Κι όμως να που μετά την αρχική αποφασιστικότητα που έδειχνε η κυβέρνηση για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, με την εμμονή της στα οφέλη που θα έχει η οικονομία μας από την άρση των εμποδίων που δημιουργούν στρεβλώσεις στην ελεύθερη αγορά, τα οποία κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ στον προϋπολογισμό μας, τελικά έκανε την εμφάνισή της η μικροπολιτική! Ηρθαν στην επιφάνεια τα εκλογικά συμφέροντα, καθώς υπουργοί και βουλευτές μας είδαν ξαφνικά χιλιάδες χαμένες ψήφους να συγκεντρώνονται και να παρελαύνουν έξω από τη Βουλή, με αίτημα αυτή τη φορά να μην αλλάξει τίποτα στο καθεστώς των ταξί και να μην μπορώ να μεταφέρω την 5μελή οικογένειά μου με αυτοκίνητο Δ.Χ.
Είχαν προηγηθεί μια σειρά αυθαίρετων αποκλεισμών αεροδρομίων και λιμανιών σε όλη τη χώρα, που έκαναν για άλλη μια φορά τους τουρίστες-πελάτες μας να απαυδήσουν. Θα θυμάστε προφανώς τους επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου, οι οποίοι αφού εγκλωβίστηκαν στον Πειραιά από τους ταξιτζήδες του Λεκανοπεδίου, μία ημέρα αργότερα ξανασυνάντησαν το ίδιο σκηνικό, αυτή τη φορά στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Τελευταία εξέλιξη στη διαμάχη με τα ταξί, ήρθε να προστεθεί η συνεδρίαση του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας Μεταφορών του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος πραγματικά μετέτρεψε τον κ. Ραγκούση σε αποδιοπομπαίο τράγο. Και αντί οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να κάνουν αυτό που πρέπει για τη χώρα, αυτό που μας επιβάλλουν μεν οι δανειστές μας αλλά ενδόμυχα όλοι ξέρουμε ότι είναι το σωστό, δηλαδή να απελευθερώσουν το επάγγελμα των οδηγών ταξί και να καταργήσουν το άθλιο καθεστώς των αδειών τους, άρχισαν να κάνουν νερά. Αρχισαν να διακρίνουν ότι ήταν κακή η περίοδος που επελέγη, μέσα δηλαδή στην τουριστική περίοδο. Αρχισαν να διακρίνουν ότι δεν υπήρχε χρονοδιάγραμμα από το υπουργείο Μεταφορών. Αρχισαν να διακρίνουν ότι με τον μεσοβέζικο τρόπο που προσέγγιζε το θέμα ο προηγούμενος υπουργός Δημήτρης Ρέππας, η «απελευθέρωση» ήταν κάπως πιο ελεγχόμενη. Στην ουσία βέβαια δεν θα ήταν απελευθέρωση. Θα ήταν κουκούλωμα το οποίο δεν θα άλλαζε τίποτα. Γι’ αυτό και οι οδηγοί ταξί το δέχονταν.
Η κατάσταση όμως στην αγορά έχει λάβει πλέον πραγματικά πολύ κακή εικόνα, πλήττοντας πολύ περισσότερο τον τουρισμό, απ’ ό,τι οι κινητοποιήσεις των ταξιτζήδων αυτές καθ’ εαυτές. Η αλήθεια είναι ότι ο τουρισμός μας παραμένει χρόνια τώρα όμηρος των στρεβλώσεων στην αγορά της μεταφοράς ατόμων. Για παράδειγμα, σε όλη την Ελλάδα είναι αδύνατον να μεταφερθούν νόμιμα πέντε άνθρωποι με ένα όχημα Δ.Χ. που έχει 4 ρόδες. Θα πρέπει να πάρουν δύο ταξί. Επίσης, δεν επιτρέπεται πουθενά στην Ελλάδα η κυκλοφορία Δ.Χ. mini bus, στο οποίο να επιβαίνουν 5-10 άνθρωποι. Απαγορεύονται Δ.Χ. αυτοκίνητα 5-18 ατόμων, με αποτέλεσμα να επιστρατεύονται πούλμαν με πολλαπλάσια δυναμικότητα από αυτή που απαιτείται, κάνοντας πολύ κακή χρήση πόρων. Δείχνουμε στους τουρίστες την αδυναμία της χώρας μας να τους προσφέρει τις υπηρεσίες που έχουν ανάγκη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, για παράδειγμα, μία επιχείρηση ενοικίασης σκαφών αδυνατεί να μεταφέρει 8 άτομα νόμιμα με πολυτελές mini bus Δ.Χ. από το αεροδρόμιο στη μαρίνα ή στο ξενοδοχείο, καθώς είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιήσει έναν «στρατό» από ταξί, ή ένα μεγάλο πούλμαν που όχι μόνο της κοστίζει πάρα πολύ, αλλά αφήνει αρνητική εικόνα στους πελάτες.
Αυτές τις στρεβλώσεις όμως τις πληρώνουμε τελικά όλοι μας. Τις πληρώνουμε καθώς αδυνατούμε να μειώσουμε το κόστος των διαφόρων υπηρεσιών που καλούνται να πληρώσουν οι τουρίστες στη χώρα μας (και το ταξί είναι από τις πιο σημαντικές υπηρεσίες), με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους γείτονές μας (όπως είναι η Τουρκία). Ετσι, πολύ απλά χάνουμε κάθε χρόνο πελάτες. Και όπως όλοι παραδέχονται πολύ συχνά, ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας, στην οποία όμως εξακολουθούμε να φερόμαστε σαν να είναι η κότα με τα χρυσά αυγά που θα συνεχίσει να γεννά ό,τι και να κάνουμε εμείς.
* Πρόεδρος Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου-Ελλάς.