Στο 10% της ετήσιας τουριστικής δαπάνης, δηλαδή 1,9 δισ., υπολογίζεται το μέγεθος της οικονομίας του διαμοιρασμού, δηλαδή των βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb και των συναφών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε σήμερα στο κέντρο της Αθήνας από τη Grant Thornton.
Στη μελέτη, που έγινε για λογαριασμό του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου της Ελλάδας εκτιμάται ότι τα μεγέθη της οικονομίας του διαμοιρασμού καταγράφουν ετήσια ποσοστιαία αύξηση κατά 25%.
Μία από τις αρνητικές συνέπειες της ανατπυξιακής αυτής δυναμικής που καταγράφει η Grant Thornton είναι και η απώλεια δημοσίων εσόδων που κατά την τριετία 2016-2018 υπολογίζεται στα 300 εκατ. ευρώ περίπου και «συνακόλουθα τον περιορισμό πόρων κοινωνικής πολιτικής, την απώλεια θέσεων εργασίας (36.560 την τελευταία τριετία), αλλοίωση του εργασιακού μοντέλου και τη δημιουργία της αθέατης εργασίας».
Η έρευνα της Grant Thornton εντοπίζει ως σημαντικές κοινωνικές επιπτώσεις των βραχυχρόνιων μισθώσεων τον εκτοπισμό ακινήτων από τις μακροχρόνιες στις βραχυχρόνιες μισθώσεις «που οδηγεί σε αύξηση των τιμών ενοικίασης και επιβάρυνση των οικονομικά ασθενέστερων» καθώς και «την κατά 21% επιβάρυνση των όγκων απορριμμάτων προς διαχείριση με ότι αυτό σημαίνει για το περιβάλλον».
Ειδικότερα στην Αθήνα εκτιμάται ότι κάθε 1 ακίνητο που πάει σε βραχυχρόνιες μισθώσεις στερεί 2 ακίνητα από τις μακροχρόνιες.
Η όλη αυτή λειτουργία εκτιμάται πως οδηγεί τα ενοίκια από 8,3%-9,3% υψηλότερα ετησίως.
Εκτιμάται ότι η ύπαρξη αρνητικών επιπτώσεων αυτού του εύρους στην Ελλάδα, οι οποίες έχουν και κοινωνική διάσταση δεδομένου ότι κάνουν δαπανηρότερη την ενοικίαση ακινήτων πρώτης κατοικίας για τους οικονομικά ασθενέστερους, μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη θέσπιση ορίων και πλαισίου όχι μόνο για τη φορολογική μεταχείριση των βραχυχρόνιων μισθώσεων αλλά και τη γεωγραφική και ποσοτική τους διασπορά.