Ο φετινός Αύγουστος οριοθετεί, για τη χώρα, το τέλος της εποχής των μνημονίων, το τέλος της διαίρεσης των πολιτικών μας δυνάμεων σε μνημονιακές – κατ’ ανάγκην ή κατ’ επιλογήν – και αντιμνημονιακές και το τέλος μιας οικονομικής πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης, στον σχεδιασμό της οποίας σημαντικό, αν όχι πρωτεύοντα, ρόλο είχαν οι δανειστές, τα συμφέροντα των οποίων, μάλιστα, δεν ταυτίζονταν, τουλάχιστον πάντοτε, με εκείνα της εθνικής οικονομίας μας. Ταυτόχρονα, ο φετινός Αύγουστος αποτελεί και την αφετηρία μιας νέας –αναμφισβήτητα επίπονης– περιόδου, με βασικό διακύβευμα την ανάπτυξη.
Η διαίρεση, πλέον, των πολιτικών δυνάμεων του τόπου –οι οποίες, τώρα, έχουν και την αποκλειστική ευθύνη χάραξης της οικονομικής μας πολιτικής, στο πλαίσιο πάντοτε των ανειλημμένων δεσμεύσεων (Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και Δεσμεύσεις)– κριτήριο θα έχει το αναπτυξιακό τους όραμα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, τη στρατηγική τους για την υλοποίησή του και τις προτεινόμενες, επιμέρους, πολιτικές και εξειδικευμένες δράσεις για την προσέγγιση των σχετικών στόχων, εθνικού και μόνο χαρακτήρα.
ΙΙ. Μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική καταστροφή είναι ευκαιρία για τη συνειδητοποίηση λαθών και τη χάραξη μιας διαφορετικής αναπτυξιακής στρατηγικής, η ρήξη, δε, με το στρεβλό παρελθόν αποτελεί για όλους, μετά την πρόσφατη τραυματική εμπειρία, μονόδρομο.
• Καλούμαστε να επαναθεμελιώσουμε ένα ανταγωνιστικό, σε διεθνές επίπεδο, παραγωγικό σύστημα, προσδιορίζοντας, μέσω ευρύτερων συναινέσεων, με σαφήνεια, πληρότητα και σταθερότητα, τόσο τους όρους (αναπτυξιακούς, κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς) που ο επενδυτής οφείλει απαρέγκλιτα να σέβεται, όσο και το γενικότερο πλαίσιο που η πολιτεία υποχρεούται να του εξασφαλίσει.
Η χώρα έχει ανάγκη από μαζικές, ιδιωτικές και εθνικές, επενδύσεις, σε τομείς με αυξημένα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα, επενδύσεις με περισσότερα ίδια κεφάλαια. Και η εποχή είναι η πιο κατάλληλη για όσους επιδιώκουν ικανοποιητικές μεσομακροπρόθεσμες επιχειρηματικές αποδόσεις. Παράλληλα, η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από σημαντικές δημόσιες επενδύσεις για τη βελτίωση των αναπτυξιακών της υποδομών, που αποτελούν «κλειδί» για τη μείωση του εξωτερικού κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους.
• Καλούμαστε να εκσυγχρονίσουμε έναν, ήδη, αρκετά μειωμένο σε μέγεθος (αριθμός υπαλλήλων), αλλά πλήρως, διαχρονικά, αποδιοργανωμένο κρατικό μηχανισμό, επινοώντας διαδικασίες εμπλουτισμού του με ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα –εντός και εκτός των συνόρων της– σε έμψυχο υλικό, δημιουργώντας, παράλληλα, και τις προϋποθέσεις πλήρους αξιοποίησης των γνώσεων και των εμπειριών του, με στόχο την ουσιαστική βελτίωση της σχετικής παραγωγικότητας και τη λειτουργική απεξάρτηση της δημόσιας διοίκησης από την, εκάστοτε, πολιτική εξουσία.
• Καλούμαστε να οργανώσουμε έναν ευέλικτο μηχανισμό, μια ανεξάρτητη αρχή πάταξης των διαφόρων μορφών διαφθοράς / διαπλοκής και ελέγχου των συνθηκών ανταγωνισμού, προκειμένου να αποτρέπεται έγκαιρα η δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων, η κερδοσκοπία, η αυθαιρεσία και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.
• Καλούμαστε να εδραιώσουμε, μέσα από διαδικασίες ουσιαστικού και δημιουργικού διαλόγου, ένα κλίμα κοινωνικής γαλήνης και συνοχής, καλλιεργώντας τη συνεργασία και όχι την αντιπαλότητα κεφαλαίου και εργασίας, κράτους και ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων. Πρόκειται για τις μόνες επιλογές που μπορούν να εξασφαλίσουν διευρυμένες συνέργειες και αριστοποίηση του συνδυασμού όλων των παραγωγικών συντελεστών της χώρας.
III. Η ελληνική οικονομία έχει σήμερα ιδιαίτερη ανάγκη από άτομα με πίστη στις αξίες της δημιουργίας και της προσφοράς.
Καλούμαστε να καλλιεργήσουμε μια υγιέστερη αντίληψη της επιχειρηματικότητας, βασικό κύτταρο της οποίας πρέπει να είναι η διαρκής επιδίωξη της ανταγωνιστικής πρωτοπορίας, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται στους τομείς του μεγέθους της επιχειρηματικής μονάδας, της αποτελεσματικότερης στελέχωσής της, του σεβασμού των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας, αλλά και της δίκαιης επιβράβευσης της επιτυχίας και της προόδου.
Η πολιτεία δεν έχει την πολυτέλεια να απογοητεύσει, και αυτή τη φορά, όπως συχνά έκανε στο παρελθόν, όσους θελήσουν να διακινδυνεύσουν την πείρα και τα κεφάλαιά τους, συμμετέχοντας στην προσπάθεια ανανέωσης, αναδιάρθρωσης και αναγέννησης της παραγωγικής μας μηχανής.
IV. Ακόμη, πάντως, ακόμη και αν δεχθούμε ότι η τελευταία καταστροφική παγκόσμια ύφεση ξεπεράσθηκε, τα βασικά αίτιά της δεν αντιμετωπίσθηκαν.
Μια νέα διεθνής κρίση δεν μπορεί, γι’ αυτό, να αποκλεισθεί και γνωρίζουμε, πλέον, ότι οι πιο ευάλωτοι καταβάλλουν, πάντοτε, το βαρύτερο τίμημα.
Επιτακτικό καθήκον των πολιτικών δυνάμεων και του επιχειρηματικού κόσμου είναι να θωρακίσουν, ταχύτατα, τη χώρα, ώστε να μη χρειαστούν νέες τρόικες και νέα μνημόνια.
Κι αυτό, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την απαραίτητη συναίνεση και συμφωνία, κυρίως, των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου της χώρας, τουλάχιστον, σε βασικά σημεία και στόχους, που επιτάσσουν οι καιροί μας και οι εθνικές μας ανάγκες.
* Ο κ. Παύλος Θωμόγλου είναι επιχειρηματίας, μέλος Δ.Σ./ΕΒΕΑ.