Οι επενδυτές στις ΗΠΑ φαίνεται να εμμένουν σε δυσοίωνες προσεγγίσεις για την προοπτική της αμερικανικής οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό οι προσπάθειες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) να αποσύρει τα μέτρα στήριξης θα προκαλούσαν πτώση των τιμών των μετοχών και των ομολόγων. Ωστόσο, οι επενδυτές ξεχνούν μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια: εάν η Fed προχωρήσει σε αύξηση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων σε επίπεδα πέραν εκείνων στις άλλες μεγάλες οικονομίες του κόσμου, οι αμερικανικές αγορές στην ουσία θα ωφεληθούν.
Μέχρι στιγμής, πάντως, οι επενδυτές έχουν επιδείξει μια λυσσαλέα αποστροφή στις ενδείξεις ότι μια μακρά περίοδος με σχεδόν μηδενικά επιτόκια φθάνει στο τέλος της. Οταν η Fed εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία υποδήλωνε ότι ήταν διατεθειμένη να δείξει υπομονή, οι τιμές των μετοχών ανέκαμψαν, φθάνοντας σε διαδοχικά νέα επίπεδα ρεκόρ. Ωστόσο, εάν η Fed υιοθετούσε μια πιο σκληρή στάση, μάλλον δεν πρόκειται να προξενούσε την καταστροφή την οποία φοβούνται οι αγορές. Ειδικότερα, τα τελευταία είκοσι χρόνια οι μετοχές των αμερικανικών επιχειρήσεων εξασφαλίζουν κατά μέσο όρο μια ετήσια απόδοση της τάξης του 10,7%, όταν τα επιτόκια-στόχος της Fed υπερβαίνουν τα αντίστοιχα των κεντρικών τραπεζών στην Ευρώπη. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή δεν τον ξεπερνούν, η απόδοση διαμορφώνεται στο 1,2%.
Οταν η Fed άρχισε να αυξάνει τα επιτόκιά της τον Ιανουάριο του 1994, οι μετοχές αρχικά είχαν δεχθεί πλήγμα, με τον δείκτη S&P 500 να σημειώνει απώλειες της τάξης του 7,7% το πρώτο εξάμηνο. Εντούτοις, από τον Σεπτέμβριο του 1994 και μετά, όταν τα επιτόκια-στόχος της Fed υπερέβησαν εκείνα της Βundesbank (Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας) και της Τράπεζας της Αγγλίας, η δυναμική μεταβλήθηκε. Ο δείκτης S&P 500 απέφερε στους επενδυτές 26,3% μέσα στους δώδεκα μήνες που ακολούθησαν. Το ίδιο συνέβη και το 2005. Οι τιμές των μετοχών άρχισαν την ανοδική τους πορεία αμέσως μόλις ο στόχος της Fed υπερέβη εκείνον των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών. Επίσης, οι μετοχές είχαν καλές αποδόσεις κατά τη διάρκεια της αύξησης επιτοκίων το 1999, όταν ήδη τότε τα βραχυπρόθεσμα αμερικανικά επιτόκια υπερέβαιναν τα ευρωπαϊκά.
Τι θα μπορούσε να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό; Το δολάριο και το ευρώ είχαν τον ρόλο των νομισμάτων στα οποία είναι εκπεφρασμένα τα συναλλαγματικά διαθέσιμα των κρατών. Τόσο το ένα όσο και το άλλο ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επενδυτών. Οταν η Fed αυξάνει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκιά της σε επίπεδα υψηλότερα από τα αντίστοιχα στην Ευρώπη, οι επενδυτές σπεύδουν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους στο δολάριο, ενισχύοντας την αξία του και τις τιμές των ακινήτων. Αυτό ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών περιόδων με αυξήσεις επιτοκίων.
Η Ιστορία δείχνει ότι κάθε φορά που τα επιτόκια-στόχος της Fed είχαν υπερβεί εκείνα της ΕΚΤ, τότε η απόδοση των 10ετών αμερικανικών ομολόγων ήταν κατά μέσο όρο μόλις 0,09 της ποσοστιαίας μονάδας υψηλότερα από τα επιτόκια της Fed. Αυτό θα πρέπει να συγκριθεί με τις 2,37 ποσοστιαίες μονάδες, όταν τα επιτόκια-στόχος της ΕΚΤ είχαν υπερβεί τα αντίστοιχα της Fed. Ολα αυτά, πάντως, δεν σημαίνουν ότι η αμερικανική οικονομία είναι θωρακισμένη πλήρως από τον αντίκτυπο της οικονομικής δυσπραγίας στην Ευρώπη και την Ιαπωνία και από μια ενδεχόμενη επιδείνωση της κατάστασης στην Ουκρανία.