Αύξηση 6,6% του κόστους εργασίας κατέγραψε στην Ελλάδα για το δεύτερο εξάμηνο του έτους η στατιστική υπηρεσία της Ενωσης, Εurostat, φέρνοντας τη χώρα στην πρώτη θέση της Ζώνης Ευρώ και την τέταρτη πανευρωπαϊκά με συνέπειες βραχυπρόθεσμα ίσως θετικές για τους εργαζομένους, πιο μακροπρόθεσμα όμως αρνητικές για την ήδη χειμαζόμενη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τον πληθωρισμό.
Η αύξηση αυτή του κόστους εργασίας στην Ελλάδα είναι σαφώς υψηλότερη του ευρωπαϊκού μέσου όρου, τόσο στο σύνολο των 27 κρατών-μελών (3,7%) όσο και στη Ζώνη Ευρώ (4%). Προέρχεται δε περίπου εξ ημισείας από τις μισθολογικές αυξήσεις (6,5%) και τις λοιπές μορφές αμοιβής, όπως οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών (7,2%). Συνολικά, η χώρα εμφάνισε την υψηλότερη αύξηση στη Ζώνη Ευρώ, ακολουθούμενη από την Ισπανία.
Την ίδια περίοδο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο πληθωρισμός κινήθηκε στο 1%, κάτι που στην πράξη οφείλεται στη γενικότερη επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας και υπήρξε πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Επιπλέον, στην Ευρώπη γενικά ο ίδιος δείκτης παράμεινε αισθητά χαμηλότερος του ελληνικού. Ο έλεγχος του κόστους εργασίας είναι άλλωστε μία από τις πάγιες παραινέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς την Ελλάδα ως κεντρικό ζητούμενο για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, ιδίως καθώς λείπουν οι εξαγωγές μεγάλης προστιθέμενης αξίας, που θα «ισοφάριζαν» ένα υψηλό εργατικό κόστος.
Σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, οι μεγαλύτερες αυξήσεις κατεγράφησαν στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, φυσικά από πολύ χαμηλή βάση, ενώ στη Φινλανδία η αύξηση που καταγράφεται προέρχεται από στοιχεία μη ομογενοποιημένα με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά. Στο άλλο άκρο, η βαθύτατα πληττόμενη από την κρίση Λιθουανία καταγράφει σημαντική καθαρή μείωση των αποδοχών, ενώ καθαρή μείωση έχει και η Εσθονία.
Είναι, πάντως, αξιοσημείωτο ότι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η αύξηση του κόστους εργασίας κατεγράφη παρά τη συρρίκνωση της απασχόλησης κατά 700.000 θέσεις και την άνοδο της ανεργίας κατά δύο δέκατα της μονάδας στο ίδιο χρονικό διάστημα.