Η υπερφορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών, σε συνδυασμό με το αντίξοο επιχειρηματικό περιβάλλον, ευνοεί την παραοικονομία και απομακρύνει τις οργανωμένες επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους σε αυτές από την αγορά, επισημαίνει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του «Οικονομία και επιχειρήσεις».
Σύμφωνα με όσα αναφέρει το δελτίο, πλέον, η Ελλάδα φορολογεί τις επιχειρήσεις με φόρους σε κέρδη και διανεμόμενα μερίσματα, που μαζί με την ειδική εισφορά ξεπερνούν το 50%.
Τους δε εργαζόμενους και ειδικά τα στελέχη, σε επίπεδα αντίστοιχα με χώρες όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία και την Ιταλία και υψηλότερα των σκανδιναβικών χωρών.
Συγκεκριμένα, σε πίνακα που παραθέτει το δελτίο φαίνεται ότι για καθαρές ετήσιες αποδοχές μισθωτού 20.765 ευρώ, έχουν πληρωθεί στο κράτος φόροι και ασφαλιστικές εισφορές που αντιστοιχούν σε ποσοστό 45%, ενώ για καθαρές αποδοχές 40.367 ευρώ, έχουν πληρωθεί στο κράτος φόροι και ασφαλιστικές εισφορές ίσες με το 55% του ποσού.
Οπως εξηγεί στο δελτίο του ο ΣΕΒ, όταν η φορολόγηση φτάνει σε επίπεδα που δεν επιτρέπουν την κερδοφορία, οι μεγάλες και οργανωμένες επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες είτε να κλείσουν, είτε να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, είτε να συρρικνωθούν σε μεγέθη που θα τους επιτρέψουν να λειτουργούν στο πλαίσιο της παραοικονομίας.
«Ετσι», σημειώνει, «η αγορά εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο σε μια επιχειρηματικότητα περιορισμένης προοπτικής που επιβιώνει στην ημινομιμότητα και δεν μπορεί να προσφέρει ούτε αναπτυξιακή προοπτική ούτε αύξηση της καλοπληρωμένης μισθωτής εργασίας».
Παράλληλα, κατά τον ΣΕΒ, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στερημένες –λόγω υπερφορολόγησης– από την προοπτική ανάπτυξης, καθηλώνονται στον άχαρο και επιβλαβή ρόλο της άσκησης αθέμιτου ανταγωνισμού εις βάρος των νομίμων επιχειρήσεων.
Επιπλέον, ο ΣΕΒ επικαλείται μελέτη του Harvard και του ΜΙΤ (Atlas of Economic Complexity), σύμφωνα με την οποία τα κενά στον παραγωγικό ιστό της χώρας που δημιουργούν η υπερφορολόγηση, η χρηματοδοτική ασφυξία και το αντιεπιχειρηματικό θεσμικό πλαίσιο, συνδέονται άμεσα με τις ασθενείς εξαγωγικές επιδόσεις της χώρας και την ατελή διασύνδεση της ημεδαπής παραγωγής με τις διεθνείς αλυσίδες.
Σίγουρα, σημειώνει χαρακτηριστικά το δελτίο, υπάρχει ένα μέρος της οικονομικής δραστηριότητας που μετακινείται από την επίσημη στην ανεπίσημη οικονομία (μανικιουρίστες, υδραυλικοί, ιδιαίτερα μαθήματα, σουβλατζίδικο). Αλλά υπάρχει και εκείνο το μέρος της οικονομικής δραστηριότητας που τείνει να απουσιάζει από μια οικονομία που υπερφορολογεί. Πρόκειται για τις οργανωμένες και μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες στατιστικά είναι αυτές που έχουν μεγαλύτερη εξωστρέφεια.
Το δελτίο επικαλείται τον κλάδο των αλκοολούχων ποτών ως χαρακτηριστικό παράδειγμα των στρεβλώσεων που δημιουργεί η υπερφορολόγηση. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στον συγκεκριμένο κλάδο, «ο συνδυασμός υπερφορολόγησης και ανοχής της παρανομίας στερεί –ειδικά από τους μικρομεσαίους παραγωγούς– κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, παραδίδοντας μια τεράστια αγορά σε οργανωμένα συμφέροντα λαθρεμπόρων, υπό την πρόφαση μιας ιδιότυπης ανοχής υπέρ των πολύ μικρών παραγωγών, που κανιβαλίζει την υπόλοιπη αγορά».
Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, που επικαλείται το δελτίο, μεταξύ 2008 και 2014 ο ειδικός φόρος κατανάλωσης υπερδιπλασιάστηκε από 1.135 ευρώ σε 2.550 ευρώ ανά εκατόλιτρο αλκοόλης.
Στην ίδια περίοδο, η προστιθέμενη αξία του κλάδου συρρικνώθηκε από 2,2 δισ. ευρώ σε 937 εκατ. ευρώ και οι εργαζόμενοι σε αυτόν περιορίστηκαν από 50.440 σε 21.327.