Υψηλότερες αμοιβές απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα συγκρινόμενοι με τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό τομέα, όπως προκύπτει από μελέτη που δημοσιεύεται στο τελευταίο «Οικονομικό Δελτίο» της Τραπέζης της Ελλάδος, που κυκλοφόρησε χθες.
Σύμφωνα με το κείμενο της μελέτης, οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι κατά μέσον όρο 37% χαμηλότερες από τις αμοιβές των γυναικών στον δημόσιο τομέα. Ανάλογη εικόνα επικρατεί και μεταξύ των ανδρών. Οι αμοιβές των τελευταίων που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα είναι κατά 34% χαμηλότερες από τις αμοιβές των ανδρών στον δημόσιο τομέα. Οι διαφορές στις μέσες αμοιβές, όπως παρατηρεί η μελέτη, των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα προς τις μέσες αμοιβές στον δημόσιο τομέα μειώνονται όσο προχωράμε προς τα ανώτερα κλιμάκια μισθών.
Οι άνδρες στον ιδιωτικό τομέα που βρίσκονται στο κατώτερο μισθολογικό κλιμάκιο λαμβάνουν κατά μέσον όρο περίπου 48% χαμηλότερες αμοιβές από τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα.
Μειωμένες κατά 24% είναι, επίσης, και οι αμοιβές των ανδρών στα υψηλά μισθολογικά κλιμάκια στον ιδιωτικό τομέα, συγκρινόμενες με τις αμοιβές των συναδέλφων τους στον δημόσιο τομέα.
Εξετάζοντας τη θέση των γυναικών του ιδιωτικού τομέα η μελέτη συμπεραίνει ότι όσες βρίσκονται στα κατώτερα μισθολογικά κλιμάκια, λαμβάνουν αμοιβές που είναι κατά 50% χαμηλότερες από τις αμοιβές των γυναικών στον δημόσιο τομέα. H διαφορά αμοιβών των γυναικών περιορίζεται σταδιακά όσο ανερχόμαστε στα μισθολογικά κλιμάκια, αλλά παραμένει σε κάθε περίπτωση μεγαλύτερη από αυτή των ανδρών συναδέλφων τους.
Θέλουν Δημόσιο…
Η ίδια μελέτη αναδεικνύει ακόμα μια διευρυνόμενη αντίληψη που επικρατεί μεταξύ των αναζητούντων εργασία, οι οποίοι προτιμούν τον δημόσιο από τον ιδιωτικό τομέα. Και τούτο διότι ως πρωτοεισερχόμενοι στον εργασιακό στίβο του Δημοσίου έχουν τη δυνατότητα να πληρώνονται με καλύτερες αποδοχές από τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό τομέα. Τούτο έχει αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον συντάκτη του κειμένου, να αυξάνεται η λεγόμενη ανεργία αναμονής.
Οι διαφορές μεταξύ των αμοιβών, σύμφωνα με τη μελέτη, αποδίδονται σε μια σειρά από αιτίες τις οποίες έχουν εντοπίσει κατά καιρούς ξένοι μελετητές. Μεταξύ των αιτιών αυτών περιλαβάνεται η δύναμη των εργατικών συνδικάτων του δημόσιου τομέα, που με τη δύναμη που διαθέτουν έχουν τη δυνατότητα να πιέσουν για υψηλότερες αμοιβές στον δημόσιο τομέα σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Ψηφοθηρικά επιδόματα
Παράδειγμα από την εσωτερική πραγματικότητα, που επιβεβαιώνει την προαναφερθείσα άποψη, είναι το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 2001. Οι συνδικαλιστές του Δημοσίου (η πλειοψηφία των οποίων είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ) πίεσαν τότε διάφορους μεγαλοσχήμονες υπουργούς και με το αντάλλαγμα της ψήφου κατάφεραν να διασφαλίσουν περίπου 500 δισ. δραχμές σε επιδόματα και άλλες μισθολογικές παροχές, που εννοείται ότι βαρύνουν σε ετήσια πλέον βάση τον προϋπολογισμό.
Εξυπακούεται ότι ανάλογη αβαρία δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση για τον ιδιωτικό τομέα, που μέχρι πρόσφατα αντιμετωπιζόταν ως «ύποπτος» για το σοσιαλιστικό κυβερνητικό στρατόπεδο.
Να σημειωθεί ότι το «νέο μισθολόγιο» που εκπόνησε η κυβέρνηση εν όψει των επερχόμενων εκλογών για τον δημόσιο τομέα, έχει πρόσθετες δαπάνες 630 εκατ. ευρώ, που θα επωμισθούν (χωρίς να ερωτηθούν) και οι φορολογούμενοι του ιδιωτικού τομέα.
Η προτίμηση της κυβέρνησης προς τον δημόσιο τομέα είναι ξεκάθαρη και προκύπτει ως αποτέλεσμα της πεποίθησής της ότι αποτελεί τη δεξαμενή με τον μεγαλύτερο όγκο ψηφοφόρων της.