Στις 20 Απριλίου 1979 ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα του καθοριστικού για την εξέλιξη των ισραηλινο-αιγυπτιακών σχέσεων δημοψηφίσματος στην Αίγυπτο, με το οποίο εγκρίθηκε η συνθήκη ειρήνης του Μαρτίου 1979. Μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, το Ισραήλ και η Αίγυπτος ακολούθησαν κοινή πολιτική για την αποκλιμάκωση της έντασης στις μεταξύ τους σχέσεις. Μέσα στο 1974 και το 1975 οι ηγεσίες των δύο κρατών υπέγραψαν, ύστερα από μεσολάβηση των Αμερικανών, συμφωνίες για την απαγκίστρωση των στρατευμάτων τους από τα σύνορά τους και το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της θητείας του, ο Αιγύπτιος πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ έδειξε την πρόθεσή του να απομακρύνει τη χώρα του από τη σοβιετική επιρροή φέρνοντάς την εγγύτερα στη Δύση. Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Αίγυπτος τη δεκαετία του 1970 κατέστησαν επιτακτική την αποδοχή της οικονομικής βοήθειας που προσέφεραν οι ΗΠΑ, γεγονός το οποίο επηρέασε τον Σαντάτ και τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας οριστικής λύσης στη διαμάχη της χώρας του με το Ισραήλ. Από την άλλη, η δεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ υπό τον Μεναχέμ Μπέγκιν έδειξε μέσα στο 1977 την ετοιμότητά της να διαπραγματευτεί την ειρηνική επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων με την Αίγυπτο προκειμένου να ομαλοποιηθούν οι διμερείς τους σχέσεις.
Τον Σεπτέμβριο του 1978 οι ηγέτες του Ισραήλ και της Αιγύπτου κατέληξαν σε συμφωνία στο Καμπ Ντέιβιντ των ΗΠΑ, η οποία απαρτιζόταν από ένα σχέδιο για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, περιλαμβάνοντας διατάξεις για την επίλυση και του Παλαιστινιακού, και ένα σχέδιο για την ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο. Λίγους μήνες αργότερα, στις 26 Μαρτίου 1979, οι δύο ηγέτες υπέγραψαν στην Ουάσιγκτον τη Συνθήκη Ειρήνης Ισραήλ-Αιγύπτου.
Η «Καθημερινή» της 28ης Μαρτίου 1979 παρέθεσε συνοπτικά τα κύρια σημεία της ισραηλινο-αιγυπτιακής συνθήκης:
«Ισραηλινή αποχώρηση: Δύο μήνες αφότου ισχύσει η συνθήκη τα ισραηλινά στρατεύματα θα αποσυρθούν από το Ελ Αρίς, διοικητική πρωτεύουσα του Σινά. Ύστερα από επτά μήνες θα εγκαταλείψουν τις πετρελαιοπηγές της Άλμα. Εννέα μήνες αφότου ισχύσει η συνθήκη το Ισραήλ θα αποσυρθεί από τα δύο τρία της χερσονήσου του Σινά σε μια γραμμή που θα εκτίνεται από ανατολικά του Ελ Αρίς μέχρι το Ρας Μωχάμετ στο νοτιότατο άκρο του Σινά, συμπεριλαμβανομένης και της αεροπορικής βάσεως “Ρεφιντίμ”. Θα καθορισθεί η στάθμευση περιορισμένου αριθμού δυνάμεων, μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη και μια ζώνη ασφαλείας που θα ελέγχεται από τα Ηνωμένα Έθνη. Μέσα σε τρία χρόνια το Ισραήλ θα αποσυρθεί εντελώς από το Σινά εγκαταλείποντας το στρατηγικό Σαρμ ελ Σεΐχ και δύο ακόμη αεροπορικές βάσεις στο Εϊτάμ και το Ετζιόν καθώς και τους οικισμούς του στην Ραφλ.
»Διπλωματικές σχέσεις: Ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της προσωρινής αποχωρήσεως η Αίγυπτος και το Ισραήλ θα ανταλλάξουν πρέσβεις που σημαίνει τη σύναψη κανονικών διπλωματικών σχέσεων».
Την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης με το Ισραήλ επιδοκίμασε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Αιγύπτου, όπως γίνεται εμφανές από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 19ης Απριλίου. Σχετικά με το δημοψήφισμα στην Αίγυπτο, η «Καθημερινή» έγραψε στις 20 Απριλίου: «Δέκα εκατομμύρια Αιγύπτιοι ψήφισαν στο χθεσινό δημοψήφισμα σχετικά με την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης της χώρας τους με το Ισραήλ. Η Αιγυπτιακή κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το δημοψήφισμα αυτό αποβλέπει στο να δείξει στους αντιτιθέμενους στη συμφωνία, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στα άλλα αραβικά κράτη, ότι οι Αιγύπτιοι επιθυμούν την ειρήνη. Μέχρις αργά χθες το βράδυ δεν είχε γίνει γνωστό κανένα αποτέλεσμα, αλλά ο Πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ περιμένει έγκριση της συμφωνίας που συνήψε με το Ισραήλ από τη συντριπτική πλειοψηφία του αιγυπτιακού λαού. Ο ίδιος ανεβάζει αυτό το ποσοστό στα 99%».
Μετά τη Συνθήκη Ειρήνης του 1979, οι σχέσεις του Ισραήλ με την Αίγυπτο εξομαλύνθηκαν. Οι δύο χώρες δεν ήρθαν ξανά σε ρήξη. Η χερσόνησος του Σινά επιστράφηκε οριστικά στην Αίγυπτο το 1982. Εντούτοις, τη συμφωνία Ισραήλ-Αιγύπτου κατέκριναν τα υπόλοιπα αραβικά κράτη, πολλά εκ των οποίων διέκοψαν για κάποια χρόνια τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις τους με την Αίγυπτο. Την αντίθεσή του στη Συνθήκη εξέφρασε και ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, όπως ανέφερε η «Καθημερινή» της 20ής Απριλίου 1979, υποστηρίζοντας ότι «δημιούργησε εμπόδια για την επίτευξη μιας καθολικής και δικαίας λύσεως του Μεσανατολικού και αύξησε την ένταση στην περιοχή αυτή».
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Θανάσης Συροπλάκης
