Μία από τις πιο γνωστές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον περίφημο Χότζα είναι αυτή που αφορά τον γάιδαρο που ψόφησε, όταν ο συμπαθής Χότζας τον έμαθε να μην τρώει. Κάπως έτσι φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν οι κάθε λογής υπεύθυνοι, την αγορά κατοικίας. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι φέτος θα κτιστούν περίπου οι μισές κατοικίες σε σύγκριση με το 2006. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, συρρίκνωση της απασχόλησης, μείωση των δημοσίων εσόδων, και μείωση της ανάπτυξης, αφού η οικοδομή επηρεάζει τουλάχιστον 30 κλάδους της βιομηχανικής δραστηριότητας.
Οι πρόσφατες προβλέψεις των δύο μεγαλύτερων τσιμεντοβιομηχανιών της χώρας σχετικά με την εξέλιξη των πωλήσεων τσιμέντου τον επόμενο χρόνο είναι ενδεικτικές για το κλίμα που επικρατεί στην αγορά. Και εδώ βρίσκεται το παράλογο της ιστορίας. Ενώ η πολιτεία θα έπρεπε να αναζητεί τρόπους για να μπει όσο το δυνατόν συντομότερα στη διαδικασία αναθέρμανσης της οικοδομής, δημιουργεί ένα κλίμα αρνητικών προσδοκιών που αποτρέπει κάθε σκέψη για οποιαδήποτε επενδυτική κίνηση πέραν της …πώλησης. Τεκμήρια, ΕΤΑΚ, πιστωτική ασφυξία, κατασχέσεις και πλειστηριασμοί είναι το μαγικό μείγμα για να πάει η αγορά κατοικίας ακόμα χαμηλότερα. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι τόσο οξύ, ώστε παρεμβάσεις αυτής της μορφής είναι απόλυτα δικαιολογημένες. Σωστό και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αυτό όμως ισχύει για εκείνους που σκέπτονται χωρίς να έχουν υπόψη την επόμενη μέρα μετά την κρίση. Για να γίνει πιο κατανοητή η προηγούμενη επισήμανση, θα πρέπει να γίνει καθαρό σε όλους όσοι διαχειρίζονται το μέλλον της οικονομίας ποιο είναι το ζητούμενο και οι προτεραιότητες. Δηλαδή, αν είναι η συρρίκνωση του ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ με ταυτόχρονη συρρίκνωση της οικονομίας ή μήπως η αναθέρμανση της οικονομίας, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες δημοσιονομικής εξυγίανσης. Η ίδια η απάντηση δείχνει τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Αν ακολουθηθεί ο πρώτος δρόμος, η αγορά κατοικίας κινδυνεύει να επαληθεύσει την ιστορία του Χότζα. Δηλαδή, να συρρικνωθεί μέσα σε ένα περιβάλλον υπερφορολόγησης και αρνητικού κλίματος. Ο δεύτερος δρόμος είναι σίγουρα πιο κοπιώδης και επίπονος, με αργά αποτελέσματα, αλλά αποδεδειγμένα είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση στο πρόβλημα της αγοράς. Οι υπεύθυνοι άλλωστε για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της οικονομικής πολιτικής γνωρίζουν καλύτερα από τον οιοδήποτε ότι η ελληνική οικονομία έχει δύο βιομηχανίες, τον τουρισμό και την οικοδομή. Αν καταφέρουν να τις οδηγήσουμε σε συρρίκνωση και απαξίωση, τότε δεν θα έχουν από πουθενά να μαζέψουν φόρους. Εκτός και αν ο στόχος είναι διαφορετικός και εντοπίζεται στη συρρίκνωση της μικρής και της μεσαίας ιδιοκτησίας, η οποία ιστορικά ήταν ο κύριος μοχλός ανάπτυξης της αγοράς ακινήτων.