Τη σύσταση Ειδικού Ταμείου Εξυπηρέτησης του χρέους και την έκδοση κοινών χρεογράφων μεταξύ των «17» ως βασικές διόδους για την καταπολέμηση της κρίσης προτείνουν οι «σοφοί» της γερμανικής οικονομίας, αλλά το Βερoλίνο διατηρεί τις επιφυλάξεις του, σύμφωνα με πληροφορίες της Deutsche Welle. Η λύση του ευρωομολόγου έχει απορριφθεί από τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ.
Η επιτροπή των «σοφών», ωστόσο, κάνει λόγο για την έκδοση κοινών τίτλων χρέους υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους. Σε ένα ειδικό ταμείο θα μπορούν να διοχετεύονται τα χρέη των κρατών-μελών που θα υπερβαίνουν το 60%, ένα ποσοστό που θεωρείται το ανώτερο, αποδεκτό, όριο στην Ευρωζώνη. Αυτό το τμήμα του χρέους των κρατών-μελών θα καλύπτεται με την έκδοση κοινών χρεογράφων, τα οποία θα εκδίδονται μόνον εάν οι κυβερνήσεις δεσμεύονταν για την αποπεράτωση μεταρρυθμίσεων και την εφαρμογή δημοσιονομικών μέτρων. Ο χρονικός ορίζοντας ωρίμανσης των κοινών χρεογράφων θα αγγίζει την 25ετία, όπως αναφέρεται στη σχετική έκθεση της επιτροπής. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι μέσα σε λίγα χρόνια τα περιουσιακά στοιχεία του Ταμείου θα μπορούσαν να φθάσουν τα 2,3 τρισ. ευρώ.
Παρά τη συζήτηση λήψης τολμηρών μέτρων για την καταπολέμηση της κρίσης, ο Βόλφγκανγκ Φρανς, επικεφαλής της επιτροπής, συντάσσεται με τη συντηρητική θέση της Bundesbank πάνω στον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η γερμανική κεντρική τράπεζα έχει κατ’ επανάληψιν αρνηθεί την ανάληψη δυναμικότερου ρόλου από την ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Στο ίδιο πνεύμα κινούνται οι απόψεις του κ. Φρανς, ο οποίος δήλωσε ότι «δεν υπάρχει πιο θανάσιμο αμάρτημα για μια κεντρική τράπεζα από τη χρηματοδότηση κρατικού χρέους».
Η επιτροπή των «σοφών» στη Γερμανία, η οποία παρέχει υπηρεσίες συμβούλου στο υπουργείο Οικονομικών, έχει εκφράσει αμφιβολίες για τη δημιουργία τραπεζικής ένωσης. Θεωρούν ότι δεν είναι η κατάλληλη λύση στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης, που αγγίζει την τριετία. Στις διαβουλεύσεις των μελών για την επίλυση της κρίσης αναφέρονται, μεταξύ άλλων, η δημιουργία συνομοσπονδίας με βάση το ελβετικό μοντέλο, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν μια παρέμβαση της ΕΚΤ ως ύστατου δανειστή κρατών-μελών που δέχονται ασφυκτικές πιέσεις.