H υπόθεση του πακέτου των 928 δισ. ευρώ, τα οποία θα μοιράσει η Ευρωπαϊκή Ενωση στο πλαίσιο του Δ΄ ΚΠΣ, φαίνεται να εξελίσσεται σε μια γερή παρτίδα πόκερ με συνεχείς και ενδιαφέρουσες μπλόφες. Οι μόνοι που δεν έχουν να κερδίσουν και πολλά στο παιχνίδι αυτό είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία, χώρες οι οποίες είναι αναγκασμένες να παίζουν με ανοικτά χαρτιά και να συναρτούν την τύχη τους σε αυτήν την ιστορία, με τις διαθέσεις των Γερμανών και των Γάλλων.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών, το πιο εντυπωσιακό στην υπόθεση είναι ότι τα λεφτά που προτείνει η Κομισιόν -και τα οποία ως γνωστόν είναι πολύ περισσότερα από το Γ΄ ΚΠΣ- θα αυξηθούν κι άλλο. Και ίσως μάλιστα να αυξηθούν και θεαματικά. Αλλά αυτό κανείς δεν μπορεί να το προεξοφλήσει τώρα. Θα πρέπει πρώτα οι Πολωνοί, οι Ούγγροι, οι Τσέχοι, οι Σλοβάκοι κ.λπ., να πείσουν τους Γερμανούς και τους Γάλλους ότι στο μέλλον δεν πρόκειται να αποτελούν τον μακρύ βραχίονα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Διαφορετικά ας ξεχάσουν τα πολλά λεφτά από τα κοινοτικά ταμεία λένε οι διπλωμάτες τους.
Τη στιγμή αυτή οι 10 χώρες της διεύρυνσης αποτελούν το ένα τέταρτο της Ε.Ε. από πλευράς πληθυσμού και γεωγραφικής έκτασης και όμως καλύπτουν από πλευράς εισοδημάτων μόνο το 5% της Ενωσης! Είναι λοιπόν δυνατόν να δίνουν οι χώρες αυτές τον τόνο; Επ’ ουδενί… Αυτό θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους, λένε στις Βρυξέλλες. Είναι δύσκολο να διασπούν το ευρωπαϊκό μέτωπο.
Εν τούτοις, οι χώρες της διεύρυνσης επιθυμούν και έχουν κάθε δικαίωμα να διαπραγματευτούν. Η εξωτερική πολιτική είναι ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια τους. Οπως και το πολυπόθητο Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρέπει να το δεχτούν (κυρίως οι Πολωνοί) πάση θυσία υποστηρίζουν οι Γερμανοί, αλλιώς απειλούν ότι θα ανατρέψουν και την πρόταση της Κομισιόν για τα αυξημένα κονδύλια του Δ΄ ΚΠΣ. Θα γυρίσουμε, λένε, στα ασφυκτικά όρια του προηγούμενου καθεστώτος. Αλήθεια, ψέματα, ποιος ξέρει πώς μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα στη μία ή την άλλη περίπτωση… Σήμερα, πάντως, το πάγωμα του προϋπολογισμού φαίνεται ότι είναι μια πρώτη μπλόφα για να κλείσει το θέμα του Συντάγματος. Τι θα γίνει στη συνέχεια; Γιατί χωρίς τη σημαντική περαιτέρω αύξηση των κονδυλίων του κοινοτικού προϋπολογισμού, πραγματική διεύρυνση και σύγκλιση στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να υπάρξει ούτε σε επτά ούτε σε δεκαπέντε χρόνια.
Το χάσμα μεταξύ των παλαιών και των νέων μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι εφιαλτικό, έλεγε πρόσφατα ανώτερο πολιτικό στέλεχος. Και τα λεφτά αναμφίβολα δεν είναι αρκετά. Ενδεικτικά να πούμε ότι αντιστοιχούν σε 10 έως 15 ευρώ ετησίως για τον κάθε Ευρωπαίο πολίτη! Αλλά ας επιστρέψουμε στα δικά μας. Οι κινήσεις τακτικής μεταξύ των ισχυρών παικτών της Ε.Ε. και των νέων μελών είναι πολλές και από τις δύο πλευρές. Για τις χώρες του Νότου όμως, δηλαδή την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, δεν φαίνεται ότι είναι έτσι. Κατά κύριο λόγο οι Γερμανοί και οι Γάλλοι στη συνέχεια, μεθοδεύουν ήδη στα σχέδιά τους μια ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων εις βάρος του Νότου και υπέρ των χωρών της κεντρικο-ανατολικής Ευρώπης. Αρκεί να επιβάλουν τους πολιτικούς τους όρους. Οι χώρες εκείνες αποτελούν στη ουσία την ενδοχώρα της γερμανικής αγοράς και αυτό δεν θα το αφήσουν να πάει χαμένο. Οι χώρες του Νότου φαίνεται τώρα να διατηρούν κάποια από τα παλαιά τους προνόμια, αλλά στο τέλος των διαπραγματεύσεων (περί τα μέσα του 2006) τα λεφτά μπορεί να είναι πολύ λιγότερα από αυτά που εμφανίζεται να κερδίζουν σήμερα. Στο παιχνίδι της μπλόφας είναι κι αυτό.
Η μετατόπιση από τον Νότο προς το ευρωπαϊκό Κέντρο είναι μια πολιτικά ορατή στρατηγική. Εκεί θα στραφούν τα λεφτά της Ε.Ε. στο τέλος και για αυτό έχουν από τώρα αρχίσει να συγκεντρώνονται εκεί οι επενδύσεις των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων. Από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Βρετανία και την Ολλανδία, έως την Κορέα και την Ιαπωνία. Στην Ελλάδα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν. Απέναντι στην ελληνική οικονομία διαμορφώνονται τώρα πολύ πιο ανταγωνιστικοί παίκτες. Και οι οικονομικές ενέσεις από την Ε.Ε. θα περιορισθούν δραματικά…