Εδώ και μερικές μέρες, μεταξύ Τράπεζας της Ελλάδος, Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και διοικήσεων των συστημικών τραπεζών «κυκλοφορεί» ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον non paper. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το περιεχόμενό του έχει να κάνει, κυρίως, με την αγωνία των τραπεζιτών πριν από τη… ρύθμιση. Και πιο συγκεκριμένα, τη δική τους νομική θωράκιση έναντι όλων εκείνων που ενδεχομένως να κινηθούν στο μέλλον εναντίον τους, ζητώντας τους αστικές ευθύνες για τις ρυθμίσεις των δανείων που θα κάνουν. Ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί; Θεωρητικά, πολλοί. Για παράδειγμα, μέτοχοι των τραπεζών, οι οποίοι θα θεωρήσουν ότι δι’ αυτού του τρόπου θίγονται τα συμφέροντά τους, αφού απομειώνονται οι απαιτήσεις της τράπεζας ή των τραπεζών όπου είναι μέτοχοι. Αλλο παράδειγμα: άλλοι δανειολήπτες τους, οι οποίοι θα «δουν» τα δάνεια κάποιων άλλων να ρυθμίζονται και τα δικά τους όχι. Ολοι αυτοί δεν αποκλείεται να κινηθούν δικαστικά εναντίον των τραπεζικών διοικήσεων, σε επίπεδο φυσικών προσώπων και να ζητήσουν εξηγήσεις (και όχι μόνον). Τι θα κάνουν, λοιπόν, οι τραπεζίτες σε αυτήν την περίπτωση;
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι για τον λόγο αυτό ζητούν από την Τράπεζα της Ελλάδος να κάνει μια σχετική πρόβλεψη που θα τους καλύπτει. Με τη συγκατάθεση, βεβαίως, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο ως εκ της θέσεώς του ως μετόχου των τραπεζών αυτών, έχει τον λόγο του. Αυτός ο προβληματισμός, λοιπόν, διακινείται μέσω του συγκεκριμένου non paper. Μάλιστα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τραπεζίτες θεωρούν τη διευθέτηση του συγκεκριμένου ζητήματος εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να προχωρήσει ο συνολικός σχεδιασμός για την αναδιάρθρωση των δανείων, επιχειρηματικών και στεγαστικών, κατά το αμέσως επόμενο διάστημα. Βεβαίως, όσοι γνωρίζουν, υποστηρίζουν ότι «καθαρή» νομική προστασία δύσκολα μπορεί να διασφαλισθεί. Ωστόσο, αν συγκεκριμενοποιηθούν τα κριτήρια βάσει των οποίων θα προχωρήσουν αυτές οι αναδιαρθρώσεις, τότε το ζήτημα μπορεί και να λυθεί, διά της πλαγίας οδού.