Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς στους συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Ισλαμικό Οικονομικό Φόρουμ ότι οι μουσουλμάνοι οφείλουν να απέχουν από κάθε επιβολή ή άντληση τόκων. Η εταιρεία Ernst & Young υπολογίζει πως το ενεργητικό ισλαμικών τραπεζών αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 17,6% από το 2009 έως το 2013 και θα αυξάνεται κατά μέσον όρο 19,7% ετησίως μέχρι το 2018. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο δεν είναι τόσο θρησκευόμενοι ώστε να αποκηρύξουν πλήρως τη συμβατική τραπεζική: ακόμη και στη Σαουδική Αραβία, το ενεργητικό των ισλαμικών τραπεζών αντιπροσωπεύει μόλις και μετά βίας το ήμισυ του συνόλου. Οπως εξηγεί ο Χαλίντ Χαουλαντάρ της Moody’s, οι μουσουλμάνοι κάτοχοι τραπεζικών λογαριασμών ανησυχούν περισσότερο για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που τους προσφέρονται παρά για την κατά γράμμα εφαρμογή της σαρίας. Η ισλαμική τραπεζική έχει όμως εξελιχθεί αρκετά ώστε να καλύπτει και τις δύο προτεραιότητες.
Οι σύγχρονες τράπεζες άρχισαν να προσφέρουν προϊόντα σύμφωνα με τη σαρία γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Εκτοτε αναπτύχθηκε μια βιομηχανία με σύνολο ενεργητικού της τάξεως των 2 τρισ. δολαρίων. Το 80% της βιομηχανίας αυτής ελέγχεται είτε από ισλαμικές τράπεζες είτε από ισλαμικές μονάδες συμβατικών τραπεζών. Η ζήτηση που προκάλεσε αυτή η ταχύτατα αυξανόμενη δεξαμενή ισλαμικών κεφαλαίων έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη προϊόντων σύμφωνα με τη σαρία, κανένα εκ των οποίων δεν καταβάλλει ούτε χρεώνει τόκους ούτε και μπορεί να επενδύσει σε όσα απαγορεύει το Ισλάμ. Σε ένα ισλαμικό στεγαστικό δάνειο, για παράδειγμα, η τράπεζα δεν δανείζει χρήματα αλλά αγοράζει το ακίνητο, το οποίο μεταπωλεί στον αγοραστή σε υψηλότερο τίμημα, στο οποίο περιλαμβάνεται η αποπληρωμή του τιμήματος με το ενοίκιο που πληρώνει ο αγοραστής μέχρι ότου ξεχρεώσει.
Παρά τη μεγάλη ανάπτυξη του κλάδου, υπάρχει ακόμη χώρος για περαιτέρω επέκταση τόσο στις σχετικά ανεκμετάλλευτες μουσουλμανικές χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου όσο και στη Δύση.