Στις 24 Μαΐου 1844, ο Σάμιουελ Φίνλεϊ Μορς χρησιμοποίησε τον ηλεκτρομαγνητικό του τηλέγραφο στο κτίριο του Καπιτωλίου, στην Ουάσιγκτον, για να στείλει ένα μήνυμα σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ, περίπου 61 χιλιόμετρα μακριά. Το μήνυμα που μεταδόθηκε μέσω της τηλεγραφικής γραμμής ήταν: «Τι έκανε ο Θεός;» – ένα βιβλικό απόσπασμα από το εδάφιο 23:23. Η συγκεκριμένη επίδειξη ήταν αυτή που έπεισε πολλούς, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στη βιομηχανία, για τη βιωσιμότητα και τη χρησιμότητα της νέας τεχνολογίας.
Ο Μορς δεν ήταν επιστήμονας. Είχε ήδη αφήσει το στίγμα του ως καλλιτέχνης που προτιμούσε να ζωγραφίζει επικές, ιστορικές σκηνές, ενώ συχνά αναγκαζόταν να φιλοτεχνεί πορτρέτα επιφανών προσώπων για να βγάζει τα προς το ζην. Πληροφορήθηκε τις εξελίξεις στην ηλεκτρομαγνητική τηλεγραφία ενώ βρισκόταν σε ταξίδι στην Ευρώπη μετά τον θάνατο της πρώτης του συζύγου. Χάρη σε συζητήσεις που είχε με Ευρωπαίους επιστήμονες, κατάφερε να λάβει κάποιες ειδικές γνώσεις. Ωστόσο, ήταν η δημιουργικότητά του που τον οδήγησε να αναπτύξει ένα μοντέλο τηλεγραφικής συσκευής το οποίο αποδείχθηκε πρακτικό και κερδοφόρο. Μεταξύ εκείνων που είχαν εργαστεί σε αυτόν τον τομέα πριν ήταν ο Ουίλιαμ Φόδεργκιλ Κουκ και ο Τσαρλς Γουίτστοουν, οι οποίοι είχαν κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έναν ηλεκτρομαγνητικό τηλέγραφο στη Βρετανία. Ωστόσο, το τηλεγραφικό μήνυμα των Κουκ και Γουίτστοουν ήταν, σύμφωνα με τον Μορς, «παροδικό», καθώς δεν είχε τη δυνατότητα να αφήσει κανένα μόνιμο αρχείο.
Αντιθέτως, ο ίδιος ανάπτυξε έναν τηλέγραφο ο οποίος λειτουργούσε σε ένα μόνο κύκλωμα με ένα καλώδιο και, μέσω της μαγνητικής έλξης που δημιουργούσταν, ο βραχίονας της συσκευής σημάδευε μια χαρτοταινία με κουκκίδες και παύλες, που αντιπροσώπευαν το χρονικό διάστημα που δεσμεύτηκε το κύκλωμα. Αν και η εν λόγω καινοτομία ήταν μάλλον δημιουργία του βοηθού του Μορς, Άλφρεντ Βέιλ, αυτό που δεν αμφισβητείται είναι ότι ο Μορς δημιούργησε τον κώδικα που μετέφραζε τους συνδυασμούς κουκκίδων και παυλών σε γράμματα του αλφαβήτου και αριθμούς. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια μορφή δυαδικής γλώσσας, όπως αυτή που χρησιμοποιείται σήμερα στα συστήματα υπολογιστών, με τη διαφορά ότι οι τελείες και οι παύλες έχουν αντικατασταθεί από τους αριθμούς 1 και 0.
Ο Μορς απευθύνθηκε στο Κογκρέσο για να εξασφαλίσει ένα κονδύλι 30.000 δολαρίων για την ανάπτυξη της τηλεγραφικής συσκευής και την κατασκευή ενός τηλέγραφου ο οποίος θα βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση, ώστε να αποδείξει τη χρησιμότητά του. Το κονδύλι εγκρίθηκε οριακά από τη Βουλή και ομόφωνα από τη Γερουσία. Παρά το γεγονός ότι οι προκαταρκτικές δοκιμές ήταν ανεπιτυχείς, ο Μορς, στηρίζοντας τα καλώδια πάνω από μια σειρά πόλων που κρατούσαν τις γραμμές πάνω από το έδαφος, κατάφερε να αναστρέψει την κατάσταση. Μόλις ολοκληρώθηκαν οι εργασίες, στάλθηκε με επιτυχία το πρώτο τηλεγραφικό μήνυμα στις 24 Μαΐου 1844.
Η νέα εφεύρεση είχε σημαντικές επιπτώσεις σε πολλούς τομείς. Καταρχάς, χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου με σημαντικά αποτελέσματα, καθώς για πρώτη φορά διοικητές που βρίσκονταν μακριά από το πεδίο των μαχών μπορούσαν να δώσουν συγκεκριμένες εντολές στα στρατεύματα. Από την άλλη, καμία βιομηχανία δεν επηρεάστηκε όπως οι σιδηρόδρομοι. Η ταχύτητα της επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις επέτρεψε στη διοίκηση των σιδηροδρόμων να συντονίσει την κίνηση των τρένων που κινούνταν σε μεμονωμένες γραμμές σε αντίθετες κατευθύνσεις. Η συμβολή του Μορς υπήρξε αναμφισβήτητα σημαντική σε βάθος δεκαετιών, αφού πάνω στη λογική της τηλεγραφίας, όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον ίδιο, βασίστηκαν οι συσκευές fax, που κυριαρχούσαν στον κόσμο των επιχειρήσεων μέχρι το ίντερνετ και τα ηλεκτρονικά μηνύματα να κυριαρχήσουν.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
