Καθώς αλλάζει η δομή της παγκόσμιας οικονομίας, όσο ισχυρή κι αν παραμένει η Ουάσιγκτον, η Κίνα φαίνεται πως είναι ήδη σε θέση να σχεδιάζει μαζί της τους κανόνες του παιχνιδιού. Η εκτίμηση ανήκε στον Φίλιπ Γκόλουμπ, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο American University, στο Παρίσι, ο οποίος με άρθρο του στη Monde Diplomatique σχολιάζει την πρόσφατη ένταξη του κινεζικού νομίσματος στο καλάθι διεθνών αποθεματικών του ΔΝΤ.
Ο εν λόγω καθηγητής επικαλείται δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ πως η απόφαση αυτή του ΔΝΤ αποτελεί ορόσημο στην πορεία ενσωμάτωσης της Κίνας στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Επικαλείται, όμως, παράλληλα και τις εκτιμήσεις του Εσουάρ Πρασάντ, πρώην στελέχους του ΔΝΤ, σύμφωνα με τον οποίο το γουάν απέχει ακόμη πολύ από το καθεστώς του διεθνούς αποθεματικού νομίσματος. Η ένταξή του στο καλάθι του ΔΝΤ, όμως, σηματοδοτεί σταδιακή στροφή της παγκόσμιας οικονομίας σε ένα νομισματικό σύστημα με τρεις πόλους, ένα σύστημα το οποίο δεν θα είναι πλέον ολοκληρωτικά επικεντρωμένο στη Δύση. Εχει προηγηθεί η θέσπιση της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας (NDB) καθώς και της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων σε Υποδομές (ΑΙΙΒ) που, αναμφίβολα, αμφισβητούν την παντοδυναμία των παραδοσιακών δυτικών χρηματοπιστωτικών δομών.
Εν τω μεταξύ, όμως, Κίνα και ΗΠΑ παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αλληλοεξαρτώμενες, αν και φαίνεται πως και οι δύο επιδιώκουν να «λύσουν τα χέρια τους», μειώνοντας αυτήν τη σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ τους. Την άποψη του εν λόγω καθηγητή συμμερίζεται ο Αμερικανογερμανός ερευνητής, ιστορικός και αναλυτής επενδύσεων Γουίλιαμ Ενγκνταλ, που υπενθυμίζει ότι τόσο η Κίνα όσο και άλλες χώρες των BRICS έχουν επανειλημμένως εκδηλώσει την επιθυμία τους να περιορίσουν τη χρήση του δολαρίου στις πολυμερείς εμπορικές τους δοσοληψίες. Παράλληλα, όμως, το Ιράν ενέταξε προ ημερών τον εαυτό του στις χώρες που μαζί με την Κίνα, τη Ρωσία και την Ινδία έχουν θεαματικά περιορίσει τη χρήση του δολαρίου ως μέσου για την πληρωμή του πετρελαίου.