Πρόκειται για μια «νάρκη» η οποία απειλεί πλέον να τιναχθεί «στον αέρα» και να προκαλέσει άγνωστες ακόμα καταστροφές, τόσο στο επιχειρείν γενικότερα όσο και στην κοινωνία ειδικότερα. Ο λόγος αφορά το ενδεχόμενο κλείσιμο ολόκληρων ναυπηγικών μονάδων ή για την ακρίβεια όσων έχουν απομείνει πλέον στις άλλοτε κραταιές ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες της χώρας.
Ανά περίπτωση, η κατάσταση λίγο απέχει από το να χαρακτηρισθεί τραγική και είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι αρμόδιες κυβερνητικές πηγές φτάνουν στο σημείο να λένε «ευτυχώς» που τα Ναυπηγεία Ελευσίνας θα υπαχθούν στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα για τη ρύθμιση των οφειλών τους. Αυτό, όμως, ουσιαστικά σηματοδοτεί και το τέλος ενός από τους βασικούς άξονες, πάνω στους οποίους στηρίχθηκε τις περασμένες δεκαετίες η ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Ο ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή θέμα επιβίωσης, αφού ακόμα και μετά την ένταξή τους στο άρθρο 99 τα Ναυπηγεία Ελευσίνας θα εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, ενώ το ίδιο ισχύει και με την περίπτωση των Ναυπηγείων Νεωρίου, αλλά και με τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.
Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά η νομική διαμάχη μεταξύ της ιδιοκτησίας, του Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καλά κρατεί, με αντικείμενο τους περιορισμούς στη ναυπήγηση των σκαφών, ενώ γενικότερα τίποτα δεν δείχνει ότι ο κλάδος θα βγει σύντομα από το τούνελ στο οποίο έχει μπει εδώ και περίπου 15 χρόνια. Και αυτό είναι ένα κακό σημάδι για την επιδιωκόμενη επιστροφή της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης.
Ειδικά σε ό,τι αφορά το κομμάτι των ναυπηγείων, που «καίει», κοινή είναι η αίσθηση στην κυβέρνηση ότι δεδομένων των κινδύνων που απειλούν ευθέως πλέον όλο τον χώρο, είναι ανάγκη να οριστεί ένας συντονιστής μεταξύ των συναρμόδιων υπουργείων για να αντιμετωπιστεί το θέμα και για να υπάρξει κάποιας μορφής ανακωχή μεταξύ όλων των αντίπαλων «στρατοπέδων».
Από την άλλη πλευρά, όμως, και μόνο η αναφορά όλων των υπουργείων που εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο πρόβλημα (πρόκειται για τα υπουργεία Ανάπτυξης, Αμυνας, Ναυτιλίας και Εργασίας) αρκεί για να αποδείξει πόσο σύνθετο είναι και πόσο πολύ μπορεί να λειτουργήσει ως τροχοπέδη στην προσπάθεια που θα γίνει για να βγει ο συγκεκριμένος κλάδος από το τέλμα στο οποίο απειλείται οριστικά να περιέλθει.
Κατά συνέπεια, και αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα που καλείται η σημερνή κυβέρνηση να κερδίσει, αν θέλει και μπορεί να βγάλει τη χώρα από την ύφεση που τη μαστίζει για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά.