Αποτέλεσμα μιας λεόντειας σύμβασης συνεργασίας, η οποία από τη σύναψή της έως τη λύση της εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του επιχειρηματία Δημ. Κοντομηνά, είναι η ζημία των 150 εκατ. ευρώ, περίπου, που υπέστη το Δημόσιο, μέσω του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της συμφωνίας που υπέγραψε η διοίκησή του για την εξαγορά του 50% της εταιρείας διαχείρισης πιστωτικών καρτών Bestline, από την εταιρεία Demco του κ. Κοντομηνά.
Οπως στοιχειοθετείται στο εισαγγελικό πόρισμα, η ζημία που υπέστη το Δημόσιο ξεκινά με το τίμημα εξαγοράς, μεγεθύνεται στη συνέχεια με βάση τους όρους της σύμβασης για τη χρηματοδότηση της εταιρείας και κορυφώνεται με το επιπλέον τίμημα που επέτυχε να εισπράξει η πλευρά Κοντομηνά κατά την αποχώρησή της από το μετοχικό κεφάλαιο της Βestline.
Η αρχή γίνεται με την εξαγορά, τον Απρίλιο του 2008, του 50% της Bestline, από το Τ.Τ. έναντι τιμήματος 18,9 εκατ. ευρώ, όταν η αποτίμηση της εταιρείας, με βάση τις δύο διαφορετικές μεθόδους που είχε ακολουθήσει η εταιρεία Deloitte, κυμαινόταν μεταξύ 2,8 εκατ. ευρώ (μέθοδος της αναπροσαρμοσμένης καθαρής θέσης) και 19,8 εκατ. ευρώ (μέθοδος προεξόφλησης μελλοντικών ταμειακών ροών). Η ηγεσία του Τ.Τ. όχι μόνο αποδέχθηκε την πλέον ακριβή μέθοδο αποτίμησης, η οποία ουδέποτε επαληθεύθηκε από τις μελλοντικές ροές της Bestline, αλλά συμφώνησε στην εξαγορά του 50% της εταιρείας με τίμημα που αντιστοιχούσε ουσιαστικά στο 100% της αξίας της.
Η λεόντειος σύμβαση προέβλεπε την υποχρέωση αποκλειστικής χρηματοδότησης των εργασιών της εταιρείας από την τράπεζα, είτε μέσω ομολογιακού κεφαλαίου έως του ποσού των 20 εκατ. ευρώ και με όρους ιδιαιτέρως ευνοϊκούς, που όριζαν επιτόκιο euribor τριμήνου και προσαύξηση μόλις 0,5% – δηλαδή 1% έως 2% την περίοδο εκείνη, όταν οι άλλες επιχειρήσεις δανείζονταν με επιτόκιο από 5,6% έως 7,9%. Οι σχετικοί όροι εξειδικεύθηκαν μάλιστα με τη σύμβαση χρηματοδότησης που συνήψαν οι δύο πλευρές και προέβλεπε την παροχή πίστωσης μέχρι του ορίου των 300 εκατ. ευρώ.
Πιστωτική επέκταση
Οπως προέκυψε από τον έλεγχο, η εταιρεία αύξανε πλασματικά την κερδοφορία της, στηριζόμενη στο εξαιρετικά φθηνό κόστος χρηματοδότησης και στην απόκρυψη επισφαλειών, αφού έκανε συνεχή πιστωτική επέκταση, σταθεροποιώντας έτσι πλασματικά το ποσοστό των καθυστερήσεων από τις πιστωτικές κάρτες που διαχειριζόταν. Η κεφαλαιακή ενίσχυση της Bestline και η χαμηλότοκη χρηματοδότηση από την τράπεζα επέτρεψαν στην Demco να εισπράττει μερίσματα για τις χρήσεις 2008-2010 συνολικού ύψους 3,4 εκατ. ευρώ.
Στη σχετική σύμβαση περιγραφόταν και η μέθοδος βάσει της οποίας θα υπολογιζόταν η τιμή για την άσκηση του δικαιώματος προαίρεσης σε περίπτωση αποχώρησης ενός εκ των δύο μερών. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε ουσιαστικά από την πλευρά Demco σε συνδυασμό με την πλασματική σταθεροποίηση του ποσοστού των καθυστερήσεων στις πιστωτικές κάρτες, για να μεγιστοποιήσει την τιμή εξάσκησης του δικαιώματος πώλησης, μέσω της αύξησης της υπολογιζόμενης εμπορικής αξίας της εταιρείας. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής ήταν τελικώς και η επωφελής αποχώρηση της Demco από την εταιρεία, ασκώντας τον Απρίλιο του 2012 το δικαίωμα προαίρεσης και υποχρεώνοντας το Τ.Τ. να καταβάλει το ποσό των 33,8 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει τη συμμετοχή του 50% της εταιρείας.
Η Demco, από την πλευρά της, ανέλαβε την υποχρέωση να εξασφαλίζει την παραχώρηση διαφημιστικού χρόνου, συνολικής αξίας 1,5 εκατ. ευρώ ετησίως, σε μέσα μαζικής επικοινωνίας που τελούσαν υπό τον έλεγχό της, όρο που ουδέποτε τήρησε. Ενδεικτικό της ετεροβαρούς συμφωνίας ήταν άλλωστε το γεγονός ότι η Demco όριζε διευθύνοντα σύμβουλο και ασκούσε ουσιαστικά διοίκηση, ενώ τα στελέχη που είχε διορίσει ως διοίκηση το Τ.Τ. έπρεπε να πάρουν άδεια για να πάνε στα γραφεία της Bestline, η οποία στεγαζόταν σε γραφεία της Demco.