Σε διάστημα μικρότερο από μία εβδομάδα το αφγανικό νόμισμα (το αφγανί), το οποίο κυκλοφορεί στην περιφέρεια ελέγχου της αντιπολιτευόμενης Βόρειας Συμμαχίας, έχει διπλασιάσει την αξία του έναντι του αμερικανικού νομίσματος. Ο λόγος είναι ότι εισήλθαν χιλιάδες ξένοι με μεγάλα κεφάλαια σε μια μικρή και χειμαζόμενη από τη φτώχεια οικονομία, σε μια περίοδο, μάλιστα, κατά την οποία η εμπιστοσύνη στην οικονομία των Ταλιμπάν διαβρώνεται. Κατά παράδοξο τρόπο, οι αρμόδιες αρχές για τα νομισματικά θέματα φαίνεται ότι δεν έχουν ακόμα σκεφθεί να εκδώσουν περισσότερα χαρτονομίσματα, ώστε να αποδυναμώσουν περαιτέρω το δολάριο.
Μια διαδρομή με το τζιπ μέχρι το μέτωπο συνήθως κόστιζε μερικές εκατοντάδες δολάρια. Σήμερα κοστίζει μερικές χιλιάδες. Κάθε νεοφερμένος στερείται ενημέρωσης σχετικά με την προσφορά και τη ζήτηση ενώ, λοιπόν, επικρατεί αβεβαιότητα περί του θέματος, η μοναδική κατεύθυνση που μπορεί να ακολουθήσουν οι τιμές είναι η ανοδική. Ενας μεταφραστής με σπασμένα αγγλικά κοστίζει 100 δολάρια ημερησίως. Προ τριών εβδομάδων το τιμολόγιο για τους καλούς μεταφραστές έφθανε μόλις τα 30 δολάρια. Ανάλογη πορεία ακολουθούν και οι τιμές της Ρepsi.
Καθ’ οδόν, τώρα, ένας ηλικιωμένος άντρας προσφέρει μία χειροποίητη αξίνα με αντάλλαγμα 20.000 αφγανί (24 σεντς) ως εθελοντική εισφορά από κάθε οδηγό, ο οποίος θα τη χρησιμοποιήσει για τα βαθιά αυλάκια στο δρόμο. Μερικά μίλια πιο πέρα ένας άλλος άντρας, που έχει την ίδια ιδέα, ζητεί περισσότερα χρήματα. Εν τω μεταξύ, καθώς η εξουσία των Ταλιμπάν αποδυναμώνεται, η τιμή της αφοσίωσης προς το ένα στρατόπεδο ή το άλλο σημειώνει πτώση. Μερικές χιλιάδες δολάρια μπορούν να πείσουν τον αρχηγό μιας μικρής ομάδας να αλλαξοπιστήσει.
Ωστόσο, τα χρήματα δεν νοούνται ανυπερθέτως ως κινητήρια δύναμη. Στους δρόμους του Βόρειου Αφγανιστάν οι διαβάτες, που ζητούν εξυπηρέτηση από τους διερχόμενους οδηγούς, δεν μοιάζουν με τους συνηθισμένους στις λεωφόρους της Δύσης. Οταν μία θορυβώδης ομάδα οπλισμένων ανδρών σού ζητήσει να μεταφέρεις με το αυτοκίνητο έναν φίλο τους, δεν τους αρνείσαι. Ωστόσο, αυτό δεν μεταφράζεται στο να εξυπηρετήσεις ένα και μόνο άτομο. Απλώς, μεταφέρεις ορισμένες από τις αποσκευές στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου και στο πίσω ανοιχτό τμήμα του «φιλοξενείς» όσους ανθρώπους χρειάζεται.
Επιπλέον, το σκηνικό συμπληρώνεται από τα μέλη των ανθρωπιστικών αποστολών. Οι διεθνείς οργανισμοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το κόστος των συναλλαγών μειώνεται, όταν ως μέσον χρησιμοποιούνται τα τρόφιμα και όχι τα χρήματα. Οι προσφυγικές οικογένειες που στέλνουν τους γιους τους στο σχολείο, αντί να τους αναγκάσουν να εργαστούν ή να ζητιανέψουν, λαμβάνουν 12,5 κιλά αλεύρι κάθε μήνα. Εάν στείλουν τις κόρες τους, τις οποίες οι φτωχές παραδοσιακές οικογένειες του Αφγανιστάν κρατούν στο σπίτι, τότε λαμβάνουν το αλεύρι και 2,5 λίτρα λάδι επιπλέον.