Ο αιφνιδιασμός της Πέμπτης στα άλλα -πλην των εμπλεκομένων- τραπεζικά «στρατόπεδα» ήταν απόλυτος. Οι επικεφαλής τους ενημερώθηκαν για τις προθέσεις Σάλλα λίγο πριν …ανακοινωθούν. Και εννοείται ότι οι κ. Πανταλάκης και Παπαδόπουλος δέχθηκαν καταιγισμό τηλεφωνημάτων από όλους ανεξαιρέτως (Ταμβακάκη, Ράπανο, Καραμούζη κ.ά.). Οι ίδιοι στις συνομιλίες τους εμφανίζονταν και ήταν δυσαρεστημένοι με την προοπτική της ένταξής τους υπό τη σκέπη της Πειραιώς, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, και παρέπεμπαν στο υπουργείο Οικονομικών. Από το υπουργείο Οικονομικών, πάλι, έλεγαν ότι «εμείς το μόνο που είπαμε στον Σάλλα ήταν «κάν’ το», όταν μας είπε ότι θέλω να κάνω μια πρόταση για ΑΤΕ και Τ.Τ.» κι από το Μέγαρο Μαξίμου διευκρίνιζαν ότι το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ήθελαν να ξεκινήσει ο επόμενος γύρος συγκέντρωσης στο τραπεζικό σύστημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα δοθεί η ΑΤΕ και το Τ.Τ. στην Πειραιώς. Αυτή η τελευταία διευκρίνιση γινόταν με έμφαση, καθώς τα πρώτα κρούσματα δυσαρέσκειας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ για τους χειρισμούς στην υπόθεση γίνονταν ορατά. Βουλευτές του κόμματος σε πηγαδάκια στη Βουλή υποστήριζαν ότι «πάνε να δώσουν την Αγροτική και το Ταμιευτήριο στον Σάλλα με τα λεφτά του κράτους», υπονοώντας ότι βασική πηγή χρημάτων της Πειραιώς, σε αυτή τη φάση, είναι η χρηματοδότηση στο πλαίσιο του κρατικού προγράμματος στήριξης των τραπεζών. Μηνύματα δυσαρέσκειας, όμως, άρχισαν να φτάνουν στο πρωθυπουργικό γραφείο και από υπουργούς, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ζητούμενο δεν είναι να πουλήσεις κρατικές τράπεζες σε ιδιώτη για να ξεκινήσει ο νέος γύρος αλλαγών στο τραπεζικό σύστημα, αλλά να ενθαρρύνεις ιδιωτικές τράπεζες να προχωρήσουν σε μεταξύ τους συγχωνεύσεις. Και ευκαιρίας δοθείσης, επανήλθε στο προσκήνιο εκείνη η παλιά πρόταση που έχει «στοιχειώσει» την Ιπποκράτους και η οποία πρωτοδιατυπώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, λίγο πριν από τις εκλογές. Δηλαδή, Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να έλθουν «εις γάμου κοινωνίαν» και να συγκροτήσουν έναν ισχυρό κρατικό τραπεζικό βραχίονα με ανάλογη παρέμβαση του Δημοσίου στον χρηματοπιστωτικό χώρο, που θα του επιτρέπει να κάνει διορθωτικές κινήσεις όπου κι όποτε το κρίνει απαραίτητο. Στην περίπτωση αυτή, ας αφεθούν οι ιδιωτικές τράπεζες να κάνουν τα δικά τους «κουμάντα». Πρόκειται για μια πρόταση που τον Νοέμβριο, όντας το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση πλέον, είχε απορριφθεί μετά πολλών… επαίνων και την είχε καταθέσει η κ. Λούκα Κατσέλη, η οποία αρχίζει να φαίνεται στο βάθος του τούνελ…
Αρχισε η γκρίνια σε ΠΑΣΟΚ, τράπεζες
1' 54" χρόνος ανάγνωσης
