Στον «πάγο» έχει οδηγηθεί το εξαγωγικό και μέρος του εισαγωγικού εμπορίου από την απεργία των εργαζομένων στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά εδώ και 18 ημέρες. H απεργία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, έχει «εγκλωβίσει» περίπου 6 χιλιάδες εμπορευματοκιβώτια στους χερσαίους χώρους του λιμένα, ενώ άλλες 10 χιλιάδες βρίσκονται διάσπαρτα σε λιμάνια του εξωτερικού Η οικονομική ζημία του ΟΛΠ ανά ημέρα απεργίας αγγίζει τα 600 χιλιάδες ευρώ. Ομως, η σημαντικότερη επίπτωση των απεργιακών κινητοποιήσεων είναι η απώλεια της αξιοπιστίας του εμπορικού λιμένα έναντι των πελατών του, οι οποίοι αλλάζουν ρότα και μεταφέρουν τα φορτία τους σε άλλα λιμάνια. Και ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι θα επιστρέψουν. Γιατί, όμως, φθάσαμε σε αυτή την τραγική κατάσταση; Η απόφαση να σπάσει το μονοπώλιο του ΟΛΠ ήταν σημαντική, καθώς για πρώτη φορά στο εμπορικό λιμάνι του Πειραιά θα υπάρχουν δύο πάροχοι, που θα προσφέρουν λιμενικές υπηρεσίες και θα λειτουργούν ανταγωνιστικά. Και δεν είναι μόνον αυτό. Η είσοδος ενός μεγάλου «παίχτη», της κινεζικής Cosco, που διαχειρίζεται δεκάδες λιμάνια διεθνώς, δημιουργεί αναπτυξιακές προϋποθέσεις καθώς με τα έργα υποδομής που θα κατασκευάσει θα μπορέσει σταδιακά να αυξήσει τα διακινούμενα φορτία. Επίσης, αναμένεται να αυξηθούν και οι θέσεις εργασίας κατά 800 άτομα. Τότε, γιατί οι απεργιακές κινητοποιήσεις; Μήπως διότι κάποιοι δεν επιθυμούν να χάσουν τα προνόμια που τους παρέχει ο μονοπωλιακός ΟΛΠ; Ή γιατί δεν θα μπορούν να πιέζουν την εκάστοτε διοίκηση για υψηλές αυξήσεις, σε σχέση με τις άλλες ΔΕΚΟ, απειλώντας να κλείσουν το λιμάνι;
Το «νερό μπήκε στο αυλάκι» πλέον και η σύμβαση αποτελεί νόμο του κράτους. Η σύμβαση μπορεί να βελτιωθεί προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος, κυρίως στο θέμα του ΦΠΑ, αλλά και ως προς τις διαδικασίες υλοποίησής της. Δεν μπορεί, όμως, να αλλάξει η ουσία της, και αυτό το αποδέχεται και η κυβέρνηση. Για το λόγο αυτόν έχει ξεκινήσει διάλογος ανάμεσα στους ενδιαφερομένους προκειμένου να βρεθεί η «χρυσή τομή» και να ανοίξει το λιμάνι.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει επεξεργαστεί «φόρμουλα», στην οποία προβλέπεται ότι η κυβέρνηση θα δεχθεί ότι η σύμβαση παραχώρησης είναι σε ισχύ και παράλληλα θα εγγυηθεί ότι το λιμάνι θα λειτουργήσει κανονικά από την 1η Νοεμβρίου 2009. Στο μεσοδιάστημα θα αρχίσει διάλογος με τους εργαζομένους, στον οποίο η κυβέρνηση θα δώσει εγγυήσεις για τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους.
Τη συγκεκριμένη «φόρμουλα» φαίνεται ότι δεν απορρίπτει η κινεζική πλευρά, ωστόσο, κατά πληροφορίες, επιθυμεί ορισμένες διευκρινίσεις ως προς το μεσοδιάστημα που θα διεξαχθεί η διαβούλευση με τους εργαζομένους.