Αντιμέτωπη με μια διπλή πρόκληση θα βρεθεί από την επομένη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου η νέα κυβέρνηση, οποιοδήποτε από τα δύο κόμματα εξουσίας αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Αφενός μεν να επιτύχει την επιστροφή της οικονομίας σε αναπτυξιακή τροχιά, αφετέρου δε να προχωρήσει σε πραγματική και διατηρήσιμη δημοσιονομική εξυγίανση. Αυτό απαιτούν εξάλλου τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να δεχθεί το αίτημα για παράταση προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, όσο και οι αγορές για να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το δημόσιο χρέος με εύλογο κόστος.
Στα χρόνια που πέρασαν η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας υποχώρησε. Επίσης, η δημοσιονομική κατάσταση επιδεινώθηκε, καθώς τα προβλήματα καλύφθηκαν κατά το μάλλον ή ήττον με την παραδοσιακή μέθοδο της δημιουργικής λογιστικής.
Η κρίση εξάντλησε το αναπτυξιακό απόθεμα της ελληνικής οικονομίας και είναι ορατός ο κίνδυνος τη φετινή ύφεση να ακολουθήσει μια μακρά περίοδος στασιμότητας.
Ταυτόχρονα, όμως, η δυνατότητα ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας μέσω των δημοσίων δαπανών είναι περιορισμένη εξαιτίας των υψηλών ελλειμμάτων.
Η εξίσωση είναι εξαιρετικά δύσκολη και η επίλυσή της απαιτεί τολμηρές μεταρρυθμίσεις: στο αναπτυξιακό μοντέλο, για να διασφαλιστεί μεσοπρόθεσμα η ανάπτυξη. Στον στενό και των ευρύτερο δημόσιο τομέα για να τιθασευθούν οι δημόσιες δαπάνες. Στο φορολογικό σύστημα για να αντιμετωπισθεί η φοροδιαφυγή, θεσμοθετημένη (μέσω ειδικών καθεστώτων φορολογίας και φοροαπαλλαγών) ή παράνομη και να ενισχυθούν τα δημόσια έσοδα. Στο ασφαλιστικό σύστημα, για να περιορισθούν οι επιπτώσεις από τη γήρανση του πληθυσμού.