Mία από τις βασικές προϋποθέσεις για να επιτύχουμε στην Ελλάδα την πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη, είναι η αλλαγή συμπεριφοράς από την άρχουσα οικονομική τάξη, η ανάδειξη μιας νέας δημιουργικής φιλοσοφίας για τον τόπο. Με άλλα λόγια, εκτός από την ανάκτηση της εμπιστοσύνης, το αίσθημα ευθύνης και αποφασιστικότητας που πρέπει να μεταδίδει η πολιτική τάξη για να προχωρήσει ο τόπος, η επόμενη αναγκαία συνθήκη για να ανακάμψει και να επιβιώσει η Ελλάδα στο σημερινό ακραία ανταγωνιστικό περιβάλλον, είναι η ριζική ανανέωση αντιλήψεων της οικονομικής ελίτ. Οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, θα πρέπει να επιδείξουν τώρα τις αρετές τους και τις ηγετικές τους ικανότητες σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο της παρατεταμένης και βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Να αλλάξουν την καθοδική ροή των πραγμάτων, να δώσουν ελπίδα, να βάλουν τον δημόσιο χώρο παράλληλα με το εύλογο ιδιωτικό τους συμφέρον.
Η οικονομική ελίτ θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι πράγματι μια ηγέτιδα δύναμη στην Ελλάδα. Πλούτισε και μάλιστα σχετικά εύκολα με την εύνοια του κράτους, αλλά τώρα που η οικονομία συρρικνώνεται συνεχώς, τώρα που η ανεργία διογκώνεται επικίνδυνα και τσακίζεται μία γενιά, αυτή, η άρχουσα τάξη, οφείλει να μπει μπροστά και να αναλάβει τον ρόλο της. Να αποδείξει ότι δεν σκέφτεται αποκλειστικά και μόνο πώς θα κερδίσει από την ελληνική κοινωνία, αλλά και πώς θα συνεισφέρει, θα επενδύσει, θα βάλει πλάτη στα δύσκολα και θα πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια αναστήλωσης της οικονομίας, σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Η οικονομική ελίτ θα πρέπει να εγκαταλείψει πλέον την αναπαραγωγή κακών προτύπων, θα πρέπει να εμπνεύσει την εξέλιξη. Δεν μπορούν, για παράδειγμα, κορυφαίοι επιχειρηματικοί όμιλοι να οφείλουν απίστευτα δανεικά κεφάλαια στις τράπεζες και να μη γυρίζουν πίσω ούτε ένα ευρώ! Ενώ μάλιστα, την ίδια ώρα, φουσκώνουν οι λογαριασμοί των μετόχων τους στο εξωτερικό. Πώς θα αναχρηματοδοτήσουν οι τράπεζες την ανάπτυξη μετά, με τέτοιες συμπεριφορές; Πού θα βρουν τα χρήματα; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυρίαρχη τάξη, με βάση την παρουσία που διαθέτει, θα πρέπει να αλλάξει ουσιαστικά για να αλλάξει και ο τόπος.
Μαζί με την πολιτική τάξη, η οποία επίσης θα πρέπει να αλλάξει άρδην τις αντιπαραγωγικές αντιλήψεις της, εάν πράγματι θέλουμε να προσδοκούμε στην ανάκαμψη και στην επιβίωση της χώρας μας. Οι Ελληνες επιχειρηματίες, τα χρήματα που κερδίζουν ή κέρδισαν ας τα επανεπενδύσουν στην Ελλάδα. Δεν είναι… κακό. Και ας φροντίσει η κυβέρνηση να δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος. Με κίνητρα διεθνώς εφαρμοσμένα, όχι προσωπικές διευκολύνσεις.
Νέοι ορίζοντες, δηλαδή ελπίδα για την Ελλάδα, δεν είναι ούτε η διαπλοκή (τα συμφέροντα δύο έναντι όλων των άλλων) ούτε τα λεφτά στο Βερολίνο, στο Λονδίνο ή στη Ζυρίχη. Είναι φιλοσοφία δημιουργίας, αξιοκρατίας και ποιότητας. Είναι νέες δουλειές και νέες θέσεις εργασίας. Είναι άμεσες επενδύσεις, είναι ανταγωνιστικότητα, είναι καινοτομίες στην παραγωγή, είναι εξωστρέφεια και συνεργασία με μεγάλους ξένους επιχειρηματικούς οργανισμούς για τη μεταφορά τεχνογνωσίας και την πρόσβαση σε διεθνή δίκτυα. Είναι εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις, στον τόπο όπου ζούμε. Αυτό είναι ανάπτυξη. Και απαιτεί από όλους μας –και πρωτίστως από τους πολιτικούς και οικονομικούς μας ηγέτες– να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό!