H διαφάνεια και η στήριξη του ιδιωτικού τομέα, ιδίως στην ειδικευμένη τεχνολογία, «επί το έργον» από το υπουργείο Γεωργίας. Οπως είναι γνωστό, για τα προγράμματα βιολογικής καλλιέργειας η χώρα παίρνει επιχορηγήσεις από την E.E. Μεταξύ των προϋποθέσεων, υπό τις οποίες δίδονται οι επιχορηγήσεις, είναι και η υποχρέωση να διενεργούνται δειγματοληπτικοί εργαστηριακοί έλεγχοι, προκειμένου να πιστοποιείται ότι οι βιολογικές καλλιέργειες, που τελικώς επιδοτούνται, είναι… όντως βιολογικές.
Στο πλαίσιο αυτό εγκρίθηκε με υπουργική απόφαση πίστωση για την κάλυψη της δαπάνης των ελέγχων αυτών για το έτος 2003 (ότι αυτό έγινε μόλις στα μέσα Μαρτίου απλώς δείχνει… πότε θα αρχίσουν οι έλεγχοι για το 2003). Τι περιμένει κανείς να γίνει στη συνέχεια; Με βάση τις κοινοτικές οδηγίες και τα προεδρικά διατάγματα με τα οποία έχουν ενσωματωθεί στο εσωτερικό δίκαιο, θα περίμενε να προκηρυχθεί μειοδοτικός διαγωνισμός για τη διενέργεια των εργαστηριακών ελέγχων, ώστε και να προσδιορισθούν οι προϋποθέσεις αξιοπιστίας τους και να επιτευχθεί το επωφελέστερο για το δημόσιο τίμημα.
Αντ’ αυτού, το υπουργείο Γεωργίας ανέθεσε τη διενέργεια των ελέγχων στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. H ανάθεση έγινε χωρίς καμία προκήρυξη διαγωνισμού, χωρίς πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς διερεύνηση της αγοράς για ενδιαφερόμενες εταιρείες και σύγκριση τιμών. Και ακόμη, αντί να υπογραφεί σύμβαση με το Ινστιτούτο με σαφείς προβλέψεις ως προς τον αριθμό δειγμάτων και το τίμημα κάθε ελέγχου, προβλέφθηκε στην ανάθεση η «επιχορήγηση» του Μπενακείου με ποσό 310.000 ευρώ (από λάθος μάλιστα αναφέρθηκε στην απόφαση ποσό 310 εκατομμυρίων αντί χιλιάδων – ίσως σε ένδειξη του ότι τα… μηδενικά δεν απασχολούν το Δημόσιο). Και μάλιστα η επιχορήγηση αυτή δίνεται από το ποσό της εγκεκριμμένης πίστωσης, που όμως προοριζόταν να καλύψει το κόστος συγκεκριμένων ελέγχων και όχι να αντλείται για επιχορήγηση (που είναι μορφή κρατικής ενίσχυσης) νομικών προσώπων.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η ανάθεση στο Μπενάκειο έγινε σε πείσμα του ότι το Ινστιτούτο φέρεται ασχολούμενο με την έρευνα (και όχι με διενέργεια ελέγχων) και παρά το γεγονός ότι τα εργαστήρια του Ινστιτούτου είναι διαπιστευμένα μόνον για ελέγχους τροφίμων σχετικούς με τομάτα και πατάτα (που αποτελούν ελάχιστο ποσοστό των βιολογικών καλλιεργειών), ενώ υπάρχουν αρκετές ιδιωτικές εταιρείες με εργαστήρια διαπιστευμένα για όλο το φάσμα προϊόντων βιολογικής καλλιέργειας – και δη για προϊόντα ελιάς και λαδιού, που αποτελούν το 50-60% της συνολικής βιολογικής παραγωγής. Πέραν των εγειρομένων ερωτημάτων ως προς το πώς δεν προκηρύχθηκε διαγωνισμός για ένα τέτοιο έργο, ενώ η E.E. επιτάσσει την προκήρυξη διαγωνισμού για έργα άνω των 200.000 ευρώ, και πώς η πίστωση για την κάλυψη των ελέγχων έγινε στην πορεία «επιχορήγηση», το περιστατικό δείχνει την όλη στάση του κράτους έναντι του ιδιωτικού τομέα – και μάλιστα σε κλάδο υψηλής εξειδίκευσης και τεχνολογίας, όπου κατά τα λοιπά επιδιώκουμε τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας κ.ο.κ. Δείχνει, όμως, και πόσος είναι ο σεβασμός στο δημόσιο χρήμα, αφού γιά ένα έργο, όπου ο ανταγωνισμός έχει και θέση και προφανές όφελος στη μείωση του κόστους των ελέγχων για το Δημόσιο, αποφασίζεται η χωρίς μειοδοτικό διαγωνισμό επιχορήγηση ενός δημοσίου νομικού προσώπου ίσως γιατί οι σε αυτό θέσεις εργασίας (και… διοίκησης) έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πολιτική ηγεσία απ’ ό,τι οι «μη ελεγχόμενες» του ιδιωτικού τομέα, στον δυναμισμό του οποίου κατά τα άλλα ομνύουμε.