Η διαδρομή, όπως και η προσωπικότητα του βασικού μετόχου της Ασπίς Πρόνοια, Παύλου Ψωμιάδη, κάθε άλλο παρά ανιαρή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ο αριθμός των εταιρειών που έχουν περάσει από τα χέρια του υπολογίζεται ότι προσεγγίζει τις 50, κάτι που δεν συμβαίνει τυχαία.
Πολυάριθμες συμμετοχές και εξαγορές χαρακτηρίζουν την επαγγελματική του πορεία, η οποία ξεκίνησε κάπου το 1968, στην ασφαλιστική Alico. Πριν από αυτό, η λαϊκή του καταγωγή -γεννημένος το 1939 στη Δραπετσώνα- δύσκολα μπορεί να συνδεθεί με τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, που ο ίδιος αναφέρει στο βιογραφικό του, ενώ οι πρώτες εμπειρίες με τα ασφαλιστικά θέματα θα πρέπει να αναζητηθούν στη Μεγάλη Βρετανία, στην οποία διαμένει για μερικά χρόνια.
Ως ασφαλιστής στην Interamerican από το 1971, είχε γρήγορη ανέλιξη, στον βαθμό που συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός φιλόδοξου νέου. Ως επιχειρηματίας εξαγοράζει το 1986 έναντι 140 εκατ. δρχ. το ποσοστό που διατηρούσε ο Αλέξανδρος Ταμπουράς στην Ασπίς Πρόνοια, μια εταιρεία που, σύμφωνα με δηλώσεις του ιδίου, είχε μόνο οφειλές. Λίγα χρόνια αργότερα, πωλεί το 40% της εταιρείας στον ολλανδικό όμιλο Aegon, τη δεύτερη μεγαλύτερη ολλανδική ασφαλιστική εταιρεία. Εκτοτε, ξεκινάει και το σταδιακό χτίσιμο του ομίλου της Ασπίδος και από το 1990 ιδρύονται σταδιακά η εταιρεία Ζημιών, αμοιβαίων κεφαλαίων, η χρηματιστηριακή, καθώς και το υποκατάστημα στην Κύπρο.
Η σύσταση της τράπεζας Aspis Bank από κοινού με την Aegon, με μετοχικό κεφάλαιο 4 δισ. δρχ., τον υποχρεώνει σε δανεισμό. Ο Παύλος Ψωμιάδης δανείζεται από την ίδια την Aegon το ποσό των 2 δισ. δρχ. με ρήτρα δολαρίου, το οποίο σε μερικά χρόνια αυξάνεται σε 5 δισ. δρχ. Για την εξόφλησή του και την επαναγορά του ποσοστού από την Aegon καταφεύγει στο… ευρύ κοινό, αλλά μέσα από παράτυπες διαδικασίες. Για τη συγκέντρωση των χρημάτων διαθέτει μετοχές της μη εισηγμένης Ασπίς Πρόνοια με ιδιωτική τοποθέτηση, μέσω της γνωστής διαδικασίας των warrants, προχωρώντας ουσιαστικά σε άτυπη εισαγωγή στο χρηματιστήριο.
Ο δρόμος προς τη δόξα περνάει μέσα από το Χρηματιστήριο, στόχος που υπηρετείται με την εξαγορά της εισηγμένης ασφαλιστικής εταιρείας Ηλιος το 1994, έναντι τιμήματος 700 εκατ. δρχ. την οποία συγχωνεύει με την Ασπίδα, εξασφαλίζοντας την εγγραφή του στο Χρηματιστήριο. Το θέμα «Ασπίς» κυριαρχεί στους χρηματιστηριακούς κύκλους, αφού σε λίγους μόλις μήνες από την εισαγωγή της, η μετοχή κατρακυλάει από τις 3.000 δρχ. στις 300 δρχ., αλλά ο Παύλος Ψωμιάδης γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ότι «δεν χρειάζεται να έχει κανείς λεφτά για να πλουτίσει» και ετοιμάζει το επόμενο κύμα εξαγορών, μέσω δανεισμού και πάλι.
