Προβληματισμός επικρατεί στους επενδυτικούς κύκλους που παρακολουθούν τις εξελίξεις στο μέτωπο του PSI+, αναμένοντας το κατά πόσο η ολοκλήρωση των διαδικασιών θα σηματοδοτήσει επιπτώσεις και σε μια σειρά τίτλους που έχουν εκδοθεί από τις τράπεζες και βρίσκονται σε χαρτοφυλάκια ιδιωτών ή θεσμικών επενδυτών.
Η προοπτική των παράπλευρων απωλειών και για τους ιδιώτες ή θεσμικούς κατόχους εταιρικών ομολόγων συντηρείται παράλληλα με τις σκληρές διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση του PSI+, αλλά επανέρχεται με μεγαλύτερη ένταση, με αφορμή και τα σενάρια για την ανάγκη ενός πιο γενναίου προγράμματος αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Μπροστά στην προοπτική ενός μεγαλύτερου «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις επιπτώσεις, όπως φυσικά και το ενδεχόμενο να μην εξαιρεθούν τα φυσικά πρόσωπα από την όλη διαδικασία.
Ιρλανδικό μοντέλο
Το μοντέλο εφαρμόστηκε στην περίπτωση της Ιρλανδίας, όπου στο πλαίσιο του σχεδίου για την επανακεφαλαιοποίηση των ιρλανδικών τραπεζών, συμπεριλήφθηκαν ακόμα και κεφάλαια υψηλής διαβάθμισης, τα οποία επαναγοράστηκαν σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές.
Οι ελληνικές τράπεζες απορρίπτουν ένα τέτοιο σενάριο, προβάλλοντας τις επιπτώσεις που θα έχει στις σχέσεις τους με τους ιδιώτες επενδυτές, αλλά η πρόταση επανέρχεται υπό την πίεση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που σε συνεργασία με την τρόικα επεξεργάζεται αντίστοιχα τα σενάρια επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών. Στόχος, να περιοριστούν κατά το δυνατόν οι κεφαλαιακές απαιτήσεις που θα πρέπει να καλύψουν οι ελληνικές τράπεζες, μετά την ολοκλήρωση του PSI+ και των ελλειμμάτων που θα προκύψουν από τον έλεγχο της Black Rock. Στο στόχαστρο της Επιτροπής είναι το χαρτοφυλάκιο των τραπεζικών ομολόγων από τα συμπληρωματικά αλλά και τα βασικά ίδια κεφάλαια (Tier II και Tier I), και συγκεκριμένα τα ομόλογα που δεν έχουν συγκεκριμένες λήξεις (Perpetual της κατηγορίας Tier I), καθώς και αυτά που ενώ έχουν μακροχρόνιες λήξεις, συνοδεύονται με τον όρο για δυνατότητα ανάκλησης από την τράπεζα σε συγκεκριμένη ημερομηνία (Tier II). Οι τίτλοι αυτής της κατηγορίας που έχουν εκδοθεί από τις τράπεζες εκτιμάται ότι δεν ξεπερνούν τα 3,5 – 4 δισ. ευρώ συνολικά και το μεγαλύτερο μέρος τους έχει διατεθεί σε θεσμικούς επενδυτές, ενώ ένα μικρότερο ποσοστό βρίσκεται σε χέρια ιδιωτών. Η προοπτική επαναγοράς αυτών των τίτλων σε τιμή με βάση την οποία διαπραγματεύονται αυτή τη στιγμή στις αγορές, ή ενσωματώνοντας ένα premium της τάξης του 10% ή 15%, αποτελεί ένα εναλλακτικό σενάριο που έχει τεθεί από την τρόικα στη βάση μιας εθελοντικής πρότασης προς τους επενδυτές.
Εκτός από τον εθελοντικό της χαρακτήρα, η πρόταση δεν θα συνοδεύεται με την υποχρέωση για την εξασφάλιση ενός ελάχιστου ποσοστού συμμετοχής, όπως γίνεται στην περίπτωση του PSI+, που προωθείται με προαπαιτούμενο τη συμμετοχή του 75% των ιδιωτών. Σημειώνεται ότι μεγάλο μέρος αυτών των τίτλων διαπραγματεύεται σήμερα σε τιμές της τάξης του 40% περίπου -ή ακόμα και του 30%- και με δεδομένο ότι οι θεσμικοί επενδυτές εγγράφουν τους συγκεκριμένους τίτλους στα βιβλία τους σε τιμές αγοράς, η επαναγορά δεν συνεπάγεται πρόσθετη ζημιά. Στην περίπτωση μάλιστα που η επαναγορά γίνει σε τιμή μεγαλύτερη από τη σημερινή τιμή διαπραγμάτευσης, ο επενδυτής μπορεί να αποκομίσει κέρδος από την όλη διαδικασία.
Οι ιδιώτες επενδυτές και στον βαθμό που τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους είναι εγγυημένα στη λήξη, δεν έχουν τυπικά λόγο να προχωρήσουν στην ανταλλαγή τους. Εξαίρεση αποτελούν εκείνοι που είναι κάτοχοι ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης και οι οποίοι κατέχουν τίτλους χωρίς εγγύηση στη λήξη και οι οποίοι θα πρέπει να αξιολογήσουν την πρόταση.
Οι τράπεζες που θα προχωρήσουν σε ανάλογη πρόταση θα πρέπει να καλύψουν τις εκδόσεις που θα επαναγοραστούν από ίδια ρευστότητα, ενώ η διαφορά που θα προκύψει μεταξύ της τιμής έκδοσης και της τιμής επαναγοράς, θα εγγραφεί ως όφελος στα κεφάλαια της τράπεζας, περιορίζοντας τις απαιτήσεις για αυξήσεις κεφαλαίων.