναδημιουργήσει ένα βασικό κοινωνικό πλαίσιο – ένα κοινωνικό δίχτυ το οποίο διατηρούσε την κοινωνική ισορροπία και το οποίο, άλλοτε, διασφαλιζόταν από το εθνικό κράτος. Αυτούς τους οικονομικούς και κοινωνικούς αρμούς που διέλυσε η κρίση και η ελλιπής πολιτική αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τώρα θα πρέπει να τους ανοικοδομήσουμε. Σε πανευρωπαϊκό πλέον επίπεδο. Οικονομική πολιτική μονομερής και τεχνοκρατική, κόντρα στα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, είναι αδύνατον να εφαρμοστεί μακροπρόθεσμα και να διευκολύνει την ανάπτυξη και την ενοποίηση της Ευρώπης.
Πέμπτον, μιλώντας για οικονομική ανάπτυξη και ενοποίηση, οι ηγεσίες της Γηραιάς Ηπείρου θα πρέπει να εγκαταλείψουν την εσωστρέφεια και να κάνουν την υπέρβαση στο μείζον θέμα της έκδοσης ευρωομολόγων. Αποτελεί τη διέξοδο ισορροπίας μεταξύ των κρατών-μελών και τη βάση για τη σταδιακή αντιμετώπιση του χρέους τους, προϋπόθεση της ανάπτυξης.