Δύο «παράλληλα» ευρώ προτείνει ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Μάρκους Κέρμπερ. Η πρόταση δεν αφορά επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή (κάτι που σύμφωνα με τον καθηγητή δεν θα έλυνε, αλλά αντιθέτως θα επέτεινε τα σημερινά προβλήματα): Σε συνέντευξη στην εφημερίδα Die Welt, καλεί τη Γερμανία να αποτολμήσει τη «φυγή προς τα εμπρός», εκδίδοντας ένα ισχυρό νόμισμα του Βορρά μαζί με άλλες τέσσερις χώρες -Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία, Λουξεμβούργο- οι οποίες διαθέτουν ισχυρά πλεονάσματα και τηρούν αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.
Βάσει της πρότασης, το ευρώ του Βορρά θα προσανατολίζεται στο παλαιό γερμανικό μάρκο ή το ολλανδικό φιορίνι και θα κυκλοφορεί παράλληλα με το σημερινό ευρώ. Το πλεονέκτημά της είναι πως ενώ σήμερα το ευρώ είναι υπερβολικά φθηνό για τη Γερμανία και υπερβολικά ακριβό για την Ισπανία, η παράλληλη κυκλοφορία των δύο νομισμάτων θα ωφελήσει τους πάντες: καθώς τα χρέη των προβληματικών χωρών θα παραμείνουν σε ευρώ, η καθιέρωση ενός ισχυρότερου νομίσματος θα διευκολύνει και οικονομικά τη Γερμανία να προμηθεύεται ευρώ και μέσω του πληθωρισμού τα ευρώ των νότιων χωρών να συσσωρεύονται πιο εύκολα. Το ισχυρό «βόρειο» ευρώ θα βοηθήσει «να ξεφύγουμε από τη διαχείριση της ΕΚΤ, που επηρεάζεται από τη Γαλλία και όσους έχουν παρεμφερείς απόψεις για τα δημοσιονομικά». Καταφερόμενος εναντίον της ΕΚΤ, ο κ. Κέρμπερ απευθύνει το ερώτημα: «Θέλετε να συνεχίσετε να παρατηρείτε απαθείς τον Μάριο Ντράγκι να κάνει το ευρώ λιρέτα;». Και απαντά πως «θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε το πλοίο πριν αρχίσει να βουλιάζει».
Προτάσεις για ευρώ Βορρά και Νότου διατυπώνονται ήδη από το 2010. Η συγκεκριμένη έπεται δημοσιευμάτων των γερμανικών ΜΜΕ, όπου διατυπώνονται προβληματισμοί και εκφράζονται ποικίλες απόψεις για το μέλλον του ευρώ και τη θέση της ίδιας Γερμανίας μέσα στην Ευρωζώνη. Η «αιρετική», κατά την Deutsche Welle, άποψη του πρώην καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, Μάνφρεντ Νόιμαν, αφορά έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ. Οπως τονίζει ο καθηγητής, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη βιομηχανική ισχύ της κορυφαίας οικονομίας της Ευρωζώνης, που είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με εκείνη της υπόλοιπης Ευρώπης. Τα δικά του και άλλα σχόλια επισημαίνουν ότι οι προσπάθειες διάσωσης αποτυγχάνουν λόγω της λανθασμένης αντίληψης ότι οι ασθενέστερες χώρες πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικότερες με περικοπές δαπανών, στα γερμανικά πρότυπα.