Μέχρι πρόσφατα το Ιράν διέθετε περισσότερες από 19.000 συσκευές φυγοκέντρισης για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Τώρα ο αριθμός τους έχει μειωθεί στις 6.104 και ο αριθμός των προηγμένων συσκευών φυγοκέντρισης μειώθηκε από τις 1.000 σε μηδέν. Το απόθεμα ουρανίου με χαμηλό βαθμό εμπλουτισμού μειώθηκε από περίπου 8,5 τόνους σε 300 κιλά. Ο δρόμος προς την κατασκευή βόμβας πλουτωνίου έχει διακοπεί. Το Ιράν είναι το αντικείμενο αυτού που ο πρόεδρος Ομπάμα ονόμασε «το πλέον συνεκτικό και διεισδυτικό καθεστώς επιθεωρήσεων που έχει ποτέ σχεδιαστεί για ένα πυρηνικό πρόγραμμα».
Ο χρόνος που χρειάζεται το Ιράν για να κατασκευάσει μια πυρηνική βόμβα έχει αυξηθεί πλέον από τους δύο με τρεις μήνες σε ένα χρόνο. Η ιρανο-αμερικανική ψύχωση, η οποία ισχύει από την εποχή της γέννησης της Ισλαμικής Δημοκρατίας, ξεπεράστηκε. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι χάρη στη θαρραλέα διπλωματία των Ομπάμα – Κέρι και Ζαρίφ και του Ιρανού προέδρου Χασάν Ρουχανί –όλοι τους χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν εχθρικές φωνές ώστε να ολοκληρωθεί η συμφωνία– πλέον το Ιράν απέχει πολύ περισσότερο από την κατασκευή πυρηνικής βόμβας απ’ ό,τι προηγουμένως.
Αρση κυρώσεων
Για το Ιράν η εφαρμογή της συμφωνίας σημαίνει την άρση όλων των κυρώσεων που σχετίζονταν με το πυρηνικό του πρόγραμμα και την πρόσβαση σε «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 100 δισ. δολαρίων. Ενα μεγάλο έθνος επιστρέφει και πάλι στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου, δηλαδή ανοίγει και πάλι για δουλειές. Τριάντα επτά χρόνια μετά την ιρανική επανάσταση η χώρα χωρίζεται σε σκληροπυρηνικούς και μεταρρυθμιστές, κανείς εκ των οποίων δεν μπορεί να υπαγορεύσει την πορεία που θα ακολουθήσει, ενώ ο ένας χρειάζεται τον άλλον, τουλάχιστον προς το παρόν. Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές ίσως να δείξουν ποιο από τα δύο στρατόπεδα ενισχύεται.
Ο,τι και να συμβεί, δύσκολα μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η μεγαλύτερη επαφή με τον έξω κόσμο θα αποβεί αρνητική για τη μεγάλη, μοντέρνα και με υψηλή κατάρτιση νέα γενιά Ιρανών. Η πρόοδος που έχει σημειωθεί με το Ιράν αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ομπάμα στην εξωτερική πολιτική, επίτευγμα που ενδέχεται να μεταμορφώσει μια ολόκληρη περιοχή του κόσμου. Την ερχόμενη δεκαετία θα φανεί σε ποιο βαθμό. Αυτή η προοπτική είναι που ενοχλεί τους συμμάχους των ΗΠΑ, από τη Σαουδική Αραβία μέχρι το Ισραήλ, οι οποίοι προτιμούσαν το προηγούμενο status quo.
Προοπτικές
Ο Economist συνοψίζει γιατί είναι τόσο σημαντική και έχει τόσο πολλές συνέπειες η επιστροφή του Ιράν στο διεθνές σύστημα. Αναφέρει ότι «είναι τεράστιες οι προοπτικές του Ιράν μετά τη συμφωνία». Η χώρα δεν είναι κάποιος «βουτηγμένος στο πετρέλαιο εισοδηματίας», όπως κάποιοι από τους γείτονές της, αλλά «μια περιφερειακή δύναμη με ισχυρή βιομηχανία», αν και υπάρχουν πολλά φαινόμενα κακοδιαχείρισης. Ο πληθυσμός των 80 εκατομμυρίων είναι καλά καταρτισμένος, τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι τεράστια. Το Ιράν, καταλήγει ο Economist, ετοιμάζεται για απογείωση.