Η Ιρλανδία φαίνεται πως αρχίζει να ανησυχεί για την προοπτική εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Διάφορα καταστροφικά σενάρια προβλέπουν επιβράδυνση του διμερούς εμπορίου κατά 20% εάν οι Βρετανοί αποφασίσουν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκτροχιασμό μια οικονομία της οποίας η κεντρική τράπεζα υπολογίζει ότι το περασμένο έτος η ανάπτυξη έφτασε στο 6,6%.
Κάθε εβδομάδα το εμπόριο ανάμεσα στις δύο χώρες, κυρίως αγροτικών προϊόντων, τροφίμων και χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, φτάνει περίπου το 1 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με το γερμανικό ινστιτούτο Ifo, η επιβολή κάποιων νέων δασμών ως συνεπακόλουθο της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσε να μειώσει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιρλανδίας κατά τουλάχιστον 2,7%. Αυτό σημαίνει πως η Ιρλανδία θα ήταν η ευρωπαϊκή χώρα που θα πληγεί στον μέγιστο βαθμό από ένα Brexit.
Η Βρετανία είναι ο δεύτερος σημαντικότερος εταίρος της Ιρλανδίας και αποτελεί τον προορισμό περίπου του 15% των εξαγωγών της, σύμφωνα με το ιρλανδικό Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών (ESRI). Ισως αυτό να μην ακούγεται τόσο δραματικό, αλλά η εξάρτηση των εγχώριων εταιρειών από τη Βρετανία είναι πολύ μεγάλη εάν συγκριθεί με εκείνη των ξένων εταιρειών, μολονότι αυτές στέλνουν το 43,5% των εξαγωγών τους στη Γηραιά Αλβιώνα.
Οι μετακινήσεις ανθρώπων μέσω της θάλασσας της Ιρλανδίας είναι εξίσου σημαντικές. Σύμφωνα με την Αρχή του αεροδρομίου του Δουβλίνου, οι πτήσεις που συνδέουν την ιρλανδική πρωτεύουσα με τη βρετανική αποτελούν τον αεροδιάδρομο με τη μεγαλύτερη κίνηση στην Ευρώπη, αλλά και τον δεύτερο σε κίνηση σε όλον τον κόσμο. Η Βρετανία υπήρξε ανέκαθεν μια ασφαλιστική δικλίδα ως αγορά εργασίας για τους Ιρλανδούς καθώς η οικονομία τους αντιμετωπίζει από καιρού εις καιρόν προβλήματα. Μια ενιαία ταξιδιωτική ζώνη ανάμεσα στις δύο χώρες προϋπήρχε πριν από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά δεν είναι βέβαιο κατά πόσον θα εξακολουθήσει να υπάρχει σε περίπτωση αποχώρησης της Βρετανίας.
Το Δουβλίνο δεν φαίνεται, άλλωστε, αισιόδοξο ότι θα μπορέσει να προσελκύσει τις άμεσες ξένες επενδύσεις που θα εγκαταλείψουν τη γειτονική του χώρα σε περίπτωση απόσχισης από την Ε.Ε. Μια έξοδος της Βρετανίας θα μειώσει σίγουρα τις εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων που καταλήγουν στα ταμεία του και υπολογίζονται σε 1 τρισ. στερλίνες, ποσό αντίστοιχο του 1,31 τρισ. ευρώ. Οπως, όμως, τονίζει το ιρλανδικό Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών, από τον τρόπο που έχουν κινηθεί οι άμεσες ξένες επενδύσεις μέσα στα τελευταία 10 χρόνια δεν αναμένεται παρά μια μάλλον μικρή εισροή επενδύσεων.
Η Ιρλανδία θα μπορούσε να επωφεληθεί εν μέρει από το καθεστώς του Λονδίνου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου. Το δέλεαρ είναι προφανές. Το Δουβλίνο θα είναι η μοναδική μεγάλη πόλη της Ευρωζώνης στην οποία η μητρική γλώσσα θα είναι τα αγγλικά και θα αποτελέσει σοβαρή εναλλακτική για τις αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες που λειτουργούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Προκειμένου, όμως, να μπορέσει το Δουβλίνο να φιλοξενήσει με άνεση ένα πολύ μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό σύστημα από αυτό που διαθέτει σήμερα, θα χρειαστεί πρώτα να έχει ολοκληρωθεί η τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης μέσω ενός ενιαίου μηχανισμού εγγυήσεων καταθέσεων που θα χρηματοδοτείται από κοινού από τα κράτη-μέλη.
Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται, πάντως, πιθανό, δεδομένου ότι η Γερμανία εναντιώνεται στην ανάληψη ευθύνης για τους κινδύνους των τραπεζικών συστημάτων άλλων χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Εν ολίγοις, το καλύτερο σενάριο για την Ιρλανδία είναι να μην εγκαταλείψει η Βρετανία την Ε.Ε.