H συνάντηση που πραγματοποιείται αύριο στα κεντρικά γραφεία της ΓΣΕΕ με τις τρεις εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ) ανοίγει τη διαδικασία για τη μείωση του συμβατικού εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, από τις 40 στις 39 ώρες.
Υπάρχει μια σειρά από παράγοντες που συνηγορούν υπέρ μιας τελικής θετικής στάσης των εργοδοτικών οργανώσεων στο 39ωρο, ακόμη κι αν αυτή δεν εκφραστεί στην αυριανή, διερευνητικού χαρακτήρα, συνάντηση για τη νέα εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.
Κατ’ αρχάς, ο πολιτικός θόρυβος που προκάλεσε η θέση του γραμματέα της K.E. του ΠΑΣΟΚ κ. M. Χρυσοχοΐδη, υπέρ της σταδιακής μείωσης του χρόνου εργασίας, αλλά κυρίως το ενδεχόμενο να συμπεριληφθεί στις προγραμματικές θέσεις του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, πολιτική δέσμευση για τη σταδιακή μετάβαση στο 35ωρο, δημιουργεί ένα αρκετά πιεστικό πλαίσιο για τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων. Κάποιοι εξ αυτών θεωρούν περισσότερο λογικό να προλάβουν την εξέλιξη των γεγονότων, οροθετώντας τώρα και συναινετικά τη μείωση που μπορεί να αντέξει η ελληνική επιχείρηση μικρού και μεσαίου μεγέθους.
Επίσης, το 39ωρο μπορεί να καταστεί ένα σοβαρό άλλοθι για τη συνδικαλιστική πλευρά, εάν δεν κατορθώσει να εξασφαλίσει αυξήσεις σύμφωνα με τον πήχυ που έχει θέσει για 8%. Αλλωστε, το πρακτικό αντίκρισμα αυτής της μείωσης για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα θα έχει μόνον οικονομικό αποτέλεσμα και δεν θα συναρτηθεί με την αύξηση του ελεύθερου χρόνου. Ανάλογο αντιστάθμισμα υπάρχει και για τις επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ που αντιτίθενται στη μείωση του χρόνου εργασίας κατά 1 ώρα. Το αντιστάθμισμα αφορά την επιστροφή μέρους της υπερεργασίας και της υποχρεωτικής υπερωρίας στο διευθυντικό δικαίωμα. Κάτι που διακαώς επιζητούν οι επιχειρήσεις.
Το θέμα του 35ώρου θα απασχολήσει και τη συνάντηση που θα έχουν σύντομα οι κ. Παπανδρέου και Πολυζωγόπουλος. Αυτοί που τους γνωρίζουν πιστεύουν ότι αποκρυστάλλωμα αυτής της συνάντησης θα είναι μια εξαιρετικά ήπια προσέγγιση του θέματος. Μια προσέγγιση που θα αναδεικνύει την περαιτέρω μείωση του χρόνου εργασίας ως πολιτικό στόχο. H επίτευξή του, όμως, θα προϋποθέτει τη μελέτη και τον διάλογο σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.