H αντίστροφη μέτρηση για τη διάλυση της Βουλής άρχισε και τούτο σημαίνει ότι αρκετά σχέδια νόμου του υπουργείου Οικονομικών (και όχι μόνο) θα μείνουν στα συρτάρια. O πρωθυπουργός χθες ανακοίνωσε ότι θα διενεργηθούν εθνικές εκλογές στις 7 Μαρτίου 2004. Αυτό μεταφράζεται στο ότι τουλάχιστον ένα μήνα προηγουμένως θα διαλυθεί η παρούσα Βουλή. Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά σημαίνει ότι είναι ελάχιστος πλέον ο εναπομείναν χρόνος για κοινοβουλευτικό έργο και ψήφιση νομοσχεδίων, μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας.
Στην Ολομέλεια της Βουλής συζητείται το σχέδιο νομου του υπουργείου Οικονομίας με τίτλο: «Μέτρα αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής – Αντικειμενικοποίηση του φορολογικού ελέγχου και άλλες διατάξεις».
Χθες εξάλλου κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο για το νέο Αναπτυξιακό νόμο, που έχει δημοσιοποιηθεί για να διαφημισθεί επίσημα, πάνω από δέκα φορές από τον υπουργό Οικονομικών κ. N. Χριστοδουλάκη.
Οι διεργασίες επί του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου είχαν ξεκινήσει από το 2001, όταν ακόμα υπουργός Οικονομίας ήταν ο κ. Γ. Παπαντωνίου. H καθυστέρηση που σημειώθηκε στη συνέχεια σχετίζεται με την αντικειμενική αδυναμία της χώρας να δημιουργήσει νέο αναπτυξιακό νόμο. Και τούτο διότι μια τέτοια εξέλιξη ήταν συνυφασμένη με τις κρατικές επιχορηγήσεις, που όμως απαγόρευε η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Μοναδική καινοτομία του νέου αναπτυξιακού είναι η εισαγωγή και στην ελληνική οικονομική σκηνή ενός είδους σταθερού φορολογικού καθεστώτος, για τις μεγάλες επενδύσεις, στα πρότυπα της Ιρλανδίας.
Η υλοποίησή του καθυστέρησε σημαντικά, όπως ακριβώς συνέβη και πριν από μερικά χρόνια με την εισαγωγή στην Ελλάδα του θεσμού των επιχειρηματικών κεφαλαίων συμμετοχών ή venture capital.
Τα τελευταία άρχισαν ως γνωστόν να εφαρμόζονται στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, σε χρόνο και τόπο που στερούσε αντικειμενικά κάθε περιθώριο για την ανάπτυξή τους.
Αλλο εκρεμμές σχέδιο νόμου για να ψηφιστεί από τη Βουλή είναι το περιβόητο «περί ελέγχου των δημοσίων δαπανών». Φιλόδοξο νομοσχέδιο, το οποίο ακόμα και στην περίπτωση που ψηφιζόταν, είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε σχεδόν καμία πιθανότητα να υλοποιηθεί. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1993 και μετά έχουν καταρτίσει πολλά νομοθετήματα για τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών, χωρίς ποτέ να επιτευχθεί η συγκράτησή τους.
Ως σίγουρη, πάντως, πρέπει να θεωρείται στο μεσοδιάστημα μέχρι τις εκλογές, η ψήφιση δύο νομοσχεδίων που αφορούν μισθολογικά θέματα υπαλλήλων του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, των OTA, της Ελληνικής Αστυνομίας, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Πυροσβεστικής, αλλά και των συνταξιούχων του Δημοσίου.
Η παρούσα Βουλή δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ψηφίσει το γνωστό από τα παλιά σχέδιο νόμου για τα συγχρηματοδοτούμενα έργα. Τούτο χάθηκε στους λαβυρίνθους της γραφειοκρατίας, των εργολαβικών παρεμβάσεων και της κυβερνητικής αδυναμίας να χαράξει και να υλοποιήσει σταθερή γραμμή προς όφελος του εθνικού συμφέροντος.