Ακούγοντας κάποιος προσεκτικά προχθές την ομιλία του κ. Γ. Παπανδρέου στο έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα διαπίστωνε τη μεγάλη απόσταση των όσων ακούστηκαν από τις βασικές αρχές του ορθού λόγου. Αν και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε συνεχώς αναφορά σε αρχές και αξίες, η γενικότητα των όσων έλεγε είχε μοναδικό στόχο να δημιουργήσει μια επιδερμική συναισθηματικότητα, που θα διέγειρε τους δικούς μας ψηφοφόρους, ώστε να προσέλθουν να ψηφίσουν…
Αν άκουγε επίσης κάποιος όσα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έλεγε για την οικονομία, σίγουρα θα κυριευόταν από απογοήτευση, που δύσκολα μπορεί να μετριάσει η συντονισμένη προπαγανδιστική αγιογράφηση, που κάνουν τα πέριξ της κυβέρνησης ευρισκόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Θα μπορούσε βέβαια ο ίδιος αυτός παρατηρητής να σημειώσει καλοπροαίρετα ότι ο κ. Παπανδρέου ασχολούνταν επί πολλά χρόνια με τα εξωτερικά θέματα και άρα δεν γνωρίζει ούτε τα θέματα της οικονομίας ούτε τα θέματα της κοινωνίας. Εξάλλου, το άγνωστο ακόμα οικονομικό του επιτελείο δύσκολα μπορεί να μορφοποιήσει θέσεις που δεν θα έμοιαζαν ψεύτικες υποσχέσεις, καθώς το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που κυβερνά 20 και παραπάνω χρόνια.
Οσα περιέχονται στο οικονομικό πρόγραμμα έχουν λίγο απ’ όλα και είναι διανθισμένα με μεγάλες δόσεις σοβαροφάνειας, που εναγωνίως προσπαθεί να καλύψει την έλλειψη ουσίας. H προχειρότητα των όσων παρουσίαζονται ως προεκλογικό οικονομικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αντικατοπτρίζεται σε φράσεις όπως:
1) Ενίσχυση της μακροοικονομικής σταθερότητας ώστε το εισόδημα να διατηρήσει την αγοραστική του αξία και συγχρόνως η χώρα να γίνει πόλος έλξης νέων επιχειρηματικών και καινοτόμων δραστηριοτήτων.
2) Επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων με προώθηση ιδιωτικοποιήσεων και στρατηγικών συμμαχιών και στόχο την περαιτέρω μείωση της συμμετοχής του κράτους στην οικονομική δραστηριότητα. Αποτέλεσμα θα είναι έσοδα 1-2% του ΑΕΠ κάθε χρόνο μέχρι το 2008, τα οποία θα μειώνουν ισόποσα το δημόσιο χρέος.
3) Υλοποίηση του προγράμματος απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, προώθηση απελευθέρωσης σε άλλους τομείς (μεταφορές, ταχυδρομεία).
4) Το ΣΔΟΕ δεν θα αντιμετωπίζεται από τη διοίκηση ως μέσο εκφοβισμού των φορολογούμενων ή ως «επιδρομείς» των καλοκαιρινών επισκέψεων στα νησιά.
5) Η πολιτική για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων θα γίνει πιο πελατοκεντρική και θα στοχεύει στην παροχή άμεσης και πλήρους υποστήριξης προς τον απαιτητικό κόσμο των διεθνών επιχειρήσεων.
Αναδιφώντας στις παραπάνω προτάσεις γίνεται κατανοητό ότι πρόκειται για ζητήματα που περικλείονταν αυτούσια και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, πριν από τις εκλογές του 2000. Το γιατί δεν πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, δεν φαίνεται να ανησυχεί κανέναν στο κυβερνών κόμμα.
Ολα αυτά που λέγονται σήμερα παραμονές των εκλογών του 2004 μοιάζουν πολύ με εκείνα που ακούγονταν πριν από τις εκλογές του 2000, σχετικά με την ανάκαμψη του Χρηματιστηρίου. H ανάκαμψη εκείνη δεν ήρθε ποτέ, αλλά αντίθετα χάθηκαν αρκετά τρισεκατομμύρια δραχμές, που έφυγαν από τους πολλούς και κατέληξαν στις τσέπες των ολίγων.
Η πορεία της κεφαλαιαγοράς μετά τις εκλογές του 2000 σημαδεύτηκε από την προκλητική αδιαφορία της κυβέρνησης, κάτι που πρέπει να αποτελέσει και μέτρο κατανόησης της «πρεμούρας» των τωρινών αντίστοιχων υποσχέσεων.
Γνωστό είναι ότι η μακροοικονομική σταθερότητα στον βαθμό που «επιτεύχθηκε» ήταν αποτέλεσμα της χρήσης της δημιουργικής λογιστικής. Δηλαδή της καλλιέργειας ψευδών και εμφάνισης ωραιοποιημένων στοχείων. Στον συγκεκριμένο τομέα διέπρεψε ο κ. Χριστοδουλάκης, που ήταν ο στενότερος συνεργάτης του κ. Σημίτη.
