Η ματαίωση των σχεδίων συγχώνευσης ανάμεσα στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου (LSE) και στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης (Deutsche Boerse) αποδίδεται σε έναν όρο που έθεσε αιφνιδίως η Κομισιόν για την ολοκλήρωση της συμφωνίας. Εξαιτίας του Brexit και του τεταμένου κλίματος μεταξύ Βρετανίας και Βρυξελλών, ο όρος της Κομισιόν μπορεί και να αποτελέσει τη «χρυσή» ευκαιρία για το LSE, ώστε να εγκαταλείψει την προσπάθεια συγχώνευσης. Τίποτα δεν είναι ακόμα οριστικό, πλην όμως έχει χαθεί ο αρχικός ενθουσιασμός.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε (πιθανώς προσχηματικά) από το LSE να πουλήσει την πλατφόρμα διαπραγμάτευσης ομολόγων στην Ιταλία (MTS). Αν και η πλατφόρμα δεν αποτελεί βασική πηγή εσόδων του LSE, η Κομισιόν αποφάνθηκε ότι η MTS μπορεί να παίξει συστημικό ρόλο, διότι δραστηριοποιείται στη μεγαλύτερη αγορά κρατικών ομολόγων της Ευρώπης. Πράγματι, η Ιταλία έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ στην Ευρώπη (μετά την Ελλάδα που βρίσκεται σε δανειοδοτικό πρόγραμμα) και άρα αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά κρατικού χρέους.
Εντούτοις, το επιχείρημα των Βρυξελλών θεωρείται αρκετά αδύναμο από πολλούς αναλυτές της αγοράς, με τα σενάρια για έμμεση παρέμβαση της Γαλλίας ή της Γερμανίας να ενισχύονται στους χρηματιστηριακούς κύκλους, όπως επισημαίνει ο Σίμον Τζακ του βρετανικού ειδησεογραφικού δικτύου BBC. Οι δύο χώρες επιζητούν να αποκτήσουν έστω και ένα κομμάτι από το Σίτι του Λονδίνου. Η Γαλλία είναι ο βασικός ύποπτος. Το Παρίσι επιδιώκει να ενισχύσει τον ρόλο του στις αγορές κεφαλαίου της Ε.Ε. και η ματαίωση της συμφωνίας, θεωρητικά, χαλαρώνει τους δεσμούς Λονδίνου-Φρανκφούρτης. Στην πράξη, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Γαλλία θα επωφελούνταν από τη συγχώνευση LSE-Deutsche Boerse, διότι το Χρηματιστήριο του Λονδίνου είχε συμφωνήσει να πουλήσει σημαντικό μέρος των δραστηριοτήτων εκκαθάρισης συναλλαγών (LCH Clearnet SA) στον γαλλικό όμιλο χρηματιστηρίων Euronext.
Πληροφορίες στον βρετανικό Τύπο θέλουν να μην είναι επιθυμητή στο κρατίδιο της Εσσης η μετατόπιση ισχύος από τη Φρανκφούρτη στο Λονδίνο. Πολιτικοί παράγοντες της Εσσης φαίνεται ότι δυσανασχετούσαν με τη μεταφορά της έδρας στο Λονδίνο, ιδιαίτερα ενόψει των εθνικών εκλογών το φθινόπωρο, παρά τις διαβεβαιώσεις των δύο πλευρών ότι ήταν μια συγχώνευση μεταξύ ίσων σε ό,τι αφορά τη διοίκηση της νέας χρηματιστηριακής οντότητας. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, το Deutsche Boerse θα ήλεγχε το 54% του μετοχικού κεφαλαίου.
Είναι, πάντως, αδύνατον να προβλέψει κανείς ποιος θα είναι περισσότερο κερδισμένος ή χαμένος από τη διάλυση αυτής της συγχώνευσης. Οπως δήλωσε μέτοχος του LSE στο BBC, «η συμφωνία αυτή θα ήταν δύσκολη, το Brexit την έκανε πιο δύσκολη, και όταν κολυμπάς κόντρα στο κύμα με την Κομισιόν, είναι καλύτερα να τα παρατήσεις». Το LSE υπήρξε περιζήτητος στόχος εξαγοράς στο παρελθόν. Δεδομένης της συσπείρωσης δυνάμεων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μεταξύ των χρηματιστηριακών αγορών, προεξοφλείται μια εκ νέου προσέγγιση από τις ΗΠΑ. Ας μην ξεχνάμε ότι το αμερικανικό Intercontinental Exchange ήταν ένας από τους υποψήφιους μνηστήρες του LSE έναν χρόνο πριν, όταν το Λονδίνο ήδη «φλέρταρε» με τη Φρανκφούρτη.