Το 1997 εξαγοράζει το χαρτοφυλάκιο της Λαϊκής Ζωής, μια εξαγορά που ίσως να ήταν από τις λίγες καλές επιχειρηματικές κινήσεις του ομίλου, για την οποία πληρώθηκε 160 εκατ. ευρώ, προκειμένου να καλύψει τις ζημίες που κληροδοτούσε το χαρτοφυλάκιο της εταιρείας. Η «γλύκα» των εξαγορών συνεπαίρνει τον Παύλο Ψωμιάδη και το 1999 εξαγοράζει τις εταιρείες Γκοταέρ Ελλάς, Nordstern Colonia Hellas, Nordstern Colonia Hellas Life και Commercial Union Life. Το 2000, έρχεται η εξαγορά της Scoplife, αδράχνοντας την ευκαιρία που δημιουργήθηκε με τη μαζική αποχώρηση των ξένων ασφαλιστικών ομίλων από την Ελλάδα.
Η αγορά υποστηρίζει ότι τα χαρτοφυλάκια που εξαγοράζει είναι στην πλειοψηφία τους προβληματικά και ότι… δανείζεται τα λεφτά των ασφαλισμένων, χρηματοδοτώντας τις εξαγορές από τα ασφάλιστρα, ενώ οι επιταγές, που υπόσχονται υπέρογκες αποδόσεις προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη μέσω δανεικών, κυκλοφορούν πλέον μαζικά. Ο πυρετός των εξαγορών συνεχίζεται το 2001 με την εταιρεία Αθηναίος και το 2002 βάζει στο παιχνίδι των εξαγορών και την Aspis Bank, η οποία αποκτά την ABN Amro στην Ελλάδα και το δίκτυο της Grindlays Bank, κινήσεις που επίσης αμφισβητήθηκαν ως προς την αποτελεσματικότητά τους.
Το υπουργείο Ανάπτυξης
Το σχέδιο δημιουργίας ενός πολυσχιδούς ομίλου έχει πάρει σάρκα και οστά, ενώ η ίδρυση της Aspis Real Estate έρχεται και συμπληρώνει τα σχέδια επενδύσεων σε ακίνητα, όπου υπερτιμώνται πολύτιμα στοιχεία για την κάλυψη των αναγκαίων αποθεμάτων στις ασφαλιστικές εταιρείες του ομίλου.
Την ίδια στιγμή, οι αξίες των μετοχών που διαθέτει αποτελούν στοιχεία για την κάλυψη του περιθωρίου φερεγγυότητας των ασφαλιστικών του εταιρειών, σε τιμές που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, αλλά οι ελεγκτές του υπουργείου Ανάπτυξης, «σηκώνουν ψηλά τα χέρια», αδυνατώντας να συλλάβουν το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος ενός δαιδαλώδους ομίλου. Η αδυναμία του υπουργείου Ανάπτυξης να ασκήσει ουσιαστική και φυσικά προληπτική εποπτεία σε έναν όμιλο που πραγματοποιούσε τη μία εξαγορά μετά την άλλη επέτρεψε την ανενόχλητη επέλαση του κ. Ψωμιάδη και αρκετοί ήταν αυτοί που πίσω από τις φιλόδοξες κινήσεις του διέκριναν μια συστηματική προσπάθεια ισχυροποίησης, αντίστοιχη με αυτήν που χαρακτήριζε τον Δημήτρη Κοντομηνά, την εποχή που έχτιζε τη δική του ασφαλιστική αυτοκρατορία.
Σήμερα, ο άλλοτε ισχυρός παράγοντας της ασφαλιστικής βιομηχανίας βρίσκεται να έχει απαξιώσει τον όμιλο που ο ίδιος δημιούργησε, ενώ η μέχρι τώρα δραστηριότητά του θέτει σε άμεση αμφισβήτηση την παραμονή του στην τράπεζα, στην οποία ήδη του έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα ψήφου. Η κατεδάφιση του ομίλου συντελείται αργά και βασανιστικά, ακολουθώντας τον δρόμο που εκείνος χάραξε.