Με απόλυτη αδιαφορία αντιμετώπισαν τα υπουργεία την προθεσμία που είχε θέσει μέχρι τέλος Μαΐου ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Παπαντωνίου, για κατάθεση των σχεδίων προϋπολογισμού του 2002.
Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το υπουργείο Μεταφορών, που έσπευσε να ανταποκριθεί στο όριο της 31ης Μαΐου για την κατάθεση των σχεδίων. Οι κωλυσιεργείες των διαδικασιών θέτουν σε αμφισβήτηση τα χρονοδιαγράμματα που έχει θέσει το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών, για την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού στη Βουλή.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη θεωρείται μέχρι ένα βαθμό αποδεικτικό στοιχείο των τριβών, που υπάρχουν ανάμεσα στο σύνολο των υπουργείων και το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
Αυτές έχουν οξυνθεί μετά την ένταξη στην ΟΝΕ, η οποία όπως αποδείχθηκε τελικά, στάθηκε αδύνατο να ικανοποιήσει το πλήθος των προσδοκιών που καλλιέργησε ο κ. Γ. Παπαντωνίου στην προενταξιακή περίοδο.
Σε κάθε περίπτωση οι δυσκολίες στη σύνταξη του νέου προϋπολογισμού θα έχουν αρνητικά αποτελέσματα και στη χάραξη των τριετών σχεδίων 2002-2004, που εξήγγειλε το ΥΠΕΘΟ για να στηρίξει το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης.
Η σύνταξη των τριετών προϋπολογισμών αποτελεί μια προσπάθεια καλύτερου ελέγχου των δαπανών εν όψει της Ολυμπιάδας του 2004.
Η τελευταία ανέτρεψε πολλά από τα δημοσιονομικά δεδομένα και ανάγκασε την κυβέρνηση να παραδεχθεί την αδυναμία της οικονομίας στο να στηρίξει όλα όσα υπόσχονταν λίγους μήνες πριν.
Το κυριότερο όλων είναι η ανάδειξη του δημοσιονομικού προβλήματος, που ξεκίνησε με περικοπές 1 τρισ. δραχμών στα εξοπλιστικά προγράμματα. Οι περικοπές αναμένεται σύντομα να επεκταθούν και σε άλλα υπουργεία κάτω από τη φόρμουλα της «στοχοθέτησης» που έχει εισαγάγει ως μοντέρνα μέθοδο περικοπής των δαπανών το ΥΠΕΘΟ.
Ταυτόχρονα, το Δημόσιο έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα εξεύρεσης πόρων προκειμένου να περιορίσει την αλματώδη αύξηση του δημοσίου χρέους. Στην προσπάθεια αυτή προεξοφλεί έσοδα από μελλοντικές εισπράξεις και τα κατευθύνει στη μείωση του δημοσίου χρέους, που αποτελεί όπως φαίνεται το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.