O 50χρονος ζαχαροπλάστης Ρεμπό Φουάντ εγκατέλειψε πριν από τρία χρόνια το Χαλέπι στη Συρία για να αναζητήσει καταφύγιο αρχικά στην Αίγυπτο, κατόπιν στο Λίβανο και τελικά στην Τουρκία. Μαζί του πήρε μόνο τις οικογενειακές συνταγές και ενοικίασε ένα ταπεινό μαγαζάκι στη γειτονιά Ακσαράι της Κωνσταντινούπολης το 2014. Σήμερα έχει ένα τετραώροφο εργοστάσιο-παρασκευαστήριο, στο οποίο απασχολούνται 40 άτομα, διαθέτει δύο καταστήματα και ετοιμάζεται να ανοίξει το τρίτο. «Πληρώνω φόρους, πληρώνω τους εργαζομένους μου καλά και θα μείνω εδώ έως ότου η κατάσταση βελτιωθεί, αλλά ίσως και για περισσότερο», λέει ο ίδιος – και δεν είναι ο μόνος.
Ενα κύμα Σύρων προσφύγων που κατέλυσαν στην Τουρκία εκμεταλλεύθηκαν τις ευκαιρίες και τη σχετική ευκολία που τους προσέφερε η χώρα και δημιούργησαν τις δικές τους επιχειρήσεις. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, όπως αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι Financial Times, από το 2011 και μέχρι σήμερα έχουν ιδρυθεί 4.000 επιχειρήσεις από Σύρους ή από Σύρους σε συνεργασία με Τούρκους. Μόνον το πρώτο τρίμηνο του 2016 άνοιξαν 590 επιχειρήσεις. Ο επικεφαλής του Ιδρύματος Ερευνών Οικονομικής Πολιτικής στην Αγκυρα Γκιουβέν Σακ συγκρίνει τα 2,7 εκατομμύρια Σύρων της τελευταίας 5ετίας με την εσωτερική μετανάστευση των εργατών από τις αγροτικές περιοχές στα αστικά κέντρα – ένα κλασικό στάδιο της ανάπτυξης μιας οικονομίας, το οποίο συνδέεται συχνά με άνοδο εισοδημάτων. «Εχουμε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ότι οι πρόσφυγες συνεισφέρουν θετικά στην οικονομία, μιας και δεν πρόκειται μόνο για περιφερόμενους ανθρώπους στον δρόμο αλλά για ανθρώπους εκ των οποίων πολλοί έφεραν χρήματα και τεχνογνωσία», λέει ο κ. Σακ. Aλλωστε, το πιστοποιεί και έκθεση του διεθνούς οίκου αξιολόγησης Standard & Poor’s. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, τέλος, οι νεοαφιχθέντες, οι οποίοι αντιστοιχούν σήμερα σχεδόν στο 4% του τουρκικού πληθυσμού, αναζωογονούν την εγχώρια οικονομία, ειδικά αφότου ο δανεισμός –εταιρικός και καταναλωτικός– έχει δείξει επιβράδυνση.