Σε επίπεδα ρεκόρ ανήλθαν το 2014 οι συνολικές εισροές σε επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια από τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ. Συγκεκριμένα, διαμορφώθηκαν σε 137,2 δισ. δολάρια, δηλαδή παρουσίασαν αύξηση της τάξεως του 1,2% σε πραγματικούς όρους, εν συγκρίσει με το 2013. Υπερέβησαν δε και το ρεκόρ του έτους εκείνου, δημιουργώντας ένα νέο. Αξίζει να αναφερθεί πως τα προκαταρκτικά στοιχεία σχετικά με το 2014, τα οποία είχαν δημοσιευθεί τον Απρίλιο του 2015, κατέγραφαν μικρή πτώση της τάξης του 0,5% στη συνολική καθαρή αναπτυξιακή βοήθεια έναντι του 2013. Τελικώς, όμως, αναθεωρήθηκαν τα τελικά στοιχεία, κι αυτό οφείλεται στο ότι ορισμένα μέλη εμφάνισαν κατά τι υψηλότερο όγκο βοήθειας για συγκεκριμένους στόχους (λόγου χάρη, η Ιταλία είχε συνεισφέρει 600 εκατ. δολάρια επιπλέον, κυρίως για κάλυψη αναγκών προσφύγων που εισήλθαν στο έδαφός της). Πάντως, από το 2000 και μετά, η καθαρή αναπτυξιακή βοήθεια αυξάνεται σε σταθερή βάση και το εν λόγω διάστημα έχει συνολικά ενισχυθεί 70%.
Οι μεγαλύτερες δωρήτριες χώρες, με κριτήριο τον όγκο της δοθείσης βοήθειας, είναι κατά σειράν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιαπωνία. Η δε Δανία, το Λουξεμβούργο, η Νορβηγία, η Σουηδία και η Βρετανία συνεχίζουν να υπερβαίνουν τον στόχο του ΟΗΕ για την επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια στο 0,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Εισοδήματος. Οι χώρες της «ομάδας των επτά» παρείχαν το 71% της συνολικής αναπτυξιακής βοήθειας το 2014, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της Ε.Ε. είναι το 55%. Οι δε δωρεές των θεσμών της Ε.Ε. έφθασαν τα 16,5 δισ. δολάρια.
Υπενθυμίζεται πως εκείνο το οποίο ευεργετήθηκε ως επί το πλείστον είναι το Αφγανιστάν με 4,8 δισ. δολάρια, μετά το Βιετνάμ και η Συρία με 4,2 δισ. δολάρια το καθένα. Στη συνέχεια ακολουθούν το Πακιστάν και η Αιθιοπία με 3,6 δισ. δολάρια το καθένα, η Αίγυπτος με 3,5 δισ. δολάρια και η Τουρκία με 3,4 δισ. δολάρια. Συνολικά στις χώρες της Μέσης Ανατολής δόθηκαν το 2014 ποσά ύψους 12,3 δισ. δολαρίων, ενώ η ομάδα των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών έλαβε 43,7 δισ. δολάρια. Εάν το ποσόν αυτό συγκριθεί με το αντίστοιχο του 2013 σε πραγματικούς όρους, θα φανεί ότι υπήρξε μείωση της τάξης του 9,3%. Σε μεγάλο βαθμό η εξέλιξη αυτή οφείλεται στο ότι η διαγραφή του χρέους των εν λόγω χωρών ήταν πιο περιορισμένη, όταν το 2013 ήταν υψηλότερη λόγω στήριξης της Μιανμάρ.