H Κομισιόν αναφέρει ότι από τα 25 κράτη-μέλη μόνον 3, η Δανία, η Ολλανδία και η Βρετανία, έχουν ήδη καταγράψει ουσιώδη πρόοδο στην απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Τα υπόλοιπα κράτη-μέλη είτε βρίσκονται σε διάφορα στάδια της «εξέτασης» της κατάστασης εν όψει μιας μελλοντικής λήψης αποφάσεων είτε, όπως η Ελλάδα, απλώς δεν έχουν κάνει τίποτα, κάτι που μάλιστα αποδίδει (πανευρωπαϊκά) στην έλλειψη θέλησης τόσο από πλευράς πολιτικού κόσμου όσο και από αντιδράσεις των ιδίων των ελεύθερων επαγγελματιών. Ως υπόδειγμα δε του τι πρέπει να γίνει από την πλευρά των κρατών-μελών, αναφέρει την υποχρέωση των κυβερνήσεων να αιτιολογούν πλήρως το γιατί ο ένας ή ο άλλος περιορισμός αποσκοπεί στην προστασία του γενικότερου συμφέροντος, μια επίκληση που συχνά γίνεται αλλά σπανίως αντέχει σε σοβαρή κριτική.
Η ύπαρξη «κλειστών» επαγγελμάτων επηρεάζει άμεσα την κινητικότητα των εργαζομένων στην ελληνική αγορά – παράγοντας που συνδέεται άμεσα με το θέμα της ανεργίας. Σύμφωνα με μελέτη του IOBE, «προβάλλεται η ανάγκη βελτιώσεως του επιπέδου της παρεχόμενης επαγγελματικής εκπαιδεύσεως για να διασφαλιστεί μία συνεχής επαφή των ανέργων με την αγορά εργασίας στις διάφορες χώρες της Κοινότητας.
Επισημαίνεται ότι η εκπαίδευση δεν επαρκεί για την αντιμετώπιση της ανεργίας γι’ αυτό η κινητικότητα των εργαζομένων πρέπει να τονωθεί με τη βελτίωση του συστήματος των προσλήψεων και των απολύσεων, την αναδιάρθρωση του ωραρίου εργασίας, την ευελιξία στον προσδιορισμό της αμοιβής της εργασίας, την άρση του προστατευτισμού στα κλειστά επαγγέλματα και την διάδοση της διαθέσιμης πληροφόρησης».