Η εικόνα που εκπέμπεται από τις εξελίξεις στην Ευρώπη είναι το τελευταίο διάστημα αποθαρρυντική. Δεν είναι μόνο η όξυνση του κλίματος της ανασφάλειας, της ξενοφοβίας και του λαϊκισμού που επελαύνει από το κέντρο στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και από τον Βορρά στον Νότο της Γηραιάς Ηπείρου, είναι κυρίως το έλλειμμα ηγεσίας που δείχνουν από την άλλη πλευρά η Γερμανία και η Γαλλία, αδυνατώντας να ανατρέψουν το σκηνικό αυτό και να επικοινωνήσουν στους πολίτες τα οφέλη της ενωμένης Ευρώπης. Το γεγονός αυτής της πολιτικής ανεπάρκειας είναι που ενσπείρει τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το άμεσο μέλλον στην Ευρώπη.
Το γεγονός ότι δεν μπορεί δηλαδή να επαναλειτουργήσει ο περίφημος γαλλογερμανικός άξονας, η εμπροσθοφυλακή της κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής και της ανάπτυξης. Δεν μπορεί να διαμορφώσει μία αισιόδοξη ευρωπαϊκή ατζέντα, να καλλιεργήσει καινούργιες προσδοκίες στους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου και να αναχαιτίσει τον αυξανόμενο εθνικισμό, την απομόνωση και τον αυταρχισμό στον οποίο κατρακυλούν αρκετά πλέον κράτη-μέλη. Αυτό είναι το κρίσιμο πρόβλημα, το οποίο θα καταγραφεί δυστυχώς και στις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου, κάνοντας τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα στη διακυβέρνηση της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Η σκοτεινή εικόνα αντανακλάται και στα ίδια τα πρόσωπα των ηγετών, της Αγκελα Μέρκελ πρωτίστως, αλλά και του Μανουέλ Μακρόν. Η εξουσία της Μέρκελ στη Γερμανία φαίνεται ότι κλονίζεται διαρκώς και περισσότερο, η δημοτικότητα του Μακρόν στη Γαλλία υποχωρεί. Για τη Μέρκελ και την αμφισβήτηση που δέχεται στην εσωτερική πολιτική σκηνή, είναι πολύ ενδεικτική η πρόσφατη εκλογή του Ραλφ Μπρινχάουζ στο τιμόνι της κοινοβουλευτικής ομάδας των CDU – CSU. Είναι η πρώτη φορά, έπειτα από 45 χρόνια, που οι βουλευτές των δύο συντηρητικών κομμάτων ψηφίζουν έναν υποψήφιο –για το υψηλό αυτό αξίωμα– κόντρα στον εκλεκτό υποψήφιο του αρχηγού του κόμματος και πολύ δε μάλλον του (ή της) καγκελαρίου. Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της πλειοψηφίας είναι όντως μία σπουδαία θέση για τα κοινοβουλευτικά πράγματα της Γερμανίας, καθώς διαμορφώνει την ατζέντα των νομοθετικών αλλαγών. Η αποτυχία λοιπόν της Μέρκελ ήταν μία ακόμη προσωπική πολιτική της ήττα. Εύλογα γεννάει πολλά ερωτήματα για την κυβερνητική σταθερότητα στη Γερμανία, αλλά επίσης και για την ικανότητα πλέον της καγκελαρίου να ηγηθεί του μεγαλύτερου πολιτικού project της Ευρώπης, που λέγεται ενοποίηση.
Τα πράγματα γίνονται πολύ σκούρα… Η συγκυρία στην Ευρώπη αρχίζει να παίρνει αρνητικό πρόσημο και αυτό δεν είναι καθόλου ευοίωνο για τις μικρότερες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ιδιαιτέρως μάλιστα για την Ελλάδα που αποτελεί τον ασθενέστερο κρίκο και εξακολουθεί να έχει ανοικτά μεγάλα εθνικά και οικονομικά θέματα. Τα συμφέροντα της Ελλάδας αποκτούν πολύ σοβαρή διάσταση το προσεχές διάστημα και απαιτούν πραγματικά προσοχή, διαπραγμάτευση, επιδεξιότητα και εθνική ομόνοια. Οι ευρωεκλογές είναι μπροστά μας και αυτό μπορούμε να το δούμε ως μία ευκαιρία. Να βάλουμε στο τραπέζι της Ευρώπης και να προβάλουμε θέσεις κρίσιμες για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αυτό οφείλουν να κάνουν όλα τα κόμματα, κυρίως τα δύο ισχυρότερα. Οπως επίσης οφείλουν να συμπεριλάβουν στις λίστες τους για τις ευρωεκλογές σοβαρά, έμπειρα και ικανά πρόσωπα. Αυτή τη φορά οι απαιτήσεις είναι ξεχωριστές, οι εξελίξεις πολύπλοκες. Η Ευρώπη έχει αλλάξει από τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2014 και η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι Βρυξέλλες είναι ένα συνεχές παιγνίδι συμφερόντων, αντιτιθέμενων ή αλληλοσυμπληρούμενων. Η Ελλάδα πρέπει λοιπόν να στείλει στη Βουλή της Ευρώπης τους κατάλληλους ανθρώπους, τους καλύτερους για να την εκπροσωπήσουν. Ευρωβουλευτές με γνώση, με κύρος, που έχουν επαφές και χαίρουν εμπιστοσύνης στα αντίστοιχα κέντρα των αποφάσεων, αυτό επιβάλλουν η προάσπιση και η προώθηση των ελληνικών συμφερόντων. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ψηφοδέλτια με ποδοσφαιριστές, παρουσιαστές της τηλεόρασης και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Αυτά πραγματικά θα είναι επικίνδυνα αστεία…
