Στην όγδοη θέση μεταξύ 37 χωρών της Ευρώπης κατατάσσεται η Ελλάδα, αναφορικά με το κόστος που επιβαρύνει την απόκτηση κατοικίας, γεγονός που σε μεγάλο ποσοστό οφείλεται στον υψηλό φόρο μεταβίβασης. Σχετική έκθεση της ερευνητικής εταιρείας Glob Property Guide, υπολογίζει τις συνολικές επιβαρύνσεις σε ποσοστό 15,48% επί της συνολικής αξίας του ακινήτου. Εξ αυτού, το 11% αφορά τον φόρο μεταβίβασης (η αναφορά γίνεται επί υφιστάμενων κατοικιών και όχι νεόδμητων). Το υπόλοιπο 4,48% επιμερίζεται στο τέλος εγγραφής του συμβολαίου μεταβίβασης στο αρμόδιο υποθηκοφυλάκειο, τυχόν αμοιβή του μεσίτη και ασφαλώς στις αμοιβές του δικηγόρου και του συμβολαιογράφου. Οπως αντιλαμβάνεται κανείς, μόνο ευνοϊκό δεν μπορεί να θεωρηθεί το φορολογικό καθεστώς για την απόκτηση κατοικίας στην Ελλάδα, όχι μόνο για τους εγχώριους αγοραστές, αλλά και για τους ενδιαφερόμενους από το εξωτερικό. Παράλληλα, είναι σαφές ότι το χαμηλότερο φορολογικό κόστος στην αγορά ακινήτων, μεταφράζεται σε περισσότερες αγοραπωλησίες κι εν τέλει σε ανάπτυξη του κλάδου. Ετσι, οποιεσδήποτε ελαφρύνσεις προκύπτουν, αναμφίβολα θα έχει θετική επίδραση.
Στην κορυφή από πλευράς επιβαρύνσεων κατά την αγορά κατοικίας στην Ευρώπη βρίσκονται η Ρωσία (25% της αξίας του ακινήτου) και η Βουλγαρία (24,88%) αντίστοιχα. Ωστόσο, στην περίπτωση της γειτονικής μας χώρας, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η υψηλή φορολογία, αντισταθμίζεται από τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, που εξακολουθούν να ισχύουν στην αγορά κατοικίας, παρά τη σταδιακή άνοδο. Στην τρίτη θέση βρίσκεται το κρατίδιο του Μονακό με 19,65%. Η ιδιαιτερότητα στην περίπτωση του κοσμοπολίτικου θερέτρου έγκειται στην απουσία φόρου μεταβίβασης και στην αντικατάστασή με 10% τέλος εγγραφής του συμβολαίου στο υποθηκοφυλάκειο. Το υπόλοιπο 9,65% συμπληρώνεται από αμοιβές μεσιτών.
Στον αντίποδα τις μικρότερες επιβαρύνσεις στην αγορά κατοικίας έχει η Δανία με μόλις 2,05% επί της αξίας του ακινήτου. Από τις αναπτυγμένες αγορές ξεχωρίζει ασφαλώς η Μ. Βρετανία με 5,03%, γεγονός που έχει συντελέσει σημαντικά στην εκρηκτική ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων την τελευταία δεκαετία και την προσέλκυση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ υπό μορφή ξένων επενδύσεων.
Αλλο ένα συμπέρασμα που προκύπτει είναι η κατά γενική ομολογία υψηλότερη φορολογία που συνοδεύει τις νεόδμητες κατοικίες, κάτι που ισχύει στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών. Η ερμηνεία που δίνεται είναι ότι οι έχοντες μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη είναι εκείνοι που μετακινούνται σε νέες και μεγαλύτερες κατοικίες. Σε πολλές χώρες επιβάλλεται ΦΠΑ στις νέες οικοδομές, αντικαθιστώντας τον φόρο μεταβίβασης που ισχύει στις υπόλοιπες κατοικίες και είναι χαμηλότερος.
Το ίδιο ισχύει και στην ελληνική αγορά με την επιβολή ΦΠΑ 19% στις οικοδομές, η άδεια των οποίων εκδόθηκε από 1/1/2006. Ωστόσο, ευνοημένοι είναι οι αγοραστές πρώτης κατοικίας, οι οποίοι αναμένεται να επωφεληθούν ακόμα περισσότερο από την επικείμενη κατάργηση και του φόρου μεταβίβασης. Ωστόσο, στην Ισπανία, η οποία έχει προσελκύσει εκατοντάδες χιλιάδες αγοραστές κατοικιών από το εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, ο ΦΠΑ δεν ξεπερνά το 7%, ενώ αντίστοιχος συντελεστής εφαρμόζεται και στον φόρο μεταβίβασης.