Η υπόσχεση επιτάχυνσης των αποκρατικοποιήσεων προσέκρουσε στην προηγούμενη περίοδο στις μετοχοποιήσεις, που βόλευαν το Δημόσιο, αλλά δεν άλλαζαν την οικονομία. Οσον αφορά τη «δέσμευση» για μείωση του χρέους μέσω των εσόδων των αποκρατικοποιήσεων, τι να πει κανείς;
Δεν πάει πολύς καιρός εξάλλου που τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών απέδειξαν ότι τα συγκεκριμένα έσοδα πήγαιναν κατά το μεγαλύτερο κομμάτι τους «υπέρ πίστεως και πατρίδος», που στην προκειμένη περίπτωση ήταν η πληρωμή πάγιων δαπανών του προϋπολογισμού. Το τι θα συμβεί τώρα στην περίπτωση που η δημόσια περιουσία πωληθεί όλη και δεν απομείνει τίποτα άλλο προς πώληση, ας μην το σκεφτόμαστε καλύτερα… Οσον αφορά το επαναλαμβάνομενο σύνθημα για απελευθερώσεις αγορών, μάλλον «χορτάσαμε» και βέβαια οι αγορές αντιλήφθηκαν ότι οι σχετικές υποσχέσεις δεν είναι τίποτα άλλο, παρά κέρδος χρόνου προς όφελος του δικού μας «εθνικού καπιταλισμού».
Δηλαδή προς όφελος 10 – 15 ισχυρών οικονομικών παραγόντων που θα μας στηρίζουν στην εξουσία, στο διηνεκές. Αργά, τέλος, φαίνεται να θυμάται η κυβέρνηση την τρομοκρατία που ασκούσε όλο το προηγούμενο διάστημα το ΣΔΟΕ, όπως αργά φαίνεται ότι άρχισαν στο ΠΑΣΟΚ να επιζητούν ξένες επενδύσεις, που μέχρι τώρα τις πετροβολούσαμε!
Και επειδή «εξ όνυχος τον λέοντα», περί των αποτελεσμάτων της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής μαρτυρεί ένα ακατάλυτο στοιχείο. H ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, που βρίσκεται στην τελευταία θέση εντός της E.E. Να αναφέρουμε μόνο ότι τα κεφάλαια που εισήλθαν το 2002 στην Ελλάδα ως ξένες άμεσες επενδύσεις είναι λιγότερα από εκείνα που κατευθύνθηκαν στη Λιβύη (50 εκατ. δολάρια στην Ελλάδα και 80 εκατ. στη Λιβύη).
Η αξιοπιστία του κυβερνώντος κόμματος κρίνεται εκ των πραγμάτων και από όσα έκανε το προηγούμενο διάστημα. Τα περισσότερα δεν το τιμούν. Ειδικά στον χώρο της οικονομίας αποδείχθηκε κατ’ επανάληψιν ότι η ισχυρή οικονομία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας μύθος, για εσωτερική κατανάλωση.
Κρίσιμο δείγμα αυτής της αξιοπιστίας αποτελούν και οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Νίκου Χριστοδουλάκη, που ανέδυαν την αγωνία του για τη φορολόγηση των repos. Αν φορολογηθούν, είπε με σοβαροφάνεια (που αναμετέδιδε η κρατική τηλεόραση) ο υπουργός Οικονομίας κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, θα φύγουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό!!!
Η συγκεκριμένη δήλωση θα μπορούσε ενδεχομένως να χαρακτηρισθεί και ως μνημείο υποκρισίας, καθώς ήταν ο ίδιος ο υπουργός που πρώτος φορολόγησε τα repos το 2002. Επίσης ήταν ο ίδιος που ως επικεφαλής πρόεδρος του συμβουλίου οικονομικών υπουργών της E.E. (ΕΚΟΦΙΝ) στις αρχές του 2003 πάσχιζε στις Βρυξέλλες για ενιαιοποίηση των φορολογικών συντελεσών και αύξηση του συντελεστή φορολόγησης στα repos (είναι 7% σήμερα) και ενδεχομένως και στις καταθέσεις που είναι στο 15%.
Κατά τραγική ειρωνεία είναι αυτός που προχθές υποσχέθηκε μείωση του συντελεστή φορολόγησης των καταθέσεων από το 15% στο 7,5%… Και τούτο, τη στιγμή που γνωρίζει ότι δεν υφίσταται κανένα τέτοιο θέμα όσο είμαστε στην Ε.Ε.
Το αληθινό πρόβλημα συνίσταται στη δραματική μείωση της αποταμίευσης που έχει συντελεστεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, η αποταμίευση μεταξύ 1995-2002 μειώθηκε κατά 62%, καθώς από το 10,6% του διαθεσίμου εισοδήματος περιορίστηκε στο 4,6%.
Πρόκειται για εξέλιξη που στερεί από την οικονομία υγιείς πόρους με τους οποίους θα χρηματοδοτηθεί στο μέλλον η αναπτυξιακή διαδικασία.
Ολά αυτά και πολλά άλλα αποτελούν ψήγματα της καθημαγμένης από καιρό αξιοπιστίας, που στήριζε το κυβερνητικό επιτελείο υποβοηθούμενο τα μέγιστα από τους διαπλεκόμενους μηχανισμούς χειραγώγησης της μάζας.