Από ουσιαστική αναθεώρηση, όχι των στόχων, αλλά του πολιτικού περιεχομένου της Ψηφιακής Στρατηγικής συνοδεύεται η εξάμηνη καθυστέρηση στην παράδοσή της. Το σχέδιο για την Ψηφιακή Στρατηγική, για την περίοδο 2007 – 2013, είχε παρουσιαστεί το περασμένο καλοκαίρι και επρόκειτο να εγκριθεί από την κυβερνητική επιτροπή στις αρχές του 2006. Στην πορεία, οι αρμόδιοι για την εκπόνησή του διαπίστωσαν ότι έπρεπε να περιγράφει αναλυτικά και τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθούν οι στόχοι που αναφέρονται στην Ψηφιακή Στρατηγική, όπως η ενίσχυση της ευρυζωνικότητας, η ευρεία χρήση ηλεκτρονικών μέσων για την παροχή υπηρεσιών από το Δημόσιο και η διενέργεια προμηθειών ή διαγωνισμών μέσω του Διαδικτύου. Επιπλέον, διαπιστώθηκε, με βάση και την εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών κρατών που κατήρτισαν αντίστοιχα σχέδια την τελευταία διετία, ότι ήταν απαραίτητη η συμβολή ξένων ειδικών που συμμετείχαν στη διαμόρφωση τεχνολογικής πολιτικής. Προς την κατεύθυνση αυτή, ήταν σημαντική η συμβολή ισχυρών ομίλων από τον χώρο της τεχνολογίας, οι οποίοι βρήκαν και έφεραν στην Ελλάδα ορισμένους από τους ανθρώπους στην κατάρτιση τέτοιων σχεδίων.
Το τελικό κείμενο, ένα ολόκληρο βιβλίο δηλαδή, θα περιγράφει και τη στρατηγική με την οποία θα γίνουν πραγματικότητα οι επιδιώξεις του σχεδίου. Οπως επισημαίνουν κυβερνητικά στελέχη, κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες τα έργα πληροφορικής έμειναν, στην πλειοψηφία τους, «στον αέρα» γιατί οι υπεύθυνοι ακολούθησαν μια καταστροφική λογική: οι οργανισμοί του Δημοσίου δήλωναν ότι θέλουν ένα «ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα», έπαιρναν τα κονδύλια, αλλά ουδέποτε παραδιδόταν ένα τεχνολογικό σύστημα μέσω του οποίου θα προσφέρονταν ουσιαστικές υπηρεσίες προς του πολίτες. Η συντριπτική πλειοψηφία των έργων ουδέποτε παραδόθηκε πλήρως, ενώ ελάχιστα οδήγησαν σε χρήσιμες υπηρεσίες για τους συναλλασσόμενους με το Δημόσιο (ένα παράδειγμα είναι το έργο TAXIS στο υπουργείο Οικονομίας). Στο σχέδιο Ψηφιακής Στρατηγικής η διαδικασία αντιστρέφεται: δεν περιγράφονται έργα ανά φορέα (π.χ. υπουργείο Γεωργίας ή Υγείας κ.λπ.), αλλά υπηρεσίες. Αν οι οργανισμοί του Δημοσίου θέλουν κονδύλια πρέπει να προδιαγράψουν τις υπηρεσίες που θα ωφελήσουν τους πολίτες με την ολοκλήρωση των έργων πληροφορικής.
Το σχέδιο Ψηφιακής Στρατηγικής είναι η σπονδυλική στήλη του μοντέλου που θα διέπει την τεχνολογική πολιτική της χώρας. Παράλληλα, η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα νέο μοντέλο για την προώθηση, αξιολόγηση και χρηματοδότηση της έρευνας. Η καθυστέρηση στην ανακοίνωση του συγκεκριμένου μοντέλου ενδεχομένως συνδέεται και με τα ποικιλώνυμα συμφέροντα (σε πανεπιστήμια και επιχειρήσεις), τα οποία νέμονται σήμερα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χωρίς να παράγεται κάποιο καινοτομικό προϊόν ή υπηρεσία. Στο πλαίσιο του επόμενου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (Δ΄ ΚΠΣ) αναθεωρείται, επίσης, και ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιούνται τα έργα πληροφορικής. Η τραγική αποτυχία του μοντέλου παρακολούθησης και υλοποίησης των έργων στο τρέχον ΚΠΣ (ελάχιστα έχουν παραδοθεί μέχρι σήμερα, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος απώλειας κοινοτικών πόρων) οδήγησε στην απόφαση δημιουργίας ενός κεντρικού μηχανισμού, αλλά και στη διαμόρφωση ενός νέου, λιγότερο γραφειοκρατικού θεσμικού πλαισίου. Το ίδιο επιχειρήθηκε, βεβαίως, και στο Γ΄ ΚΠΣ, αλλά η «Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε.», που ιδρύθηκε για τον σκοπό αυτό, «σκάλωσε» στα γρανάζια της γραφειοκρατίας.