Η Βρετανία προσπαθεί να ξεφύγει από τις δαγκάνες μιας Ε.Ε. που θεωρεί ότι οδεύει προς την ένωση και ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έχει υποσχεθεί τη διενέργεια δημοψηφίσματος το αργότερο μέχρι το 2017, ενώ μπορεί να το επισπεύσει και για το 2016. Στην ουσία, η κίνηση θα έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις, τόσο για τα υπόλοιπα μέλη όσο και για τη Βρετανία. Αν ο κ. Κάμερον καταφέρει να αποσπάσει μια σειρά από αλλαγές που θα χαλαρώσουν τη σχέση της Βρετανίας με την Ε.Ε. τότε θα υποστηρίξει το «Ναι» στο επερχόμενο δημοψήφισμα, ώστε η χώρα να παραμείνει στην Ενωση. Είναι σαφές ότι επιθυμεί να παραμείνει.
Οι επιχειρηματίες τάσσονται σε μεγάλο βαθμό υπέρ, όπως και τα υπόλοιπα βασικά κόμματα, ο Τύπος (πιθανώς), τα σωματεία, τα πανεπιστήμια και οι ΗΠΑ. Ωστόσο υπάρχει κι ένας μεγάλος αριθμός μελών των Συντηρητικών, ακόμη και ορισμένοι υπουργοί, που θα προτιμούσαν την έξοδο από την Ε.Ε. Το ίδιο φαίνεται ότι προτιμούν και εκατομμύρια Βρετανοί. Προς το παρόν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα δύο στρατόπεδα είναι περίπου ισοδύναμα. Ο Κάμερον πρέπει να δείξει ότι κατάφερε να πείσει την Ε.Ε. να αλλάξει και ότι θα υπάρχουν λιγότεροι περιορισμοί της εθνικής κυριαρχίας απ’ ό,τι στο παρελθόν. Το δυσκολότερο που καλείται να πετύχει ο Κάμερον –και ενδεχομένως το σημαντικότερο για την κοινή γνώμη– είναι να πείσει μια θεμελιώδη αρχή της Ε.Ε., ότι δηλαδή όλοι πρέπει να τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης παντού. Εχει ορίσει τέσσερις τομείς όπου πρέπει να γίνουν αλλαγές, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο γκρινιάρης βρετανικός λέοντας. Πρέπει να αναγνωριστεί ρητώς ότι το ευρώ δεν είναι το μόνο ευρωπαϊκό νόμισμα.
Πρέπει να μειωθεί η γραφειοκρατία. Η Βρετανία πρέπει να εξαιρεθεί από το άρθρο που δεσμεύει τα μέλη της Ε.Ε. να κινούνται προς μια «όλο και στενότερη Ενωση». Και μετανάστες από άλλα κράτη-μέλη δεν θα λαμβάνουν επίδομα χαμηλόμισθου ή ανεργίας για τέσσερα χρόνια. Στις διαπραγματεύσεις στη Σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου ο Κάμερον τα πήγε αρκετά καλά, όλοι είπαν ότι είναι έτοιμα να συμβιβαστούν και να κρατήσουν τη Βρετανία στην Ε.Ε. και το ζήτημα θα εξεταστεί ξανά τον Φεβρουάριο. Οπότε ο Κάμερον μπορεί να πάρει αυτά που θέλει και ο λαός να ψηφίσει υπέρ της παραμονής. Αν συμβεί αυτό, οι επιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι σημαντικότερες απ’ ό,τι αν η Βρετανία ψήφιζε να αποχωρήσει. Γιατί θα σημαίνει ότι η Βρετανία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε., μια πυρηνική δύναμη, μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και μεγάλη στρατιωτική δύναμη, θα παραμείνει στην Ευρώπη υπό όρους. Η Βρετανία θα εξακολουθήσει να έχει τα οικονομικά οφέλη, αλλά θα παραμείνει δίχως αμφιβολία προσηλωμένη στο δικό της Κοινοβούλιο και τους νόμους, περιφρονώντας κάθε προσπάθεια δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού κράτους. Ετσι θα αποτελέσει πόλο για άλλα κράτη εάν το ευρώ δεν ξαναβρεί τη δυναμική του, εάν η Ελλάδα επιστρέψει στην κρίση, εάν μια άλλη χώρα μπει στην εντατική δίπλα στην Ελλάδα, εάν αυξηθεί και πάλι η ροή μεταναστών.
Σε άρθρο του στο International Financing Review, ο Ιταλός πρώην διπλωμάτης Αντόνιο Αρμελίνι υποστηρίζει πως οι βρετανικές απαιτήσεις μπορεί να γίνουν αποδεκτές μόνο αν δημιουργηθεί ρητώς μια διαιρεμένη Ευρώπη. Η Βρετανία και άλλα μέλη που δεν θέλουν το ευρώ θα εξακολουθήσουν να μοιράζονται τις βασικές αρχές της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, της οικονομίας της αγοράς και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ενώ τα μέλη της Ευρωζώνης θα προχωρήσουν σε πιο στενή ένωση. Αν λοιπόν η Βρετανία ψηφίσει να παραμείνει η Ε.Ε., θα πρέπει να ανεχτεί έναν πολύ μεγάλο κούκο στην ανήσυχη φωλιά της. Οι ηγέτες των υπόλοιπων μελών θα πρέπει να παρουσιάσουν στον λαό τους την προοπτική να τον κυβερνούν αυτοί που θεωρούν ως ξένους. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα τεχνικό: Θα έχει έρθει η στιγμή που είτε θα αρχίσει μια πολύ μεγάλη πολιτική μεταμόρφωση είτε θα απορριφθεί.