Ουδείς, ασφαλώς, απλός άνθρωπος τάσσεται υπέρ του πολέμου. Οι απλοί άνθρωποι, όμως, δεν κυβερνούν. Παράλληλα, ουδείς πολιτικός επιβίωσε όταν προέταξε το συναίσθημα και αδιαφόρησε για το συμφέρον. Αυτά ως εισαγωγή, αφού εν συνεχεία θα αναφερθούμε στα «κέρδη» που θα έχει από την κατάσταση που διαμορφώνεται στο Ιράκ και τα πέριξ η ποντοπόρος ελληνική ναυτιλία. Ηδη η αγορά των δεξαμενοπλοίων κυμαίνεται σε αρκετά καλά επίπεδα ενώ κινείται και η αγορά των φορτηγών με προοπτική βελτιώσεως, που θα φανεί με την έναρξη των εργασιών «ανοικοδομήσεως» της εύφλεκτης περιοχής…
Πλήγμα στην κρουαζιέρα
Ο πόλεμος, όμως, εκτός από οφέλη, προκαλεί και ζημίες στην ελληνική ναυτιλία, πλήττοντας καίρια τους κλάδους της κρουαζιέρας και της ακτοπλοΐας. Σε καιρούς χαλεπούς, λοιπόν, καλό θα είναι να μιλήσουμε για τους κλάδους που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και όχι για εκείνους που ευνοούνται από τη συγκυρία… Αυτή τη στιγμή, όλες οι εταιρείες της ακτοπλοΐας (Μινωικές, ΑΝΕΚ, ΝΕΛ, ΔΑΝΕ, ΗFD, Επιχειρήσεις Αττικής, G.A.) βρίσκονται στη δυσχερέστερη θέση των τελευταίων ετών. Στην ίδια ή και χειρότερη θέση βρίσκονται και οι επιχειρήσεις της κρουαζιέρας (δηλαδή η εξής… μία, η υπό ελληνική σημαία Royal Olympic Cruises), που εκτός από τις αλλεπάλληλες ακυρώσεις, αντιμετωπίζουν και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας καθώς τα κρουαζιερόπλοια με άλλες, πλην της ελληνικής, σημαίες της Ε.Ε. έχουν πολύ χαμηλότερο κόστος και, συνεπώς, ωθούν τα ελληνικά κρουζιερόπλοια στο περιθώριο.
Βεβαίως, ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί ότι η ατμόσφαιρα και η φιλοξενία που παρέχουν τα υπό άλλες σημαίες κρουαζιερόπλοια μπορεί να συγκριθεί με εκείνη των ελληνικών πλοίων της «καλής εποχής». Μόνο που η «καλή εποχή» έχει παρέλθει ενώ, παράλληλα, έχουν μειωθεί και οι απαιτήσεις του επιβάτη, αφού η κρουαζιέρα είναι πλέον προσιτή και στα μικρομεσαία βαλάντια. Ο σημερινός επιβάτης δεν ενδιαφέρεται τόσο για της shore excursions, δεν ξημεροβραδιάζεται στα μπαρ του πλοίου για να φλερτάρει, δεν αγοράζει από τα tax free καταστήματα και δεν περνά το βράδυ του στο Casino. Οι σημερινές εταιρείες κρουαζιέρας αντιμετωπίζουν πλέον ένα άλλο είδος επιβάτη, με λιγότερες απαιτήσεις αλλά και λιγότερο «σπάταλο» απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Αναπροσαρμόζονται, λοιπόν, περικόπτοντας έξοδα όπως και απ’ όπου μπορούν.
Δυσβάστακτο κόστος
Στην Ελλάδα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς τα σωματεία αποδεικνύονται πολύ πιο ισχυρά από τις κυβερνήσεις και έχουν κατορθώσει να επιβάλουν σε όποιον επιθυμεί να υψώσει ελληνική σημαία έξοδα δυσβάστακτα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι κάθε νέος υπουργός, που αναλαμβάνει τις τύχες της Ναυτιλίας «τάζει» στους πλοιοκτήτες λύσεις σε όλα τα προβλήματα και λίγο πριν από τις εκλογές τους λέει «τώρα δεν γίνεται γιατί πλησιάζουν εκλογές και θα είναι μεγάλο το πολιτικό κόστος». Ο κ. Ανωμερίτης, που έχει και προσωπικές σχέσεις με ανθρώπους της πλοιοκτησίας, γνωρίζει άριστα ότι η ελληνική σημαία στα κρουαζιερόπλοια είναι ασύμφορη. Γνωρίζει ακόμη ότι αυτή τη στιγμή η ελληνική σημαία μπορεί -αν τα πράγματα δεν βελτιωθούν αποτελεσματικά- να υποσταλεί και να μη κυμματίζει πλέον στην πρύμνη των κρουαζιεροπλοίων που έχουν απομείνει. Ασφαλώς, δεν είναι εύκολο για έναν υπουργό ελληνικής κυβερνήσεως να λάβει αποφάσεις με πολιτικό κόστος ενόψει εκλογών και με τα «γκάλοπ» να δείχνουν το κόμμα του προς τα κάτω. Η αγορά, όμως και οι τράπεζες, δεν κινούνται με βάση τα «γκάλοπ» αλλά με τους δικούς τους δείκτες και συμφέροντα. Αντί, λοιπόν, να προσελκύσουμε περισσότερα κρουαζιερόπλοια στη σημαία μας, θα χάσουμε και αυτά που έχουμε αλλά και πολλές θέσεις εργασίας. Αρκεί να γνωρίζουμε ότι ένα κρουαζιερόπλοιο με ιταλική σημαία, έχει σήμερα το δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα το ξενοδοχειακό του πλήρωμα αλλά και μεγάλο μέρος των αξιωματικών του!
Και στην ακτοπλοΐα
Η ακτοπλοΐα, βεβαίως, αντιμετωπίζει σχεδόν τα ίδια προβλήματα. Οι ναύλοι, χωρίς να είναι χαμηλοί, δεν επαρκούν, τα πλοία ταξιδεύουν άδεια τον χειμώνα, το πετρέλαιο ακρίβυνε και «τσάκισε» τους προϋπολογισμούς, το κόστος των πληρωμάτων είναι τεράστια, οι τράπεζες θέλουν τα λεφτά τους, ο τουρισμός θα βρεθεί στο ναδίρ της δεκαετίας και… ο Θεός να βάλει το χέρι του! Με όλη αυτή την απελπιστική κατάσταση, ένα είναι βέβαιο. Ο υπουργός Ναυτιλίας είναι ακλόνητος! Ουδείς θα ήθελε να βρεθεί στη θέση του!