Ο πληθωρισμός βρίσκεται υπό πλήρη έλεγχο στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Οι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου δεν θα πρέπει να σπαταλήσουν πολύ από τον χρόνο τους αυτό το Σαββατοκύριακο στο Τζάκσον Χολ του Ουαϊόμινγκ (σ.σ. ετήσιο συνέδριο της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας) συζητώντας για τον πληθωρισμό.
Οι νομισματικές αρχές άρχισαν κατά κύριο λόγο να δίνουν προσοχή στον πληθωρισμό από τη δεκαετία του 1970, όταν επικρατούσε φαύλος κύκλος μισθών-τιμών και ο πληθωρισμός ήταν διψήφιο νούμερο. Για πολλούς από τους κεντρικούς τραπεζίτες ο έλεγχος των τιμών βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής τους. Ωστόσο ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός δεν έχει αποτελέσει πρόβλημα για σχεδόν τρεις δεκαετίες.
Οι φόβοι που εκφράζονται σήμερα περί αποπληθωρισμού είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό υπερβολικοί. Καμία μεγάλη χώρα δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει σημαντική και συνεχή μείωση των τιμών από τη δεκαετία του 1930. Οι επενδυτές ανησυχούν για πολύ μικρές αλλαγές στον πληθωρισμό, ωστόσο η καλύτερη λέξη για να περιγράψει κανείς τη συμπεριφορά του πληθωρισμού σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία και Βρετανία είναι η λέξη σταθερότητα.
Φυσικά οι τιμές του πληθωρισμού σε αυτές τις χώρες δεν είναι πανομοιότυπες. Ωστόσο απουσιάζουν οι αρνητικές επιδράσεις, που προκαλεί η έντονη αστάθεια των τιμών, είτε οι τιμές μειώνονται με ρυθμό λιγότερο από 1% τον χρόνο (όπως γίνεται στην Ισπανία), είτε οι τιμές αυξάνονται με ρυθμό 3% τον χρόνο (όπως στην περίπτωση της Αυστρίας). Δεν υπάρχει σαφής εξήγηση για ποιο λόγο έχει υποχωρήσει ο πληθωρισμός, συνεπώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μετά βεβαιότητος ότι τελικά ο πληθωρισμός δεν θα ξαναγίνει πρόβλημα. Προς το παρόν, οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν σημαντικότερα θέματα να συζητήσουν.
Αρχίζοντας, υπάρχει το ζήτημα των αδύναμων αγορών εργασίας, αυτό είναι και το επίσημο θέμα συζήτησης του συνεδρίου, αν και το πιθανότερο είναι ότι μέτρα νομισματικής πολιτικής δεν μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια. Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα φαίνεται εύθραυστο και αυτό το θέμα είναι πιο κοντά στην εξειδίκευση των κεντρικών τραπεζιτών.
Είναι αλήθεια ότι τα εργαλεία που διαθέτουν σήμερα οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν τους επιτρέπουν να κάνουν πολλά ώστε να αντιμετωπίσουν το σημαντικότερο πρόβλημα, δηλαδή τα υπερβολικά υψηλά επίπεδα του χρέους. Ωστόσο θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το κύρος τους ώστε να συμβάλουν προκειμένου να αρχίσει στα σοβαρά η αναγκαία συζήτηση για το πώς θα επιταχυνθεί η απομόχλευση, όχι καλυμμένα μέσω του πληθωρισμού, αλλά άμεσα μέσω διαγραφής χρεών και μετατροπής τους σε φρεσκοτυπωμένο χρήμα. Αν ατονήσει η συζήτηση περί του ύψους του χρέους, η τοποθεσία όπου γίνεται το συνέδριο (σ.σ. ορεινή) θα μπορούσε να εμπνεύσει τους κεντρικούς τραπεζίτες να συζητήσουν σχετικά με τα ενδεχομένως «βουνά» αποσταθεροποιητικών αποθεμάτων συναλλάγματος ανά τον κόσμο. Και σίγουρα απομένουν ακόμη πολλά να ειπωθούν σχετικά με το τι πρέπει να γίνει στο μέλλον: με ποιο τρόπο θα πρέπει να αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού χωρίς να προκληθεί ένα ακόμη σοκ στην οικονομία. Οι ανησυχίες για τον πληθωρισμό δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από περισπασμό της προσοχής.